Bilîcan - Nefel

dihanî, ko gotinên wî weke moriyekê dikete guçkên wan. Ewî gotinên
xwe weke moriyan pê va dikir. Ewî zor caran bi hostatî li vê hunera xwe
wêc verdigirt. Li kutaya gotinên xwe da gelek caran jî destê xwe dida
peleguha xwe û stiranek yan li pesnê mazûvanê xwe da, yan jî li pesnê axayekî
dî da digot. Gelek caran li stiranên xwe da dihavîte reþê neyar û dilnexwazên
mazûvanê xwe. Piþka zore serokhoz û karbidestên gel tê
dikoþîn ko bi dayîna xelatên zor giranbuha dilê Elo Begzade bikirin û ewî
her dem li xwe razî ragirin.
Elo û Delo begzade li ciyê ko Emer Axayî nîþanî wan dabû, rûniþtin.
Emer Axa bi lêvken berê xwe li ser Elo da kir û gotê:
»Çi heye çi tuneye begzadê delal?«
Elo begzade her bi pirsiyara Axayî ra dest bi pesn û pêhelagotina wî kir:
»Axa yê me her dem serferaz û serbilind be! Begê me ji me û ji gelê me
ra bijî! Bijî xanê xanan, axayê li ser axayan ra, bijî begê began! Bijî Emer
Axa! Emer Axa em her bi nav û dengê te dijîn. Serê me her bi navê te
bilind e. Em her li saya serê te da dijîn. Navê te ji me û ji gelê me ra hegera
serbilindî û þanaziyê ye. Li seranserî Kurdistanê da li ser te ra mêr nehatin
û ne jî tên. Dayîka felekê jî êdî neþê mêrekî wekî te bîne. Mêranî û mêratî
û axatî bila her li te pîroz be. Navê te li seranserî Kurdistanê da belaw
bûye. Nav û dengê te li çar nikarê Kurdistanê derbas bûye û belavî nav
dinyayê bûye. Yek te, yek jî Mîrê Ereban, Mîr Elî Siwarani, we herduyan
serê me li nava giþtî gelên cîhanê da, li nava dost û dijminan da, li nava
bîhanî û derekeyan da bilind kirine. Ca li we çêtir nebe, Mîr Elî Siwarani
jî mêr li ser xwe ra nedîtiye. Mîrekî bi nav û deng e. Mîrekî ji xwe zêde ye.
Hefthezar û heftsed malên kurd û ereb li jêr siya wî da dijîn. Lê mirov divê
ko emekê þêran û mêran jî ji bîr neke. Rast e ko mîrê ereban nav li
cîhanê da deranî ye û deng veda ye, lê giþtî nav û deng û hêz û þiyana wî,
berfirebûna kewþenê wî hemû li saya serê Hesê Dûdê û her heft kurên wî
yên weke þêr û pilingên çeng bi xûn dabû. Hesê Dûdê mêrekî bilindî,
çepildirêjî, navmilpanî, çûrî çavhêþîn bû. Ew pehlewanekî bi nav û deng
bû. Ewî bi mêranî û mêrxasiya xwe, bi zora milê xwe, bi hêza þûr û nêza
xwe, çendik û çend pehlewanên rom û ereb û eceman li ser çokan êxistiye.
Li saya serê Hesê Dûdê û her heft kurên wî da bû ko çendîn êlê
Ereban, çend gund û bajarên romiyan bac û xeraca salane didane Mîrê
ereban. Lê piþtî wê hindê ko raza kuþtina zavayê Hesêyi derkete eþkeretiyê,
Hesê Dûdêyî êl li ser Mîrî bir kir û ji xwe ra êl û zomeyeke dî
serast kir. Lê mixabin salek li ser ra derbas nebû, ko Hesê çû heqiya xwe.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 233