Bilîcan - Nefel

þevane piçik piçik li difina wan ra derînim. Ezê bihîþta wan bikim dojeh.
Ezê giþtî wan henek û laqirdî û evîndariya we bikim êþ û jan. Ezê þayiya
we bikim þîn. Vîna we bikim kîn. Ca tu bihêle hê...
Danê piþtî nîvro bû. Dîwanî kes li dîwanxanê da nemabûn. Tenê Heso
Rîspî û çend qawegerîn li dîwanxanê da mabûn. Tava danê piþtî nîvro
zeliqandibûyê. Tavê li qelþê kon û celxê çîtan ra dabû ser kulavên sore
xurestanî. Nava konî tîþtîþî bi wê tavê hatibû nûrbaran kirinê. Li her celxekê
ra qeytaneke zêrîne tavê dabû hundur. Te digot qay hindek hûrikên
zêrî bi dest li ser kulavan reþandine. Ta tu li ser kulavan nerûniþtay, te
nedizanî ev qeytanan, tirîþkên tavên e.
Emer Axa weke caran li ser dema xwe bû. Li ciyê xwe yê hemêþeyî, pala
xwe dabû palgî û berpalan û li ser doþeka mexmere gulavtûnkirî
lemisîbû. Destê xwe yê çepê dabû binçena xwe û bi tipilên xwe yên destê
rastê li ser çoka xwe miqamekî þad dijenî. Her dema ko keyfa wî saz ba,
wisan dikir. Îro jî dema wî saz bû. Hay ji bayê felekê nibû. Te digot qay
cîhan hemû ya wî ye. Hema wisan bû jî. Cîhana ko ewî nas dikir hemû jî
her ya wî bû. Eþîrên heþt hozên mezin bi destiyariya dewleta nawendî
ketibû jêr desthelatdariya wî; êlek giran li bin destê wî da bû. Hemû li xeberdaniya
wî da bûn. Kesî tirsa va, bêy gotina wî av jî nedixwar. Kes bêy
ferman û destûra wî nediwêrî biçûya ser avê jî. Emer Axayî bigota bimire,
bimire. Bijî, bijî. Li nav êla heþt eþîran da kesî bêy destûra wî nedikarî kiça
xwe bide mêr û ne jî dikarî kurê xwe bi jin bike. Debiya pêþ da li bara wê
doza giring da di gel axayî biaxifta, paþê ew yeka han bikira xeberdanî.
Eger kur û kiçek bibana evîndarên hev jî, hejî hev bikirana, ji dil û can
keyf bi hevdu bihata jî, erêkirin ji hevdu ra bidana jî, lê axayî nepejiranda,
ew yek çi caran nedibû. Eger axayî nepejiranda, ew kurik û kiçkên
evîndar bi fermana axayî jêk cuda dibûn. Her yek bi zorê didane destên
yekî nedîtî û neevandî. Ewan xazîka evîna xwe bi xwe ra dibirin gorê. Lê
berewajî wê eger kur û kiçekê hejî hevdu nekirana, kerbên wan li hevdu
bihata, lê axayî bigota erê, êdî kuta bibû. Ew herdukên dijî hev bi destên
zorê û bi fermana axayî lêk mare dikirin û temenekî dûr û dirêj du kesên
ko dijî hev bûn, ava wan li cowekê da nediçû, bi destên zorê li ser axurekî
girêdidan.
Li nav seranserî êlê da eger þayiyek heba, pêþ da debiya ji axayî ra bigotana,
destûr ji axayî bixwastana, paþê karê þayiyê bikirana. Diviya pêþ da
ew yeka digel axayî helêxistana û dîtina axayî bizanibana paþê ew yeka
bikirana xeberdan. Axayî bigota erê, erê, na, na. Kê dikarî bi xeberdaniya
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 213