Bilîcan - Nefel

Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel

06.05.2013 Views

hebûn li rikeya sîngan derkevin. Du leþ tev lerizîn. Lerza þabûnê. Du alav, du gurî, du pilotên agirî li ser du lêvan gihîþtin hevdu. Du bizot têkelî hev bûn, gurî dan. Dest listuyên hev ra birin. Germaya leþên wan tevî hev bûn. Du guriyên agirî bûn guriyekê. Bûn pilotekê. Du tîhniyên dilþewutî giheþtibûn ser kaniyeke zelal û ronî; kaniyeke pak û tevizî. De niha hilneçine, lê kengê hilçine. Ramûsanan rê nedidane hev. Dev kiribûn nav devên hevdu û av li kaniya lêvan dimêtin. Alavek germ û sincirî ji leþên wan radibû. Tev ketin nav nivînan. Du leþ bûne leþekî. Dest hêdî hêdî li gerdenê þiqitîn û ber bi sîng û beran dirêj bûn. Ber bi mil û navmilan çûn. Ker gêj bibû. Nizanî yê çi bike û çi neke. Ji ramûsanan têr nedibûn. Dest çû nav baxê sêvên suruþtî. Du, sêvên kal. Du berên hiþk. Du lîmoyên ter û gir û hulo. Serên lîmoyan taze biþkoj dabûn. Lîmo li nav destên Kerrî da hilnedihatin. Devê Kerrî li ser lêvên gêlasî berjêr þiqitî. Kete ser çenê. Xala çenê mêt. Dakete ser jêrçenê. Xewxewka weke þeftalûyekê kire devê xwe. Lê têr nebû. Berjêr dakete ser gerdenê. Gerdena blorîn bêhin kir, mêt û jorda þiqitî nav baxê sêv û hêvan. Li ber bêhina baxê hêvan xêv û mest û gêj bû. Perîþanê weke tuþtûrekê xwe dabû ber sîngê wî; ji hevdu têr nedibûn. Perîþanê jî ramûsan li dû ramûsanan ji devê Kerrî hildida. Wekî du kotirên dilketî û evîndar dimkên xwe kirin nav dimkên hevdu. Leþê wan dikelijî. Xûyê li ser wan ra davît. Xûya leþên wan hiþik dibû, û dîsan ser ji nû careke dî xûyî diherikî. Xûya leþên wan weke cobareke herik têkelî hev dibûn û tev li ser leþên wan da diþûlikîn. Hevdu tund himêz kiribûn. Ji hevdu têr nedibûn. Dîsan ramûsan dest pê bûn. Paþî demeke xurt bêhna nermexûyê da serê wan. Demeke xurt hema wisan bêdeng xerîkî hevdu bûn. Bêdengiyeke sosret li ser wan da desthelatdarî dikir. Perîþanê ew bêdengiye þkand û got: — Þev dereng e, min berde ez herim! — Tu her taze hatî. Tu yê kî va biçî? — Ez ditirsim! — Ji kê!? — Bavo yê bi me bihese. — Ê, hesiya, hesiya. Dê çi lê bê? — Na, þerm e! — Þerma çi?! Tu ya min î ha! — Erê, ez bimirim ya erdê me, bimînim jî, ya te me. — Ê, tu çi ra ditirsî? E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 207

— Bavo ! Êdî Perîþanê nikarî xebera xwe kuta bikira. Kerrî gotê: — Ez çavên te yên belek bixom! Tu ji çi ditirsî!? Xoþdeviya min! Ezê biþînim xazginiyê te û te ji bavo bixwazim. — Erê, ez bi gorî Kerr! — Ez bi qurbanê Perîþan! Hûrikhûrik ketin axiftinên þirîn. Hewa sar bibû. Þev tevizîbû. Hulmegulma leþên wan sar bû. Perîþanê xwe nediêþirand. Gote Kerrî: — Em rabin! — Hê zû ye lê! — Na, derenge! — Ka em taze bi hev ra diaxivin. — Tu ko têr nabî! — Nee, Yezdan kem salekî jî van lêvên gêlasî bimêjim, jê têr nabim. — Baxê te bixwe ye. — Zor sipas xoþewîsta min! Perîþan dilerizî. Didanên wê li hev diketin. Kerrî ew da ber sîngê xwe û li nav herdu milên xwe da givaþt û ramûsî û jê pirsî: — Li te sar e? — A, ez dilerizim. Min berde ez herim! — Hê zû ye te çi leze?! — Erê li te zû ye, li min dereng e. — Erê rastî dengê te pir xweþ bû. Dengê te bînanî du çengan lev diket. — Dengê te jî. Rastî Ker tu dengbêjekî baþî ha! — Tu jî Perîþan! Perîþanê xwe li nav destên wî derxist û gotê: — De destûra min bide, ez herim! Kerrî ne ji dil ew berda û gotê: — Þevek dî dîsan jî were ha! — Baþ e! Dema ko serên Ker û Perîþanê germ bibû, Macan jî li tariyê da hatibû, li ber serê wan li qunçikê çatori da lihêf li serê xwe alandibû, li bin lihêfê ra dîna xwe dabû wan. Guçkên xwe li wan dagirtibû. Bi got û bêja Ker û Perîþanê ra xwe kuxand û got: — Sibe waye temîz dibe, hûnê kengê ji hevdu têr bin? Bi dengê Macanê ra Perîþanê xwe tev pêça û xatirê xwe ji Kerrî xwest û ew û Macan tev ji çatori derketin. Þingîna baranê bû. Kerrî li dû wan ra 208• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM

— Bavo !<br />

Êdî Perîþanê nikarî xebera xwe kuta bikira. Kerrî gotê:<br />

— Ez çavên te yên belek bixom! Tu ji çi ditirsî!? Xoþdeviya min! Ezê<br />

biþînim xazginiyê te û te ji bavo bixwazim.<br />

— Erê, ez bi gorî Kerr!<br />

— Ez bi qurbanê Perîþan!<br />

Hûrikhûrik ketin axiftinên þirîn. Hewa sar bibû. Þev tevizîbû.<br />

Hulmegulma leþên wan sar bû. Perîþanê xwe nediêþirand. Gote Kerrî:<br />

— Em rabin!<br />

— Hê zû ye lê!<br />

— Na, derenge!<br />

— Ka em taze bi hev ra diaxivin.<br />

— Tu ko têr nabî!<br />

— Nee, Yezdan kem salekî jî van lêvên gêlasî bimêjim, jê têr nabim.<br />

— Baxê te bixwe ye.<br />

— Zor sipas xoþewîsta min!<br />

Perîþan dilerizî. Didanên wê li hev diketin. Kerrî ew da ber sîngê xwe û<br />

li nav herdu milên xwe da givaþt û ramûsî û jê pirsî:<br />

— Li te sar e?<br />

— A, ez dilerizim. Min berde ez herim!<br />

— Hê zû ye te çi leze?!<br />

— Erê li te zû ye, li min dereng e.<br />

— Erê rastî dengê te pir xweþ bû. Dengê te bînanî du çengan lev diket.<br />

— Dengê te jî. Rastî Ker tu dengbêjekî baþî ha!<br />

— Tu jî Perîþan!<br />

Perîþanê xwe li nav destên wî derxist û gotê:<br />

— De destûra min bide, ez herim!<br />

Kerrî ne ji dil ew berda û gotê:<br />

— Þevek dî dîsan jî were ha!<br />

— Baþ e!<br />

Dema ko serên Ker û Perîþanê germ bibû, Macan jî li tariyê da hatibû,<br />

li ber serê wan li qunçikê çatori da lihêf li serê xwe alandibû, li bin lihêfê<br />

ra dîna xwe dabû wan. Guçkên xwe li wan dagirtibû. Bi got û bêja Ker û<br />

Perîþanê ra xwe kuxand û got:<br />

— Sibe waye temîz dibe, hûnê kengê ji hevdu têr bin?<br />

Bi dengê Macanê ra Perîþanê xwe tev pêça û xatirê xwe ji Kerrî xwest û<br />

ew û Macan tev ji çatori derketin. Þingîna baranê bû. Kerrî li dû wan ra<br />

208• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!