Bilîcan - Nefel

keþkûlên xwe dadigrin.
Emer Axa û Neimetê Îsi hê li dîwanxanê da rûniþtine û kûr li ser hevdu
da diponijin. Dengê duhol û zurnaya Elo û Deloyê begzade jî nikarî
ewan li nav deriyaya hizr û ponijîna kûr derîne. Eve demeke xurt e, ko ro
dikin û dipîvin. Nexþe û pîlanan dikiþînin û gîran dadirêjin û telbendan
radiçinin. Teleyan vedihunin. Lê tiþteke li ser tiþtekê naxin. Dikin û
nakin nikarin ji lawên Werdekê ra teleyekê venên. Her nexþeya ko
dikêþin, li ser nagire. Hemû ponj û hizirînên wan pûç derdikeve. Di vê
demê da Elo û Deloyê begzade bi def û duhol û zurna û neyîkên xwe va
derê dîwanxanê li ser xal û xwarziyan da ve dikin û weha silavê li wan
dikin:
— Ji we ra wîþt!
Neimet û Emer Axa weke çawa ji xeweke giran hilpekin, serê xwe
rakirin. Emer Axa weha bersiva begzadan da:
— Wîþta we li ser wîþtê be! Day û babên we li bihîþtê be!
Emer Axa bi dîtina begzadan ra, ew jî begzadên weke Elo û Delo
cîhanger ra xwe keyfxweþ nîþan da û weke her car bi devken û yarî digel
wan dest bi axiftinê kir:
— Fermon! Fermon! Begên xoþewîst! A, werin li dera han rûnên! Hûn
zor zor bi xêr û xweþî hatine.
Lê her çend ko Emer Axa têkoþî ko nevehesiyana xwe veþêre, nikarî.
Begzadên diniyadîtî û gerîde her li yekimîn avirê da zanîn ko bûyerek
heye, lê nezanîn çî ye.
Elo begzade, begzadeyekî bi zar û ziman, xeberxweþ, zimanþirîn û
mêrxapîn û pesinbêj û berîkvalaker bû. Biçûya dîwanxana kê, hind pesnê
wî dikir ko ew bixwe jî li xwe gumandar dibû. Ca Elo begzade bi vê
hunura xwe berîkên xan û axa û beg û mîr û mîrekan bi sanahî li ser xwe
da vala dikir. Ew begzadeyekî cîhandîtî û gerîde û çavvekirî û bi dev û
çene û neyjenekî hosta û dengbêjekî bi nav û deng bû. Li dîwana kê da
rûniþta, dora axiftin û qisedanê nedida çi kesî. Ew seranserî Kurdistanê
peyatî geriyabû. Ewî giþtî serokhoz, axa, xan, beg, mîr, mîrek û serdarên
Kurdistanê bi nav û nîþan di gel navên jin û kiç û kurên wan va dizanî. Li
kîþk dîwanê da rûniþta, rêya qisedanê nedida çi kesî. Bi qewlik û çîrok û
stiran û serhatiyan dîwanxane þên dikir. Gelek caran ewî wek pisporekî
kirarî û rewannasekî lêzan wisan li reha mirina serokhoz û beg û mîran ra
digirt ko ew bi tundî diketin jêr kartêkirina gotinên wî; xeberên wî bi
tundî li wan kar dikir. Ewî wisan bi ser û ber û bi hostatî xeberên xwe lev
232• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM