Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
hundurê dîwanxanê û bi zorê Þemo li nav dest û piyên axayî da deranî. Axayî dujûn didane erd û asimanan. Dijûn didane Eyþan û Perîþan û Macanê. Li nav hawar û gaziyên Þemoyi da çend tajank jî daweþande Eyþanê. Þemo bi arîkariya Eyþanê, xwe li nav destên axayî da deranî û bi ser û guhên xûnavî, daliqiyayî daliqiyayî ji dîwanxanê derket û topal topal xwe bi konê xwe ra gîhand. Eyþanê bi lavayî û pariyanan ji axayî pirsî: — Çi bûye malava te êl li ser serê me da anî?! — Tiþt nebûye, mifirdiya te... — Axa me rusva neke! — Taze em rusva bûne. — Axo çi bûye ji me ra jî bêje! Axayî bînfiþk vedidan û netebitî pêgermok lêdidan û dejûn didan Þemo û Ker û Werdek û Perîþan û Macanê. Eyþanê destê mêrê xwe kire nav destên xwe û ew bi zimanekî li ser doþikê da rûniþtandinê û gotê: — Bêhna xwe fire bike evdê Xudê! Axayî bînfiþk veda û gazî kir: — Kuro Êxo here gazî kurê Werdo bike, bila bê vira! Bû repetepa lingê Êxo û bêy wê hindê ko bersiva axayî bide, ber bi mala Werdekê revî. Lê paþî demeke kurt zivirî û hate ber derê dîwanxanê û got: — Axa li mal da nîne, çûye ravê. — Dema ko ji ravê zivirî, bêjê bila bê bal min. — Baþe ezbenî. Neimet mêjve bû ko axa li dîwanxanê da tenê hêla bû. Hê gava ko Êxo çû peyê Þemoyi, hînga ew jî ji dîwanxanê derketibû. Hê hêrsa axayî nedanîbû. Hê li nava dîwanxanê da bi bînfiþk pêgermok lêdida, ko cotên fêriz û pehlewanan li girê pêþberî malan ra li êlê fitilîn. Her yekê jî cendekekî nêçîrê li terkiya wan bû. Kerrî dîsan bînanî caran, serê Sosikê li ser mala axayî da zivirand. Hat û li ber derê konê aliyê malê rawesta. Cendek ji terkiya Sosikê vekir. Bû þîrpîna cendekê karxezalekê û kete erdê. Xulam û xizmetkar hatin û cendek li nav hev ra kirin û birin aliyê malê. Kerrî pîçekê xwe gêzirand û çavên xwe gerand. Lê ne Perîþan, ne jî Macan yek jî li ber çavan neket. Kerrî qestîka zîn û pûsadê Sosikê serast kir û toza rê ji zînê wê weþand, ko Êxo pê ra gihîþt û gotê: — Axa gazî te dike. Kerrî hefsarê Sosikê da destê Êxoyi û hema wisan bi çek û rextên nêçîr- E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 217
vaniyê va dakete hundurê Dîwanxanê. Dîwanxane vik û vala bû. Axa tenê bi lêv û loper li ser doþeka xwe rûniþtibû û herdu destên xwe li patika xwe da þe kiri bû, diponijî.. Gava ko Kerrî derî lê vekir, xwe berev kir. Kerrî silav lê kir. Lê bersiva silava Kerrî neda û gotê: — Were vira nêzîk rûnê! Ker hat û pêþberî wî rûniþt. Axayî lê pirsî: — Tu li kêderê bû yî? Ca bi vê pirsiyarê ra çavên wî li Ker û çek û rextên wî ket. Berqa nêza Kerrî da nav çavên wî û benda dilê wî lerizî û hindekî sist bû. Kerrî bersiv da: — Çûbûme nêçîrê, ezbenî. Tûretî ji ser û çavên axayî dibarî. Rehên uskura wî rabibûn. Berê xwe li ser Kerrî da kir û gotê: — Lawo dema ko hûn li bal malxalana xwe hatin, hûn du sewlikên bê ser û pa bûn. Þapik jî li ber we da tune bû. Min hûn xudan kirin. Gîhandin. Ji xêra day û babê xwe ra hûn bi nan û av kirin. Hûn kirin dîwanî û palewan ko hûn li kutayê da têkeliya min bikin. Hûn dijî min bilivin. Hûn dexesiyê li min li namûsa min bikin? Lawo tu seyê kîderêyî, ko tu þev tê yî li dora mala min disimsimî? Ezê bidim bila te ji çavan ra biguron û postê te tijî ka bikin. Ker soromoro bû. Ta roja îro çi kesî weha dijûn nedabûne wî. Ker ta roja îro ew dijûnan ji çi kesî nepejirandibû. Cinekî digotê hema rabe û nêzeyekê li sîngan ra bike, bila li navmilan ra derkeve. Lê dîsan bi zorê pêþayî ka xwe girt û serê xwe kire ber xwe da û xwe ji xwe ra hizirî û di dilê xwe da got: Doza namûsê ye. Pê hesiya ye. Ker di van hizrana da bû, ko axayî xwe lê tûre kir: — Li îro þûn da êdî ez naxwazim rûçkê we bibînim. Seb xatirê Mamê Îsi nebûya, minê tu bidaya berdebaran kirinê. Minê tu bidaya ricim kirinê. Rabe biteqize here û mala xwe li nav zoma min bar bike! Tu kû da diçî here. Diçî kîj cehnemderê here! Îca bi vê gotinê ra ji ciyê xwe rabû û derkete derva. Eger Ker tevgirêdayî neba, eger çek û rextên nêçîrvaniyê li Kerrî neba, Emer Axa yê ew jî wekî Þemoyî bavîta nav tajankan. Yê ew bavîta nav paînan. Yê xwe li wî biceribanda. Lê gava ko Ker hate hundur dîwanxanê, berqa serê nêza wî li nav çavên Emer Axayî da rûniþt û çavên wî tirsand. Destkê xencera wî li nav kalanî da çilvilî û dilê axayî lerizand. 218• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 167 and 168: 22 Her þev gava ko Kerr û Kulik l
- Page 169 and 170: hîm kiribûn. Sosik qedem û Nijd
- Page 171 and 172: »Kuro bi hev ra rikêfî ser wan h
- Page 173 and 174: Lawên Werdekê lêdane pênc diz k
- Page 175 and 176: min revandiye. Þûþa dilê min bi
- Page 177 and 178: mîran rûdiniþt. Gava ko derî li
- Page 179 and 180: »Tu amadeyî lawê min?« Birînda
- Page 181 and 182: Mêvan li ber derê dîwanxanê raw
- Page 183 and 184: Li dû ra hevalên Xoceyi jî yekoy
- Page 185 and 186: 24 Piþtî çûyîna mêvanan û do
- Page 187 and 188: þûrekî, durust weke þûrekî t
- Page 189 and 190: Lê hûn herdu serpiþkin. We çi x
- Page 191 and 192: xudankirina mahîn û caniyê. Bi v
- Page 193 and 194: iziviriyana malê, ew roj, ne roja
- Page 195 and 196: Peyatî rêka rojekê ye. — Em ko
- Page 197 and 198: hevalekê jî çendîn hevalên dî
- Page 199 and 200: Li ser girikî ketin. Piþta girik
- Page 201 and 202: çîçekan da hatibûn vepoþînê.
- Page 203 and 204: Gulîzerê gulnîþanê... Birûre
- Page 205 and 206: — Dil û hinavên kerkerî. — D
- Page 207 and 208: ahiyeke sosret da cûm bûn. Li ça
- Page 209 and 210: — Bavo ! Êdî Perîþanê nikar
- Page 211 and 212: 27 Destkêþan ji hindek kar û kir
- Page 213 and 214: — A, naxwazin kiça axayî biçin
- Page 215 and 216: axayî nekira!? Eger yekê li wê b
- Page 217: Emer Axayî xwe li ser Þemoyi da p
- Page 221 and 222: 28 Þev da, mala Werdekê dane bar
- Page 223 and 224: deng û hera û duruþm ber bi mala
- Page 225 and 226: hemû pê hesiyan. Þîn li ser êl
- Page 227 and 228: va. Li sebedê dide û kûr dinale.
- Page 229 and 230: qeziya bêne te derewîna bêy paþ
- Page 231 and 232: erên xwe dane Erebistanê. Mîrê
- Page 233 and 234: keþkûlên xwe dadigrin. Emer Axa
- Page 235 and 236: Gelekan digotin Hesê bi pîlan ji
- Page 237 and 238: Axayo rabe ji xewê ye... Delalo ra
- Page 239 and 240: esî Silêmanê Silêv biraziyê Î
- Page 241 and 242: He dem hatiye. He van rojana xalo
- Page 243 and 244: Meta wî lê kete gumanan û pirsî
- Page 245 and 246: 32 Pîlana Emer Axa û Eyþê û Ne
- Page 247 and 248: û bîneya Perîþanê li ser herdu
- Page 249 and 250: Mîrê Ereban li nav çeng û lepê
- Page 251 and 252: Lê ridênsipiyan gotin: »Tu biþ
- Page 253 and 254: »Hey wî wî...hey wî wî hey wî
- Page 255 and 256: »Herin bêjin Emer Axayî, eva hef
- Page 257 and 258: 33 Peyakên Emer Axayî stuxwar û
- Page 259 and 260: Dayîka wê çû li ber serê wê r
- Page 261 and 262: Werdekê ra gîhand. Kerr hêþta l
- Page 263 and 264: Konê weyê mîrate bimîne hîviya
- Page 265 and 266: ûn, fîncana qawê li ber wan mab
- Page 267 and 268: 34 Þevê cîhan dagîr kiriye. Her
hundurê dîwanxanê û bi zorê Þemo li nav dest û piyên axayî da deranî.<br />
Axayî dujûn didane erd û asimanan. Dijûn didane Eyþan û Perîþan û<br />
Macanê. Li nav hawar û gaziyên Þemoyi da çend tajank jî daweþande<br />
Eyþanê. Þemo bi arîkariya Eyþanê, xwe li nav destên axayî da deranî û bi<br />
ser û guhên xûnavî, daliqiyayî daliqiyayî ji dîwanxanê derket û topal<br />
topal xwe bi konê xwe ra gîhand.<br />
Eyþanê bi lavayî û pariyanan ji axayî pirsî:<br />
— Çi bûye malava te êl li ser serê me da anî?!<br />
— Tiþt nebûye, mifirdiya te...<br />
— Axa me rusva neke!<br />
— Taze em rusva bûne.<br />
— Axo çi bûye ji me ra jî bêje!<br />
Axayî bînfiþk vedidan û netebitî pêgermok lêdidan û dejûn didan<br />
Þemo û Ker û Werdek û Perîþan û Macanê. Eyþanê destê mêrê xwe kire<br />
nav destên xwe û ew bi zimanekî li ser doþikê da rûniþtandinê û gotê:<br />
— Bêhna xwe fire bike evdê Xudê!<br />
Axayî bînfiþk veda û gazî kir:<br />
— Kuro Êxo here gazî kurê Werdo bike, bila bê vira!<br />
Bû repetepa lingê Êxo û bêy wê hindê ko bersiva axayî bide, ber bi mala<br />
Werdekê revî. Lê paþî demeke kurt zivirî û hate ber derê dîwanxanê û<br />
got:<br />
— Axa li mal da nîne, çûye ravê.<br />
— Dema ko ji ravê zivirî, bêjê bila bê bal min.<br />
— Baþe ezbenî.<br />
Neimet mêjve bû ko axa li dîwanxanê da tenê hêla bû. Hê gava ko Êxo<br />
çû peyê Þemoyi, hînga ew jî ji dîwanxanê derketibû.<br />
Hê hêrsa axayî nedanîbû. Hê li nava dîwanxanê da bi bînfiþk pêgermok<br />
lêdida, ko cotên fêriz û pehlewanan li girê pêþberî malan ra li êlê fitilîn.<br />
Her yekê jî cendekekî nêçîrê li terkiya wan bû. Kerrî dîsan bînanî caran,<br />
serê Sosikê li ser mala axayî da zivirand. Hat û li ber derê konê aliyê malê<br />
rawesta. Cendek ji terkiya Sosikê vekir. Bû þîrpîna cendekê karxezalekê û<br />
kete erdê. Xulam û xizmetkar hatin û cendek li nav hev ra kirin û birin<br />
aliyê malê. Kerrî pîçekê xwe gêzirand û çavên xwe gerand. Lê ne Perîþan,<br />
ne jî Macan yek jî li ber çavan neket. Kerrî qestîka zîn û pûsadê Sosikê<br />
serast kir û toza rê ji zînê wê weþand, ko Êxo pê ra gihîþt û gotê:<br />
— Axa gazî te dike.<br />
Kerrî hefsarê Sosikê da destê Êxoyi û hema wisan bi çek û rextên nêçîr-<br />
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />
BILÎCAN • 217
Change language