Bilîcan - Nefel

Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel

06.05.2013 Views

Zerfê danê li ser telbê ye... Telbê danê li ser masê ye... Bêje her kê here beriya Þengarê ye... Ji min ra bîne Bilîcanê bi zora darê dar rimê ye... Ezê bidemê Perîþana qîza xwe bi helaliya Xudêye... Her dû kurên Werdê bixapîne, bînanî rûviyan têke di telê ye... Bi gef biþîne ser êla malxalê ye... Çûyîn li dest wan e, hatin di dest Xudê ye... Bila herin rêka hat, nehata vê qedê ye... Bila konê wan bimîne hîviya di xelkê ye... Vêca Eyþanê devkî weha ji Emer Axayî ra got: — Min giþtî gotinên begzadeyan gudarî kir. Ezê teleyek wisan ji Ker û Kuliki ra venêm ko wisan herin, hindek bêjin hebûn û hindek bêjin qet tunebûn. Bila wisan tîl herin, qet kes çîroka wan jî venegêre. Neimetê Îsi guçkên xwe biliqand û berî Axayî pirsî: — Çawa xalojinê? — Hûn dizanin ko Ker bûye evîndarê Perîþanê. Ew li evîna Perîþanê da diþewite. Dibêjin hindî çûye, li qiracê hanê daniye, tebata wî bona Perîþanê tune ye. Êdî nêçîr û nêçîrgeh hemû ji bîr kiriye. Bînanî qîza kor ketiye bin çatorê xwe û þev û roj diponije. Roj bi roj zer û zerhimî dibe. Þev û roj xew li çavan nakeve. Ezê ji wî ra pîlaneke wisan bikiþînim ko ew here û neyê. Kero li seb xatirê Perîþanê amade ye, serê birayê xwe jî bibire. Emê li duhola hawarê bidin. Bila tewawî giregire û serekhoz û bokeberan û mêrxas û pehlewanên heþt bavên Kurmancan li dîwanxanê da berev bibin. Emê qaweya mercan bidin kelandinê û bêjin her kesê ko vê qawê vexwe, yê here beriya Þengare Bilîcana Mîrê Ereban, bi þer û mêranî, bi zora darê dar riman bîne û emê qîza xwe Perîþanê bi helaliya xwedê bidinê. Ca hemîn çi kes li tirsa lawên Hesê Dûdêyî da newêrin. Kê dixwaze bi destên xwe, xwe bide kuþtinê. Tenê Kerro ye ko evîndar e. Evîndar li merg û mirina xwe natirsin. Kerro yê were û fîncana qaweya mercan hilîne û yê here û neyê. Ca gava ko ew çûn û nehatin. Êla ko xwe dane ser wan jî yan yê bên û bigîjin me, yan jî dê jev bibijiqin. Ca hînga jî dilê me ji kê ra xwast, emê qîza xwe bidinê. Emer Axa li nav hiþê xwe da çû. Kûr ponijî. Te digot qay ji xeweke giran radibe, li nav nivînan derket. Nîveka çavên Eyþanê ramûsî û gotê: Tele ji vê telê baþtir nabin. Lê emê bêjin ko çunku Mîrê Ereban bi dex- E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 237

esî Silêmanê Silêv biraziyê Îsê mîrî kuþtiye, em jî dixwazin ko lekeyekî lêdin û tola xwe ji wî vekin. Hînga gava ko navê bavê wan li ber guhê wan bikeve û bibihên ko xelk dixwazin herin li dewsa wan tola bavê wan vekin, lap yê bêne coþê û hiþê di serê wan da nemîne û yê herin heyfa bavo û dadê jî danên ser. Lê tiþteke giring heye. Debê ko em Werdekê ji wan biqetînin. Ta Werdek li bal wan be, ew naxapin. Rêka wê jî ez dizanim. Vêca berê xwe li ser Neimeti da kir û gotê: Neimet tu yê sibê herî mala meta xwe Rewþê. Ji rewþê ra bêje ko Mamê Îsi ez þandime. Gotiye bila çend rojan Werdekê gazî bike mêvandarî. Bêjê Îsê gotiye bila Werdekê serwext bike, ko nehêle kurên wê li ser þirîta dijmini bileyze. Em berê da xizmên hev in. Kurên Werdekê li xeberdaniya wê dernakevin. Eger Werdek dil bike, dikare wan bîne rê. Eger Werdek hez bike, Emer Axa dîsan jî dixwaze mala wan bîne û bigehîne xwe. Ya êlbirkirinê jî jê ra bêje! Ji bîra te neçe ha bêjê Îsê ez þandime. Sibê zû here li Caniya Xezalê siwar bibe û here. He ezê ewê caniyê bidim te. Ew caniya ji te ra. 238• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM

Zerfê danê li ser telbê ye...<br />

Telbê danê li ser masê ye...<br />

Bêje her kê here beriya Þengarê ye...<br />

Ji min ra bîne <strong>Bilîcan</strong>ê bi zora darê dar rimê ye...<br />

Ezê bidemê Perîþana qîza xwe bi helaliya Xudêye...<br />

Her dû kurên Werdê bixapîne, bînanî rûviyan têke di telê ye...<br />

Bi gef biþîne ser êla malxalê ye...<br />

Çûyîn li dest wan e, hatin di dest Xudê ye...<br />

Bila herin rêka hat, nehata vê qedê ye...<br />

Bila konê wan bimîne hîviya di xelkê ye...<br />

Vêca Eyþanê devkî weha ji Emer Axayî ra got:<br />

— Min giþtî gotinên begzadeyan gudarî kir. Ezê teleyek wisan ji Ker û<br />

Kuliki ra venêm ko wisan herin, hindek bêjin hebûn û hindek bêjin qet<br />

tunebûn. Bila wisan tîl herin, qet kes çîroka wan jî venegêre.<br />

Neimetê Îsi guçkên xwe biliqand û berî Axayî pirsî:<br />

— Çawa xalojinê?<br />

— Hûn dizanin ko Ker bûye evîndarê Perîþanê. Ew li evîna Perîþanê da<br />

diþewite. Dibêjin hindî çûye, li qiracê hanê daniye, tebata wî bona<br />

Perîþanê tune ye. Êdî nêçîr û nêçîrgeh hemû ji bîr kiriye. Bînanî qîza kor<br />

ketiye bin çatorê xwe û þev û roj diponije. Roj bi roj zer û zerhimî dibe.<br />

Þev û roj xew li çavan nakeve. Ezê ji wî ra pîlaneke wisan bikiþînim ko ew<br />

here û neyê. Kero li seb xatirê Perîþanê amade ye, serê birayê xwe jî bibire.<br />

Emê li duhola hawarê bidin. Bila tewawî giregire û serekhoz û bokeberan<br />

û mêrxas û pehlewanên heþt bavên Kurmancan li dîwanxanê da berev<br />

bibin. Emê qaweya mercan bidin kelandinê û bêjin her kesê ko vê qawê<br />

vexwe, yê here beriya Þengare <strong>Bilîcan</strong>a Mîrê Ereban, bi þer û mêranî, bi<br />

zora darê dar riman bîne û emê qîza xwe Perîþanê bi helaliya xwedê bidinê.<br />

Ca hemîn çi kes li tirsa lawên Hesê Dûdêyî da newêrin. Kê dixwaze<br />

bi destên xwe, xwe bide kuþtinê. Tenê Kerro ye ko evîndar e. Evîndar li<br />

merg û mirina xwe natirsin. Kerro yê were û fîncana qaweya mercan<br />

hilîne û yê here û neyê. Ca gava ko ew çûn û nehatin. Êla ko xwe dane ser<br />

wan jî yan yê bên û bigîjin me, yan jî dê jev bibijiqin. Ca hînga jî dilê me<br />

ji kê ra xwast, emê qîza xwe bidinê.<br />

Emer Axa li nav hiþê xwe da çû. Kûr ponijî. Te digot qay ji xeweke giran<br />

radibe, li nav nivînan derket. Nîveka çavên Eyþanê ramûsî û gotê:<br />

Tele ji vê telê baþtir nabin. Lê emê bêjin ko çunku Mîrê Ereban bi dex-<br />

E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />

BILÎCAN • 237

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!