Bilîcan - Nefel

Rengê axayî soromoro bû. Xûnê xwe da nav çavên axayî. Gepkên wî
hêdî hêdî reng guhestî bûn û bînanî leteka xûnê sor bûn. Perikên difina
wî reqisîn. Bi tûreyî got:
— De bêje ka çi bûye!?
— Hejî hev dikin.
— Kê dibêje!?
— Hemû dibêjin. Hemûyan dîtine.
— Kî dibêje? Çi dîtine?
— Xalo hemûyan dîtine. Em rusva bûn.
— Te bixwe çi bihîstiye ?
— Xalo Kero gelekî lingên xwe li guçkên xwe dixe. Zêdezêde diaxive.
Gelekî ji xwe mezintir diaxive.
— Çi gotiye?
Dengê axayî xitimî bû. Te digot qay fetisiye.
— Kero gotiye eger axa Perîþanê nede min, ezê birevînim. Ezê bi zora
darê dar rimê jê bistînim.
— Gotiye kê?
— Komel hemû dibêjin. Xalo ewan her þev hevdu dibînin.
— Hevdu dibînin?
Axa tûre bibû. Dengê wî bilind bibû. Rabû li ser çokan rûniþt û pirsî:
— Li kêderê ? Li kîjan cehnemderê da?
— Li mala dapîrê da.
— Kê dîtî ye?
— Nobedaran dîtine.
Axayî gazî kir: kuro kî li wê derê ye?
Çar dengan bi hev ra bersiv dan û gotin: belê ezbenî!
— Ca yek ji we were vira!
Derî vebû. Êxoyê File hate hundur û got:
— Fermo ezbenî!
— Here gazî Þemoyî bike!
— Baþ e ezbenî.
Êxo bi gotina xwe ra ji dîwanxanê derket. Repetepa piyê wî li piþta
dîwanxanê da wenda bû. Xal û xwarzî tenê man û dîsan bû pistepista
wan. Paþî demekê Þemo nobedar, dijxew, çav li serî da perçivî bi bawûþk
hate hundur û silav li axayî kir. Lê axayî bersiva silava wî neda û gotê were
vira rûnê. Êxo tu jî here ser karê xwe. Þemo li reng û rûçikê axayî nihêrî.
Agir li nav çavên axayî difirî. Êxo ewan tenê hêla û ji dîwanxanê derket.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 215