Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
zerî zêrîne. Tu dibêjî qay bistikên wê ji zêrê xurû hatiye darêþtinê. Bistikên kizir û qirpok û birqonekî. Tenê her bistikek wê li ser çend pelgên kesk diruskin û hevraz diçin. Bi serê her bistikek mamsosinê va guþiyek gulên þîn, diruskin. Gulên hûrik û pêncperkî. Rengê van gulên hûrik hiþnekî esmaniye. Lê ne esmaniyekî vekirî, belkû esmaniyekî tûte. Esmaniyekî pîrozeyî. Reng difire nav çavên mirovi. Nav pêncperkên van gulên þîn da, ew ciyên ko paþê porik didin û tov digirin, qîçike. Qîçikekî teyîsok. Durust li rengê tava demsala havînê ya danê nîvro daye. Tu dibêjî li nava her guþiyeke mamsosinê da çendîn tav bi dest danîne. Rengê zer û þîn tevî hev dibin. Rengê esman û tavê. Lê tiþta ko taybetmendiyeke sera û seratiyeke taybetî daye gula mamsosinê, bêhna wê ye. Bêhna wê weke bêhna sorgulê ye, lê bêhna sorgulê tunde, mirov zû ji bêhna sorgulê têr dibe. Lê hindî mirov mamsosinê bêhin dike, hind diçe dilê mirovî dixwaze ko mirov careke dî jî ewê bide ber bêfila xwe û pir bi dil sebeda sîngê xwe ji bêhna wê ya sivik û dilveker û canhebîn dagre. Bêhna wê ne bêhneke hind tunde, ko li mirovî bide, ne jî bêhneke revoke. Bêhna wê bêhneke sivik û dilveker û berdewame. Eger mirov çepikek ji gula mamsosinê biçine û bi dîwarê oda xwe va darda bike, ta meheke xiþt ew bêhna wê ya sivik û dilveker ji oda mirovî dernakeve. Hezaran gulavên bi nav û deng bila bi qurbanî tek gulbergek mamsosinê bin. Koçer û gundiyên terþdar, gulên mamsosinê berî wê hindê ko porik bidin, diçinin û gulbergên wê her wisan tereter tevî giviyên penîri dikin. Di gel penîrî digivêþin û di dilê serkepenîran da cî dikin. Serkepenîran yan dikin nav xoyþoravê, yan jî rûyê wan jajî dikin û wana dikin nav iyar û pêstikan da. Yan jî dikin kûpikan û ji danê zivistanê ra çal dikin. Îca zivistanê gava ko van serkepenîrana hûr dikin, gulbergên mamsosinê yên þîn hema wisan li ser reng û bêhna xwe li nav qetên penîrî da derdikevin. Mamsosin bêhna xwe dide penîri û penîrê mamsosinê dibe penîrekî dî. Sifra ko penîrê mamsosinê li ser be, dibe sifreyeke gulavîn û bêhnxoþ. Macanê li rex ava kaniya Rihanê çepikek mamsosin çinî. Qemtiyek piltan û çepikek rihan jî da ber û pê giyareþeyekî ewan tev girêda û kire qemtî û li ber kofiya Perîþanê ra kir û qemtiyek jî li ber girdêla serê xwe da daçikand. Û milê xwe li milê Perîþanê da û ew ber bi girê piþta kaniyê tek kir û gotê: »Ewan niha yan li binê geliyê pezkûviyan da nin, yan jî niha li besta Xwalîþorkê da xerîkî nêçîrê ne. Ca were em li ser vî girî bikevin û binêrin kanê gelo emê bikaribin wana bibînin, yan na.« E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 197
Li ser girikî ketin. Piþta girikî besteke vekirî hindî çavan qeter dikir, ber vedabû. Deþteke rip û rast. Ji vê bestê ra besta Xwalîþorkê digotin. Xweliya vê bestê xweliyeke kewrek û beyar bû. Hindî mirov berjêr diçû xwalî kewrek û kewrektir dibû. Gava ko nermebaranek bibariya, best tev da dibû herî. Lê hema du roj li ser ra derbas biba, bi bêhna bayê bilûrê ra toz û dûman li ser bestê diket. Havîn û zivistan ew besta rût bû. Tenê qolqolî ew jî gelekî tenik û sêrek û dûrî hev devdîþ û barevînk li wê bestê da hêþîn dibûn. Devdîþ stirîneke gewrik e. Bilindaya her quleke devdîþê hindek ciyan da digîje gezekî. Xezal û pezkûvî li ber siya van devdîþan da dizên. Berx û karên wan li ber siya wan devdîþana da mexel tên. Barevîn jî cureyek Kerrkorka bestan e. her li rengê Kerrkorkê da ye, lê þaxên wê ji þaxên Kerrkorkê teniktir û sêrektir û ziravtir in. Li duwemîn meha buharê da barevînk bejin vedide. Rengê barevînkê keskekî tût û xizik e. Bêhna wê zor tund û pîs e. Weke bêhna dermanê kêça ye. Lê bêhna barevînkê ji bêhna Kerrkorkê tiþtekê siviktir e. Dibêjin hesp û Kerr û hêstir Kerrkork û barevînkê naxon. Eger zor birsî bimînin û bi neçarî bixon jî, herdu çavên wan kor dibin. Lew ra navê vî gîhayî kirine Kerrkork. Lê kar û weceke vî gîhayî ya zor giring jî heye. Dibêjin mar û cir û canewerên jehrîn ji vî gîhayî direvin. Diqewime her li ber vê hindê be, ko pezkûvî û xezal li ber siya vî gîhayî da dizên û biçûkên xwe li dema virnîtiyê da li ber siya wan radigirin, ko li hêriþên wan canewerên jehirdar biparêzin. Li seretaya havînê da bere bere rengê barevînkê gewir dibe, ta ko li seretaya duwemîn meha havînê da hiþk dibe û ew rengê wê yê kesk dibe rengekî sipîçîl. Þaxên wê hiþk û rîþala wê sist û pilposekî dibe. Ca hînga eger bayek, her nermebayek jî rabe, barevînk ji rîþal va ji erdê derdikeve û di gel bayê hevraz û berjêr dibe. Perîþan û Macan li ser girikî rûniþtin. Çavên xwe li deþtê gerandin. Ji bilî tûmên barevînk û devdîþan çi tiþt li bestê da nedihate xûyanê. Li aliyê çepê xilxilan mil kutabûn hev. Mirovî ko weha li xilxilan dinihêrî, mirovî digot qay xilxile suwareleþkereke ko li raserî deþtê mil kutane hev û cêrge girtine û çavnihêrî fermana fermanderê xwe ne, ko hêriþê bidin ser deþtê. Ji van xilxilana ra banzda kûviyan digotin. Li bintara wan xilxilana da jî rêzek xilxilên dî dest pê dibû. Ev xilxilana ji yên dî kinktir bûn. Ji van xilxilana ra jî rizdê reþ digotin. Perîþan û Macanê li deþtê da çi tiþt nedîtin. Çavên xwe li ser deþtê rakirin û li nav xilxilan gerandin. Li nav xilxilan da jî çi tiþt li ber çavên wan neket. Destên xwe ji çavên xwe ra kirin sîvank û li binê deþtê nihêrîn. Li binê deþtê ew cîhê ko bizorê bi wan va dihate 198• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 147 and 148: »Gelî civata hêja! Ez pir sipas
- Page 149 and 150: erane da þarge digirtin. Lê kalk
- Page 151 and 152: »Xûþkê pirsiyar bêxewþe. Hûn
- Page 153 and 154: 19 Îsê Mîrî, mamê Silêmanî l
- Page 155 and 156: Neimet xurgun e. Hegera bêdûndati
- Page 157 and 158: Bi vê gotinê ra keniz hemû lê b
- Page 159 and 160: Komelê li her bareyê da diaxiftin
- Page 161 and 162: — Ewan jî her taze çûn. Ker û
- Page 163 and 164: qorixa hespaye. Hûn dikarin her ro
- Page 165 and 166: naþîhin. Lê eger hesip þev bêh
- Page 167 and 168: 22 Her þev gava ko Kerr û Kulik l
- Page 169 and 170: hîm kiribûn. Sosik qedem û Nijd
- Page 171 and 172: »Kuro bi hev ra rikêfî ser wan h
- Page 173 and 174: Lawên Werdekê lêdane pênc diz k
- Page 175 and 176: min revandiye. Þûþa dilê min bi
- Page 177 and 178: mîran rûdiniþt. Gava ko derî li
- Page 179 and 180: »Tu amadeyî lawê min?« Birînda
- Page 181 and 182: Mêvan li ber derê dîwanxanê raw
- Page 183 and 184: Li dû ra hevalên Xoceyi jî yekoy
- Page 185 and 186: 24 Piþtî çûyîna mêvanan û do
- Page 187 and 188: þûrekî, durust weke þûrekî t
- Page 189 and 190: Lê hûn herdu serpiþkin. We çi x
- Page 191 and 192: xudankirina mahîn û caniyê. Bi v
- Page 193 and 194: iziviriyana malê, ew roj, ne roja
- Page 195 and 196: Peyatî rêka rojekê ye. — Em ko
- Page 197: hevalekê jî çendîn hevalên dî
- Page 201 and 202: çîçekan da hatibûn vepoþînê.
- Page 203 and 204: Gulîzerê gulnîþanê... Birûre
- Page 205 and 206: — Dil û hinavên kerkerî. — D
- Page 207 and 208: ahiyeke sosret da cûm bûn. Li ça
- Page 209 and 210: — Bavo ! Êdî Perîþanê nikar
- Page 211 and 212: 27 Destkêþan ji hindek kar û kir
- Page 213 and 214: — A, naxwazin kiça axayî biçin
- Page 215 and 216: axayî nekira!? Eger yekê li wê b
- Page 217 and 218: Emer Axayî xwe li ser Þemoyi da p
- Page 219 and 220: vaniyê va dakete hundurê Dîwanxa
- Page 221 and 222: 28 Þev da, mala Werdekê dane bar
- Page 223 and 224: deng û hera û duruþm ber bi mala
- Page 225 and 226: hemû pê hesiyan. Þîn li ser êl
- Page 227 and 228: va. Li sebedê dide û kûr dinale.
- Page 229 and 230: qeziya bêne te derewîna bêy paþ
- Page 231 and 232: erên xwe dane Erebistanê. Mîrê
- Page 233 and 234: keþkûlên xwe dadigrin. Emer Axa
- Page 235 and 236: Gelekan digotin Hesê bi pîlan ji
- Page 237 and 238: Axayo rabe ji xewê ye... Delalo ra
- Page 239 and 240: esî Silêmanê Silêv biraziyê Î
- Page 241 and 242: He dem hatiye. He van rojana xalo
- Page 243 and 244: Meta wî lê kete gumanan û pirsî
- Page 245 and 246: 32 Pîlana Emer Axa û Eyþê û Ne
- Page 247 and 248: û bîneya Perîþanê li ser herdu
Li ser girikî ketin. Piþta girikî besteke vekirî hindî çavan qeter dikir, ber<br />
vedabû. Deþteke rip û rast. Ji vê bestê ra besta Xwalîþorkê digotin.<br />
Xweliya vê bestê xweliyeke kewrek û beyar bû. Hindî mirov berjêr diçû<br />
xwalî kewrek û kewrektir dibû. Gava ko nermebaranek bibariya, best tev<br />
da dibû herî. Lê hema du roj li ser ra derbas biba, bi bêhna bayê bilûrê ra<br />
toz û dûman li ser bestê diket. Havîn û zivistan ew besta rût bû. Tenê<br />
qolqolî ew jî gelekî tenik û sêrek û dûrî hev devdîþ û barevînk li wê bestê<br />
da hêþîn dibûn. Devdîþ stirîneke gewrik e. Bilindaya her quleke devdîþê<br />
hindek ciyan da digîje gezekî. Xezal û pezkûvî li ber siya van devdîþan da<br />
dizên. Berx û karên wan li ber siya wan devdîþana da mexel tên. Barevîn<br />
jî cureyek Kerrkorka bestan e. her li rengê Kerrkorkê da ye, lê þaxên wê ji<br />
þaxên Kerrkorkê teniktir û sêrektir û ziravtir in. Li duwemîn meha<br />
buharê da barevînk bejin vedide. Rengê barevînkê keskekî tût û xizik e.<br />
Bêhna wê zor tund û pîs e. Weke bêhna dermanê kêça ye. Lê bêhna<br />
barevînkê ji bêhna Kerrkorkê tiþtekê siviktir e. Dibêjin hesp û Kerr û hêstir<br />
Kerrkork û barevînkê naxon. Eger zor birsî bimînin û bi neçarî bixon<br />
jî, herdu çavên wan kor dibin. Lew ra navê vî gîhayî kirine Kerrkork. Lê<br />
kar û weceke vî gîhayî ya zor giring jî heye. Dibêjin mar û cir û canewerên<br />
jehrîn ji vî gîhayî direvin. Diqewime her li ber vê hindê be, ko<br />
pezkûvî û xezal li ber siya vî gîhayî da dizên û biçûkên xwe li dema<br />
virnîtiyê da li ber siya wan radigirin, ko li hêriþên wan canewerên jehirdar<br />
biparêzin. Li seretaya havînê da bere bere rengê barevînkê gewir dibe, ta<br />
ko li seretaya duwemîn meha havînê da hiþk dibe û ew rengê wê yê kesk<br />
dibe rengekî sipîçîl. Þaxên wê hiþk û rîþala wê sist û pilposekî dibe. Ca<br />
hînga eger bayek, her nermebayek jî rabe, barevînk ji rîþal va ji erdê<br />
derdikeve û di gel bayê hevraz û berjêr dibe.<br />
Perîþan û Macan li ser girikî rûniþtin. Çavên xwe li deþtê gerandin. Ji<br />
bilî tûmên barevînk û devdîþan çi tiþt li bestê da nedihate xûyanê. Li aliyê<br />
çepê xilxilan mil kutabûn hev. Mirovî ko weha li xilxilan dinihêrî, mirovî<br />
digot qay xilxile suwareleþkereke ko li raserî deþtê mil kutane hev û cêrge<br />
girtine û çavnihêrî fermana fermanderê xwe ne, ko hêriþê bidin ser deþtê.<br />
Ji van xilxilana ra banzda kûviyan digotin. Li bintara wan xilxilana da jî<br />
rêzek xilxilên dî dest pê dibû. Ev xilxilana ji yên dî kinktir bûn. Ji van xilxilana<br />
ra jî rizdê reþ digotin. Perîþan û Macanê li deþtê da çi tiþt nedîtin.<br />
Çavên xwe li ser deþtê rakirin û li nav xilxilan gerandin. Li nav xilxilan da<br />
jî çi tiþt li ber çavên wan neket. Destên xwe ji çavên xwe ra kirin sîvank û<br />
li binê deþtê nihêrîn. Li binê deþtê ew cîhê ko bizorê bi wan va dihate<br />
198• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language