Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
serê xwe li qetê çatori ra deranî û li dû ra li Perîþan û Macanê nihêrî. Ewan li nav baran û tarîtiyê da wenda bûn. Hê jî hokehoka nobedaran bû, kon û xîvet li avê da mabûn. Li riþiyên dora çatorî ra av þurik dirijiya. Ji dengê nobedaran û þurîna avê pêve çi dengên dî li ber guçikan nediketin. Hêdîka ji çatorî derket. Li bin baranê da teletel, bi pêxiþk ber bi xîveta xwe çû. Li nêzîkiya xîvetê dengek li ber guçkên wî ket. Li dû ra bû þîhîna Nijdî. Xiþênek jî li hundur xîvetê hat. Kerrî zanî li mala wan da pê hesiyan e. Çû extirmexanê. Sosik û Nijdî û mahîna Barxane li avê da mabûn. Te digot qay her sê hesp þoþtine. Çû bi kuxtekuxt li nav cil û cihazan da sê cilhespe deranî û bire extirmexanê. Her cilek li hespekî kir. Teng û berên wan þidand û aza aza zivirî hundurê xîvetê. Dîna xwe dayê Kulik waye lihêf avîtiye navmilê xwe û li nav ciyan da rûniþtiye. Gava ko Ker dakete hundurê xîvetê, Kulikî jê pirsî: — Tu ko da çûbû? Te ez kuþtim! — Baraneke wisan dibore, tu dibêjî kûzkê derneqot kiriye. Hesp li ber baranê mabûn. Ez çûm min her sêk cil kirin. — Erêka! Kerrî bersiv neda û hema wisan bi cilikan va xirpiþî nava nivînan. Xewa wî herimî bû. Xew li çavan nediket. Lê Kuliki lihêf kiþande ser serê xwe û dîsan xew ra çû. Kerr li nav nivînan da xwe vî alî wî alî difirikand. Dîmena dîtî li ber çavên wî ra derbas dibû. Lê serê wî jî hêdî hêdî gêj bû. Serê wî giran bû. Te digot qay topa cîhanê li dora serê wî ra digerînin. Çavên wî guhan kirin. Hêdî hêdî çavên wî çûne ser hev û kêrûþka xewê xwe di landa çavên wî da cî kir. Xurîn lê ket û xew ra çû. Tava paþî baranê tijî cîhanê bibû, hê jî Ker li xewa þirîn da bû. E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 209
27 Destkêþan ji hindek kar û kiriyaran pir dijware. Hindek kiriyar hene, ko hema carekê da ji mirovî ra dibin xû û xide. Wisan dibin xû û xide, ko çi hêz û þiyan neþên mirovî ji kirina wan kiriyarana dûr bêxe. Ew kiriyaran a ji mirovî ra dibin akarên ji bîrnebûyî. Gava ko mirov bû xûgirtiyê tiþteke, êdî pir dijwar e ko mirov biþê dest jê bikêþe. Yek ji wan kiriyarên ko mirov ji mirinê ra jî neþê dest jê bikêþe, dîtina yar û evandina dildaran e. Çi hêz û þiyan, heylo hêzên sererayî suruþtê jî nikarin evandina du layenî, evandina ko li binê du dilan da penc vedabe, ji nav bibe. Eger mirov carekî li ciyekî da dilhebînek dît û çend ramûsan li nîveka mirovî da hatin lêkguhostinê, êdî mirov bêy hemdê xwe hemû rojê di heman dema ko mirovî cara yekê ramûsan lêkguhostiye, tê wî ciyê gorînê. Mirov we dihizire ko ew kes her þev û roj li wê derê rawestaye û li bendî mirovî ye, ta ko dîsan, careke dî ewê kiriyarê ser ji nû zindî bike. Li destê mirovî bixwe da nîne. Mirovî pal didin. Li cîhaneka nediyar ra bangî mirovî dikin û dibêjin: hoy dem ji deman bihorî. Yara te wa li bendî te ye. A, eger çar çav fêrî hevdînê, çar dest fêrî hevgiviþînê, du dil fêrî hev hebînê bûn, êdî nikarin dest ji hevdu bikiþînin. Eger xortekî tazegiheþtî û kiçeka xame fêrî hevdu bûn, bêhna hevdu hildan, çavên wan li nav çavên hevdu ket, destên wan giheþte destên hev, dilên wan hevdu heband, evîna wan gul vedide. Evîn li nav dil û hinavên wan da bînanî tûmekê tûr vedide. Reh û rîþalan li dil û hinavan da çik dike û êdî çi tiþt, çi kes, çi hêz nikare reh û rîþalên wê evînê , ewê evîna paka asimanî, evîna ko þûnewarê wê li seranserî leþên evîndaran da, li rêveçûn û axiftin û kenîn û girîn û rabûn û rûniþtina wan da xwe bi eþkeretî dinivîne, ji dilên wan da derîne. Çi þiyan neþê reh û rîþala wê evînê li binî va hilqetîne. Heylo merg û mirin jî nikare agirê ewê evînê bitemirîne. Evîndarên weha eger bimirin jî, li gorinê da, li cîhana nadiyar da digîjin hev. Pirikên giyanên wan digîjin hevdu. A, evîna Ker û Perîþanê jî ew evîna rasteqîne bû. Evîna asimanî bû. Ker û Perîþan êdî fêrî hevdu bibûn. Dilên wan weke du baldarên evîndar 210• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 159 and 160: Komelê li her bareyê da diaxiftin
- Page 161 and 162: — Ewan jî her taze çûn. Ker û
- Page 163 and 164: qorixa hespaye. Hûn dikarin her ro
- Page 165 and 166: naþîhin. Lê eger hesip þev bêh
- Page 167 and 168: 22 Her þev gava ko Kerr û Kulik l
- Page 169 and 170: hîm kiribûn. Sosik qedem û Nijd
- Page 171 and 172: »Kuro bi hev ra rikêfî ser wan h
- Page 173 and 174: Lawên Werdekê lêdane pênc diz k
- Page 175 and 176: min revandiye. Þûþa dilê min bi
- Page 177 and 178: mîran rûdiniþt. Gava ko derî li
- Page 179 and 180: »Tu amadeyî lawê min?« Birînda
- Page 181 and 182: Mêvan li ber derê dîwanxanê raw
- Page 183 and 184: Li dû ra hevalên Xoceyi jî yekoy
- Page 185 and 186: 24 Piþtî çûyîna mêvanan û do
- Page 187 and 188: þûrekî, durust weke þûrekî t
- Page 189 and 190: Lê hûn herdu serpiþkin. We çi x
- Page 191 and 192: xudankirina mahîn û caniyê. Bi v
- Page 193 and 194: iziviriyana malê, ew roj, ne roja
- Page 195 and 196: Peyatî rêka rojekê ye. — Em ko
- Page 197 and 198: hevalekê jî çendîn hevalên dî
- Page 199 and 200: Li ser girikî ketin. Piþta girik
- Page 201 and 202: çîçekan da hatibûn vepoþînê.
- Page 203 and 204: Gulîzerê gulnîþanê... Birûre
- Page 205 and 206: — Dil û hinavên kerkerî. — D
- Page 207 and 208: ahiyeke sosret da cûm bûn. Li ça
- Page 209: — Bavo ! Êdî Perîþanê nikar
- Page 213 and 214: — A, naxwazin kiça axayî biçin
- Page 215 and 216: axayî nekira!? Eger yekê li wê b
- Page 217 and 218: Emer Axayî xwe li ser Þemoyi da p
- Page 219 and 220: vaniyê va dakete hundurê Dîwanxa
- Page 221 and 222: 28 Þev da, mala Werdekê dane bar
- Page 223 and 224: deng û hera û duruþm ber bi mala
- Page 225 and 226: hemû pê hesiyan. Þîn li ser êl
- Page 227 and 228: va. Li sebedê dide û kûr dinale.
- Page 229 and 230: qeziya bêne te derewîna bêy paþ
- Page 231 and 232: erên xwe dane Erebistanê. Mîrê
- Page 233 and 234: keþkûlên xwe dadigrin. Emer Axa
- Page 235 and 236: Gelekan digotin Hesê bi pîlan ji
- Page 237 and 238: Axayo rabe ji xewê ye... Delalo ra
- Page 239 and 240: esî Silêmanê Silêv biraziyê Î
- Page 241 and 242: He dem hatiye. He van rojana xalo
- Page 243 and 244: Meta wî lê kete gumanan û pirsî
- Page 245 and 246: 32 Pîlana Emer Axa û Eyþê û Ne
- Page 247 and 248: û bîneya Perîþanê li ser herdu
- Page 249 and 250: Mîrê Ereban li nav çeng û lepê
- Page 251 and 252: Lê ridênsipiyan gotin: »Tu biþ
- Page 253 and 254: »Hey wî wî...hey wî wî hey wî
- Page 255 and 256: »Herin bêjin Emer Axayî, eva hef
- Page 257 and 258: 33 Peyakên Emer Axayî stuxwar û
- Page 259 and 260: Dayîka wê çû li ber serê wê r
27<br />
Destkêþan ji hindek kar û kiriyaran pir dijware. Hindek kiriyar hene, ko<br />
hema carekê da ji mirovî ra dibin xû û xide. Wisan dibin xû û xide, ko çi<br />
hêz û þiyan neþên mirovî ji kirina wan kiriyarana dûr bêxe. Ew kiriyaran<br />
a ji mirovî ra dibin akarên ji bîrnebûyî. Gava ko mirov bû xûgirtiyê<br />
tiþteke, êdî pir dijwar e ko mirov biþê dest jê bikêþe. Yek ji wan kiriyarên<br />
ko mirov ji mirinê ra jî neþê dest jê bikêþe, dîtina yar û evandina dildaran<br />
e. Çi hêz û þiyan, heylo hêzên sererayî suruþtê jî nikarin evandina du<br />
layenî, evandina ko li binê du dilan da penc vedabe, ji nav bibe. Eger<br />
mirov carekî li ciyekî da dilhebînek dît û çend ramûsan li nîveka mirovî<br />
da hatin lêkguhostinê, êdî mirov bêy hemdê xwe hemû rojê di heman dema<br />
ko mirovî cara yekê ramûsan lêkguhostiye, tê wî ciyê gorînê. Mirov<br />
we dihizire ko ew kes her þev û roj li wê derê rawestaye û li bendî mirovî<br />
ye, ta ko dîsan, careke dî ewê kiriyarê ser ji nû zindî bike. Li destê mirovî<br />
bixwe da nîne. Mirovî pal didin. Li cîhaneka nediyar ra bangî mirovî<br />
dikin û dibêjin: hoy dem ji deman bihorî. Yara te wa li bendî te ye.<br />
A, eger çar çav fêrî hevdînê, çar dest fêrî hevgiviþînê, du dil fêrî hev<br />
hebînê bûn, êdî nikarin dest ji hevdu bikiþînin.<br />
Eger xortekî tazegiheþtî û kiçeka xame fêrî hevdu bûn, bêhna hevdu<br />
hildan, çavên wan li nav çavên hevdu ket, destên wan giheþte destên hev,<br />
dilên wan hevdu heband, evîna wan gul vedide. Evîn li nav dil û hinavên<br />
wan da bînanî tûmekê tûr vedide. Reh û rîþalan li dil û hinavan da çik<br />
dike û êdî çi tiþt, çi kes, çi hêz nikare reh û rîþalên wê evînê , ewê evîna paka<br />
asimanî, evîna ko þûnewarê wê li seranserî leþên evîndaran da, li<br />
rêveçûn û axiftin û kenîn û girîn û rabûn û rûniþtina wan da xwe bi eþkeretî<br />
dinivîne, ji dilên wan da derîne. Çi þiyan neþê reh û rîþala wê evînê<br />
li binî va hilqetîne. Heylo merg û mirin jî nikare agirê ewê evînê<br />
bitemirîne. Evîndarên weha eger bimirin jî, li gorinê da, li cîhana nadiyar<br />
da digîjin hev. Pirikên giyanên wan digîjin hevdu.<br />
A, evîna Ker û Perîþanê jî ew evîna rasteqîne bû. Evîna asimanî bû. Ker<br />
û Perîþan êdî fêrî hevdu bibûn. Dilên wan weke du baldarên evîndar<br />
210• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language