Bilîcan - Nefel

xûyanê, lemelema leylanê bû. Li bintara xweliya kewrek, hemmanê tozek
nerm bînanî dûkela qelûnekê dihate xûyanê. Paþê ew toza zirav ber bi
xilxilan kiþiya. Bû wekî qeytanekê. Qeytaneke gewre zirav. Qeytaneke
dûkelkî. Dûkela ko gewrîva dihingavt. Li bintara rizdê reþ da ew dûkela
gewir bû du çiqan. Çiqek ber bi milê rastê bilind bû û çiqa dî ber bi milê
çepê çû. Herdu çiqan dor lêdan. Gurover bûn. Lev zivirîn. Dîsan bûne
çiqekê. Dîsan jêk cuda bûn. Du çiqên tozê bûne sê çiqan. Çiqa pêþiyê
tozek nerm û zirav bû. Lê herdu çiqên li dû ra stûrtir bûn. Niþkava çiqa
pêþîn rawesta. Lev aliya. Li cî da bilind bû, bû xaleke gewir û paþê temirî.
Li dû ra herdu çiqên dî pê ra gihîþtin. Herdu çiq tevî hevdu bûn.
Rawestan. Toz rabû hewa. Li hewale ewrekî kûþke serast kir. Paþê lev bela
bû. Li dû ra dîsan du çiqên tozê, lê vê carê du çiqên nermik û sivik hêdî
hêdî li ser wan da zivirîn. Hêdî hêdî karîn du reþan li jêr wê toza zirav da
bibînin.. Herdu reþ jî durust ber bi wan dihatin. Durust li tanga wan da
pêþ da dihatin. Reþ bere bere mezin û mezintir bûn û bûn du Siwaran.
Macanê gote Perîþanê:
— Perîþan ewan bixwe ne.
— Erê ewin.
— Waye her rast li ser me da tên.
— Erê her yekê waye nêçîrek jî li terkiya wan va ye.
— Erê nêçîra wan îro baþ e.
Perîþan keniya û bi yarî tepek li Macanê da. Herdu pêkve keniyan.
Perîþanê got:
— De kanê nêçîrvanên çawanin?
Macanê got:
— Ca ka kes me nabîne?
— Çima ?
— Ezê neynûkê bavêjime wan.
— Kiçê þerm e.
— Na de þerma çi.
— De wisan bike, bila kes me nebîne, ha.
— Na, na. Çi kes me nabîne, lê.
Macanê xwe da ber pesêva Perîþanê û neynûk avîte wan cotê Siwaran.
Rewneqa neynûkê tevî rewneqa zêrên li ber eniya kever bûn û di gel
tirîþkên tavê dane nav çavên Kerr û Kuliki. Kerrî dizgîna Sosikê hilkiþand
û li cî da rawesta û bi destê çepê dizgîna Sosikê ra girt û destê xwe yê rastê
jî ji çavên xwe ra kire sîvank û li girikî nihêrî. Seranserî girikî li gul û
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 199