Bilîcan - Nefel

hevalekê jî çendîn hevalên dî hebûn. Bi rê ketina Perîþan û Macanê ra bi
sedan qîz û bûk ji konan derketin û dane dû wan. Taze Perîþan û Macan
li girê pêþberî malan da diqulibîn, ko cotek siwar li wan fitilîn. Bû fîrefîra
cotek hesp û li ber wan ra derbas bûn. Bi bihîstina dengê simê hespan ra,
bi dîtina hespan ra, Perîþan hema li cî da çik rawesta û li Siwaran nihêrî.
Dîsan ew berqa caranî li nîveka çar çav û du dilan ra hate veguhestinê.
Dîsan pirûska çar çavan, lerizîna du dilan, tevizîna du leþan, gêj bûna du
seriyan, wekî bayê bezê li ser wan ra derbas bû. her di gel lêkguhostina
aviran ra Kerr û Kuliki zengî li Nijdî û Sosikê dan û bi taw li ber wan ra
derbas bûn. Koma qîz û bûkan li dû Perîþan û Macanê ra tev hejikîn û
dane dû herdu Siwaran. Lê êdî ji toz û dûmana li ber simên hespan pêve,
çi þûnewar ji Siwaran nedihate xûyanê. Êdî cotê Siwaran li ber çavên wan
wenda bibûn.
Qîz û bûkan rêka xwe domandin. Nîvro ra hindik mabû, ko xwe bi
kaniya Rihanê ra gîhandin. Pese û pûse, kevçî û kodik û dîzik û kûzik bar
û barxanên xwe li rex kaniya Rihanê danîne erdê. kanî bînanî neynûkekê
diçilvilî û aveke zelal li ber dikiþiya û ber jêr diçû û li nava gul û sosinan
da wenda dibû. Libên xîzê li binê kaniyê da li ber tava danê berî nîvro
wekî mircan û mirwariyan diteyîsîn. Tavê zeliqandibûyê. Hulmeke sivik
ji gul û gîha û kanî û cok û cobaran, ji mêrg û çîmen û dar û devenan ber
bi hewa quloz dibû. Hulmeke nazik û tenik, ko bi zorê dihate xûyanê. Ev
hulma dûrva wekî xumamekê dihate xûyanê. Dûr va li binê deþtê da dibû
leylaneke þîn.
Qîz û bûk birbirî bûn. Hindik li ser kaniyê man û dest bi karê kuçik
danîn û maþikanê û firavînê kirin. Hindik jî li nav mêrg û çîmenan da bijiqîn.
Yên ko gul û sosin diçirpandin. Yên ko pincar diçinîn. Yên ko
pêgermok lêdidan. Her yek xerîkî tiþtekê bûn.
Besta biniya kaniyê, dorandorî ava wê, ta çavan qeter dikir, masosinan
mil kutabûn hev û ber va diçûn.
Mamsosin guleke zor ciwan û bêhinxoþ e.
Mamsosin tim li cîhên avzêm û terazin li rex kanî û cobarên sivik
diruskin. Li seretaya buharê da pêþ da çend pelgên wê yên kesk li bin axa
ter û girane terazinan da derdikevin. Pelgên wê her li ser rîþa wê da, bi
erdê va dimînin. Hevraz naçin. Li dû ra nîveka wan pelgana navnêrî dide.
Pelg li erdê dimînin û navnêrî ko heman bistikê gulêye bilind dibe.
Bistikên masosinê lap yên bilin û dirêj bi zorê bihostek û çar tiliyan bilind
dibin. Bistikên wê rût û bêy pelgin. Rengê bistikên mamsosinê rengekî
196• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM