Bilîcan - Nefel

penc kutabûn nav hevdu da. Ewan bîneyên hevdu li her tiþtên ciwan da,
li avê da, li tavê da, li gul û çîçekan da, li xodîka dilan da, didîtin. Bejn û
bala her duyan tim û tim li ber çavên yektir bûn. Ewan dengên hevdu li
nalîna bilbilan, li kalîna þalûlan, li qûtîna qulingan li qîjîna eluhan, û li
zarîna bazan da dibihîstin. Eger rojekê hevdu nedîtana, þêt û þeyda
dibûn. Êdî destên herduyan li hev ketibû. Bêhna wan têkelî hevdu bibû.
Leþên wan giheþtibûn hevdu. Xûya leþê wan tevî hev bibû, tev bibûn cobarekê
û li nav hevdu da herikîbûn. Hulma bedena wan têkelî hevdu
bibû. Êdî ev kiriyarana hemû fêrî hevdu bibûn. Þeva ko du xûyên wan
tevî hev neba, destên wan negehîþta hevdu, ew þev êdî þeva wan nebû.
Kerr û Perîþan bûne evîndarên hev. Ev gotina li ser zarên komelê
ketibû. Rojê bi sedan kesî ev risteya dirîst û ev hevoka vedihûna. Ewan
hejî hevdu dikin. Xoþina wan li hevdu tê.
Van rojana hema li her kîderê du kesan pêkve biaxifta, bêygotin li bara
wê evîn û evînbaziyê da diaxiftin. Li her alî piçepiça keçikan bû.
Pistepista kurikan bû. Bilmebilma pîrejinan bû. Bolebola kalemêran bû.
Gimegima gencan bû. Li wan rojan heval û hogiran, ewanê ko razên xwe
yên sergirtî li bal hevdu servedikirin, ji hevdu ra weha digotin:
— Ker û Perîþan bûne evîndarên hev.
— Dilê Kerrî ketiye Perîþanê.
— Dilê Perîþanê jî ketiye Kerrî.
— Herdu jî hejî hevdu dikin.
— Hevdu evandine.
— A, du dil û çar çavan hevdu evandin e.
— Evîna weha asimanî ye.
— Dibêjin her þev hevdu dibînin.
— Li kîderê hevdu dibînin?
— Li mala dapîrê da hevdu dibînin.
— Li mala dapîra Macana Cano da hevdu dibînin.
— Kê dîtiye?
— Dibêjin nobedaran dîtiye.
— Nobedaran þev Ker nas kirine.
— Perîþan jî nas kirine.
— Çawa nobedaran nekirine dengî?
— Kuro nobedar newêrin li ser siya Kerrî bikevin.
— Erê nawêrin.
— Na, na newêrîna çi! Li ber Emer Axayî þerm dikin.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 211