Bilîcan - Nefel

Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel

06.05.2013 Views

li ser vê cokê kuçikê xwe danên û çend kebaban bipijînin û bixon û a, li rêka hanê ra jî herin malê. Keri bi neçarî pejirand û got: — De çi nake, bila bi ya te be. Hema li ser dîwarê cokê li hespan peya bûn. Nêçîrên xwe li terkiyên hespan vekirin. Hespên xwe qeyd kirin û rastî nav çayîr û çîmenan kirin û bixwe jî xerîkî karê kuçikî bûn. Perîþan jî hê li serê girikî li nava gul û çîçekan da, di gel du, sê kiçikan rûniþtî ye. Agirê evînê daye dil û cergên wê. Waye tiþtekê bînanî lawujeyan li ber lêvên xwe da dibêje. Perikên difina wê dilerizin. Deng hêdî hêdî bilind û bilindtir bû. Bû weke vizeviza mozan. Paþê hêdî hêdî deng rabû. Aza bû. Li qefesa sîngan derket. Li zîndana gewriyê rizgar bû. Deng kete çil û çiyan. Bînanî dengê zengilekî çingiya. Weke dengê du çengan teqil û aheng girt û bû lawuje: De lolo cano, cano, cano, cano, cano... Te lawiko nêçîrvano... Dilhebîno, dilovano... Þûrweþîno, palewano... Bejinbilindo, navmilpano... Te ronahiya van çavano... Ji min ra qend û þekir, ji xelkê ra kul û keser êþ û jano... Evîna te yê dilê min evdala Xudê kirî kul û tev kovano... De lawiko eger tu hez dikî þevekê ji min ra bibe tu mêvano... Mêvano, mêvano, nêçîrvano, serêm gorî dil heyrano...... Dengê wê ew naveya li nîveka girik û cokê da pîva û li nav mejiyê Kerrî da deng veda. Çingîn bi mejiyê Kerrî ket. Êdî felekê jî nikarîbû, pêþiya Kerrî bigirta. Li ser cokê rabû. Xwe bi wî berê ko li fêza cokê bû, ra gîhand. Li ser berî rûniþt û destê xwe da peleguha xwe û qîrandê: Delê lê canê, canê , canê, canê ,canê... Wez heyranê Perîþanê... Bi nav û bi nîþanê... Heyva di çardanê... Hûrî û periya asîmanê... Çavbelekê çavciwanê... E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 201

Gulîzerê gulnîþanê... Birûreþê, wek qetranê... Enîberê wek meydanê... Sûret sêva li dukanê... Sîng keviya di zozanê... Memik xirê wek fîncanê... Navziravê wek rihanê... Bejinbilindê wek fîdanê... Ji min ra þirînê wek þerbeta li îskanê... Her gava ko tu hez bikî, wezê ji sîng û berên te ra bibim mêvan na xudê mêvanê paþîvanê, Lê lê canê, canê canê... Bi dengê Kerrî ra dilê Perîþanê li nav da herifî. Dilê wê lerizî. Cergê wê þewitî. Agir berbibû dil û hinavên wê. Ji berê bilind û Kerrê ko li ser rûniþtiye pêve, çi tiþteke dî li ber çavan ra nedihate xûyanê. Te digot qay kulekên çavên wê li her alî da xitimandine. Her tenê ew berê bilind didît û Kerrê ko li ser rûniþtibû û diqîrandê. Dilê wê hilkeliya û dîsan dest pê kir: Lawiko heyran îþev þev e, þev leylanî... Tu yê ji sîng û berên min ra hem mêvan î, hem xudan î... Tu yê bêy li ber derê mala babê min dêranê, bi ramiyarî û bi rêzanî... Wezê li ber te vekem cotek memkên di fîncanî Heger nobedaran pirsî ew kî ye, wezê bêjim ma hûn korin lawikê min e hatiye bi mêvanî... Hê dengê perîþanê kuta nebibû, ko Kerr li ser kevirî jorda daket û ber bi Sosikê çû. Qeyd û bendên wê vekir. Lê siwar bû û hate raserî serê Kuliki ra rawesta û bi dengekî ko rehên evîna tevî hêrsê tê ra diyar dikirin, gote Kuliki: — Zû dil û hinavan bide! — Tu yê çi ji dil û hinavan bikî? — Ezê bibim, bila Perîþan vê navrojê ji xwe ra biqelîne. — Kuro avirûya me nebe, sibê Emer Axa yê pê bihese. Nebaþiyê çê be. — Gelekî neaxive! Zû dil û hinavan bide! Taze dengê me belawî cîhanê 202• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM

Gulîzerê gulnîþanê...<br />

Birûreþê, wek qetranê...<br />

Enîberê wek meydanê...<br />

Sûret sêva li dukanê...<br />

Sîng keviya di zozanê...<br />

Memik xirê wek fîncanê...<br />

Navziravê wek rihanê...<br />

Bejinbilindê wek fîdanê...<br />

Ji min ra þirînê wek þerbeta li îskanê...<br />

Her gava ko tu hez bikî, wezê ji sîng û berên te ra bibim mêvan na xudê<br />

mêvanê paþîvanê,<br />

Lê lê canê, canê canê...<br />

Bi dengê Kerrî ra dilê Perîþanê li nav da herifî. Dilê wê lerizî. Cergê wê þewitî.<br />

Agir berbibû dil û hinavên wê. Ji berê bilind û Kerrê ko li ser<br />

rûniþtiye pêve, çi tiþteke dî li ber çavan ra nedihate xûyanê. Te digot qay<br />

kulekên çavên wê li her alî da xitimandine. Her tenê ew berê bilind didît<br />

û Kerrê ko li ser rûniþtibû û diqîrandê. Dilê wê hilkeliya û dîsan dest pê<br />

kir:<br />

Lawiko heyran îþev þev e, þev leylanî...<br />

Tu yê ji sîng û berên min ra hem mêvan î, hem xudan î...<br />

Tu yê bêy li ber derê mala babê min dêranê, bi ramiyarî û bi rêzanî...<br />

Wezê li ber te vekem cotek memkên di fîncanî<br />

Heger nobedaran pirsî ew kî ye, wezê bêjim ma hûn korin lawikê min<br />

e hatiye bi mêvanî...<br />

Hê dengê perîþanê kuta nebibû, ko Kerr li ser kevirî jorda daket û ber bi<br />

Sosikê çû. Qeyd û bendên wê vekir. Lê siwar bû û hate raserî serê Kuliki<br />

ra rawesta û bi dengekî ko rehên evîna tevî hêrsê tê ra diyar dikirin, gote<br />

Kuliki:<br />

— Zû dil û hinavan bide!<br />

— Tu yê çi ji dil û hinavan bikî?<br />

— Ezê bibim, bila Perîþan vê navrojê ji xwe ra biqelîne.<br />

— Kuro avirûya me nebe, sibê Emer Axa yê pê bihese. Nebaþiyê çê be.<br />

— Gelekî neaxive! Zû dil û hinavan bide! Taze dengê me belawî cîhanê<br />

202• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!