Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
31 Hê steyr li esmanan hebû ko Neimetê Îsi li Caniya Xezalê siwar bû û berê caniyê da zozanên Sardewaran. Yekbîn dajot û dikudand. Caniya Xezalê li ser herd û berd û kor û kendalan ra banz dida. Dil hebû fir bida. Bînanî bayê bezê diçû. Toz û dûman li ser rê xistibû. Toza li ber piyên wê bînanî hêlekê li hewale, li ser sîngê asimanî ra dihate kiþandinê. Caniya xezal caniya Emer Axayî ya taybetî bû. Emer Axa li þayî û bereviyên dîwanî da li wê siwar dibû. Wî Caniya Xezalê ji nefsa xwe ra dida xudan kirinê. Navê Emer Axayî li ser Caniya Xezalê bû. Sê çar meyter li ber Caniya Xezalê bûn. Ta roja îro ji bilî Emer Axayî çi kesî piyên xwe neavîtibû ser piþta wê. Lê îro waye, Neimetê Îs, kûsela pîs li Caniya Xezalê siwar bibû. Kûsela pîs zêdenavê Neimetê Îsi bû. Dema ko Neimet biçûk bû, heval û hevtemenên wî ev navnûçika lê kiribûn. Dema ko kûþkê li Neimeti biêþiyana, digotonê; Neimetê Îs, kûsela pîs. Vêca gava ko Neimeti ev navnûçikana dibihîst, xwe li erdê digevizand. Dil hebû zikê xwe bidiranda. Lê zaro yek û du nebûn, komek bûn. Îca li demên weha da zaro dibûne du desteyan deng didane hevdu. Desteyekê digotin; Neimetê Îs. Desta dî digotin; Kûsela pîs. Li ber koma zaroyan çi ji destê Neimeti nedihat. Tenê dikarî ji destên zaroyan xwe li erde vegevizîne. Lê dayîka wî, Xecîc Xatûn, xûþka Emer Axayî li zaroyan derdiket. Bi hatina Xecîc Xatûnê ra her zaroyek li aliyekî da direvîn û Neimet tenê dima. Lê êdî Neimet ne ew Neimeta ye. Bûye þêvirdarê taybete Emer Axayî. Girtin û berdana nîvê dîwanxanê li destê wî da ye. Erê îro yekimîn care ko Caniya Xezal, ji bilî Emer Axayî Siwarekî dî li ser piþta xwe dibîne. Caniyê pêþda dizgîn neda Neimeti. Lê Neimeti xwe îþkeîþk bi qaþa zînî va girt û ew du seriyan hevraz û berjêr bezand û daxiste terqa rê û da xaran, dakû berebere leþê caniyê germ bû û berê guhên wê xûyî dan û hêdî hêdî êm bû. Erê vaye Neimetê Îsi li Caniya Xezalê siwar bûye û ewê bi dilê xwe ra dibezîne. Dide xarana. Êdî Caniy Xezalê bûye caniya wî. Li dilê xwe da dibêje: E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 239
He dem hatiye. He van rojana xalo çawa Caniy Xezalê daye min, yê wisan jî rojekê li kerba kurên Werdo da, bêje: Neimetê delal here min Perîþan jî da te. Bîr û hizr e. Bêdawa û xurayî ye. Ne kes bêþa bîr û hizran li mirovî dixwaze, ne jî kes dikare berayîka hizirîna mirovî bigire. Neimet jî waye ji xwe ra li cîhana bîr û hizran da, bêtune û bêdawa li Perîþanê dibe xudan. Li ber evîna yekaliya xwe û Perîþanê li cîhana bîr û hizran da, westan û mandîbûn nakeve bîra Neimeti. Dajo û dikudîne. Li nav serê xwe da nexþeyên cur be cur dikiþîne. Ker û Kuliki dide kuþtinê. Paþê li Perîþanê dibe xudan. Li dû ra dilê wî bi Werdekê jî diþewite. Jinmama xwe jî, ji bo wê hindê ko bêxayî û xudan nemîne hîviya xelkê va, li xwe mare dike. Çi bend û girê li serê rêka wî tune ye. Li dînê îslamê da, her mêrek dikare çar jinan mare bike. Di gavekî da bibe xudanê çar jinan. Neimet jî mêr e. Ma Neimet ji mêrên dî kurt û kêmbertir e. Ew jî dikare bibe mêrê çar jinan. A, bîr û hizir bê kewþen û bê sînor in. Hizir li ser her bend û her sînorî ra banz dide. Pirika hizirînê dikare li çavgirtinekê da giþtî topa cîhanê lev bide, per lêde û seranserî cîhanê li jêr per û baskên xwe ra derbas bike. Li ser her sînorên dirikdar ra difire û diçe wî alî dirik û bor û bendan. Neimet pêþ da Perîþan dixwast û paþê jî Werdek dihanî û didanî ber mala xwe. Ewî Perîþan bi heyt û hût, bi duhol û zurna li der mala xwe peya dikir. Perîþan li cil û bergên bûkiniyê da li pêþber xwe didît. Xwe û Perîþan tenê li piþt perda bûk û zavatiyê da dît. Vêca devê xwe dikire hinarkên rûyan. Neimet li nav van hizr û bîrana da, bînanî bayê bezê dajot û dikudand. Hê siya êvarê baþ danegeriyabû, taze berodanên zomê digehîþtin nav malan, ko Neimetê Îs Siwarê caniya Xezalê, xwe gîhande zozanên Sardewaran. Naweya nîveka zozanên Berdezêran, zozanên Emer Axayî ta zozanên Sardewaran, siwarî rêya roj û danekê bû. Lê Neimetê Îsi li evîna Perîþanê û xazîka siwariya caniya Xezalê da, per deranîbî. Bibû firinde û ew naweya li danekî rojê da pîvabû. Neimet hînga serê xwe li nav dêl û bijiyên caniya Xezalê da deranî, ko xwe li himber êleke reþ û giran da dît, konên reþe erebî li pêsîra çiyayekî bilindî serkever da mil kutabûn hev. Te digot qay çiyayi kolozê kal û bavan daye serê xwe û koloz ta ser birû û bijangan daxistiye. Her alî xoþîna avên çem û kanî û cok û cobaran bûn. Xuþîna avê tevî dengê bilûrê bilûr- 240• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 189 and 190: Lê hûn herdu serpiþkin. We çi x
- Page 191 and 192: xudankirina mahîn û caniyê. Bi v
- Page 193 and 194: iziviriyana malê, ew roj, ne roja
- Page 195 and 196: Peyatî rêka rojekê ye. — Em ko
- Page 197 and 198: hevalekê jî çendîn hevalên dî
- Page 199 and 200: Li ser girikî ketin. Piþta girik
- Page 201 and 202: çîçekan da hatibûn vepoþînê.
- Page 203 and 204: Gulîzerê gulnîþanê... Birûre
- Page 205 and 206: — Dil û hinavên kerkerî. — D
- Page 207 and 208: ahiyeke sosret da cûm bûn. Li ça
- Page 209 and 210: — Bavo ! Êdî Perîþanê nikar
- Page 211 and 212: 27 Destkêþan ji hindek kar û kir
- Page 213 and 214: — A, naxwazin kiça axayî biçin
- Page 215 and 216: axayî nekira!? Eger yekê li wê b
- Page 217 and 218: Emer Axayî xwe li ser Þemoyi da p
- Page 219 and 220: vaniyê va dakete hundurê Dîwanxa
- Page 221 and 222: 28 Þev da, mala Werdekê dane bar
- Page 223 and 224: deng û hera û duruþm ber bi mala
- Page 225 and 226: hemû pê hesiyan. Þîn li ser êl
- Page 227 and 228: va. Li sebedê dide û kûr dinale.
- Page 229 and 230: qeziya bêne te derewîna bêy paþ
- Page 231 and 232: erên xwe dane Erebistanê. Mîrê
- Page 233 and 234: keþkûlên xwe dadigrin. Emer Axa
- Page 235 and 236: Gelekan digotin Hesê bi pîlan ji
- Page 237 and 238: Axayo rabe ji xewê ye... Delalo ra
- Page 239: esî Silêmanê Silêv biraziyê Î
- Page 243 and 244: Meta wî lê kete gumanan û pirsî
- Page 245 and 246: 32 Pîlana Emer Axa û Eyþê û Ne
- Page 247 and 248: û bîneya Perîþanê li ser herdu
- Page 249 and 250: Mîrê Ereban li nav çeng û lepê
- Page 251 and 252: Lê ridênsipiyan gotin: »Tu biþ
- Page 253 and 254: »Hey wî wî...hey wî wî hey wî
- Page 255 and 256: »Herin bêjin Emer Axayî, eva hef
- Page 257 and 258: 33 Peyakên Emer Axayî stuxwar û
- Page 259 and 260: Dayîka wê çû li ber serê wê r
- Page 261 and 262: Werdekê ra gîhand. Kerr hêþta l
- Page 263 and 264: Konê weyê mîrate bimîne hîviya
- Page 265 and 266: ûn, fîncana qawê li ber wan mab
- Page 267 and 268: 34 Þevê cîhan dagîr kiriye. Her
- Page 269 and 270: Bû çîreçîra qelema Mîrzay^ û
- Page 271 and 272: Hevrê destê xwe dirêj kir û nam
- Page 273 and 274: çend ko dilê min dixwast, ez bi h
- Page 275 and 276: 36 Hê koça kurên Werdekê li ber
- Page 277 and 278: Ca gavekê dizgîna Sosikê hilkiþ
- Page 279 and 280: Vêca li dû ra bi ken û devkî go
- Page 281 and 282: Hûnê herin kaniya rêvînga, li s
- Page 283 and 284: Mixên wan zîvîn in... Guhê wan
- Page 285 and 286: 37 Werdek bi dilekî kul û serekî
- Page 287 and 288: — Dîwanê delal li her oxirê da
- Page 289 and 290: Dîwane Cindî jî li dirêjaya tem
He dem hatiye. He van rojana xalo çawa Caniy Xezalê daye min, yê<br />
wisan jî rojekê li kerba kurên Werdo da, bêje: Neimetê delal here min<br />
Perîþan jî da te.<br />
Bîr û hizr e. Bêdawa û xurayî ye. Ne kes bêþa bîr û hizran li mirovî<br />
dixwaze, ne jî kes dikare berayîka hizirîna mirovî bigire. Neimet jî waye<br />
ji xwe ra li cîhana bîr û hizran da, bêtune û bêdawa li Perîþanê dibe xudan.<br />
Li ber evîna yekaliya xwe û Perîþanê li cîhana bîr û hizran da, westan<br />
û mandîbûn nakeve bîra Neimeti. Dajo û dikudîne. Li nav serê xwe<br />
da nexþeyên cur be cur dikiþîne. Ker û Kuliki dide kuþtinê. Paþê li<br />
Perîþanê dibe xudan. Li dû ra dilê wî bi Werdekê jî diþewite. Jinmama<br />
xwe jî, ji bo wê hindê ko bêxayî û xudan nemîne hîviya xelkê va, li xwe<br />
mare dike. Çi bend û girê li serê rêka wî tune ye. Li dînê îslamê da, her<br />
mêrek dikare çar jinan mare bike. Di gavekî da bibe xudanê çar jinan.<br />
Neimet jî mêr e. Ma Neimet ji mêrên dî kurt û kêmbertir e. Ew jî dikare<br />
bibe mêrê çar jinan.<br />
A, bîr û hizir bê kewþen û bê sînor in. Hizir li ser her bend û her sînorî<br />
ra banz dide. Pirika hizirînê dikare li çavgirtinekê da giþtî topa cîhanê lev<br />
bide, per lêde û seranserî cîhanê li jêr per û baskên xwe ra derbas bike. Li<br />
ser her sînorên dirikdar ra difire û diçe wî alî dirik û bor û bendan.<br />
Neimet pêþ da Perîþan dixwast û paþê jî Werdek dihanî û didanî ber<br />
mala xwe. Ewî Perîþan bi heyt û hût, bi duhol û zurna li der mala xwe<br />
peya dikir. Perîþan li cil û bergên bûkiniyê da li pêþber xwe didît. Xwe û<br />
Perîþan tenê li piþt perda bûk û zavatiyê da dît. Vêca devê xwe dikire hinarkên<br />
rûyan.<br />
Neimet li nav van hizr û bîrana da, bînanî bayê bezê dajot û dikudand.<br />
Hê siya êvarê baþ danegeriyabû, taze berodanên zomê digehîþtin nav<br />
malan, ko Neimetê Îs Siwarê caniya Xezalê, xwe gîhande zozanên<br />
Sardewaran.<br />
Naweya nîveka zozanên Berdezêran, zozanên Emer Axayî ta zozanên<br />
Sardewaran, siwarî rêya roj û danekê bû. Lê Neimetê Îsi li evîna Perîþanê<br />
û xazîka siwariya caniya Xezalê da, per deranîbî. Bibû firinde û ew<br />
naweya li danekî rojê da pîvabû.<br />
Neimet hînga serê xwe li nav dêl û bijiyên caniya Xezalê da deranî, ko<br />
xwe li himber êleke reþ û giran da dît, konên reþe erebî li pêsîra çiyayekî<br />
bilindî serkever da mil kutabûn hev. Te digot qay çiyayi kolozê kal û bavan<br />
daye serê xwe û koloz ta ser birû û bijangan daxistiye. Her alî xoþîna<br />
avên çem û kanî û cok û cobaran bûn. Xuþîna avê tevî dengê bilûrê bilûr-<br />
240• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language