Bilîcan - Nefel

û kum û kulavê serê mirovi, yan tûmika mirovî ya þe kirî û kiravata
mirovî ya keþxe û ereba mirovî ya nûmodêl digirin. Berê rêz û sengiya
mirovî gorekî hespa li bin mirovî da digirtin. Tu her kî dibûyî, bibayî. Li
te û navê te û zanîn û zanist, agadarî û jêhatbûna te nedinêrîn. Li ser û
dêlê hespê te, li zîn û pûsadê hespî, li timtêl û rewþa hespê te û temîzî û
bereya wî yan wê mêze dikirin û paþê gorekî rewþa hespê te rêz li te digirtin.
Nanê suwarên kihêl û mehnegî û seglaviyan, tim û tim li nava rûnî
da bû. Suwarên wisa li ber derê mala kê peya biba, bêy wê hindê ko nas
bikirana û bizaniyana, ji ko tê û kuda diçe, jê ra kar û berx û golik û elok
ser jê dikirin. Lê wakî tu begê êleke giran nebûya, tu kurê þah û padiþahan
jî bûyay. Tu pehlewanekî navidar û mêrxasekî biwêr bû. Baldaran bi
bihîstina navê te per biweþanda. Þêr û pilingan bi dengê te ra pûrtr biwerandana.
Tu zanayekî navdar û naskirî bûya. Tu Eflatonê demanê û
Calînos û Loqman jî bûya, lê tu suwarê bergîrekî bibay, çi kesî rêz û sengiya
te nedizanî û çi kesî rêz li te nedigirt. Eger tu suwarê hespek neçê bay,
kesî tu li ber tiþtekê nedihejmartî. Te bajota li ber derê mala kê, yê gorekî
rewþa hespê te, gorekî timtêla zîn û pûsadê hespê te rêz ji te ra bigirtana.
Piþka zor li ber vê hindê bû, ko buhayê hespên çê gelekî li jor bû. Û her
kesî nedikarî biba xudanê hespên çê. Lê Kerr û Kuliki bi mêranî û mêrxasiya
xwe ne tenê bibûn xudanê sê hespên bijare, belkû nav û dengê xwe
jî belavî axaran kiribûn.
Li dû wê mêvandariya Emer Axayî ra, êdî ewan neçûn ber revoyê.
Revîvanên dî girtin. Kerr û Kulik êdî bûn dîwanî û tevayî li þêvrên giranên
dîwanxanê kirin. Her roja ko þêvireke giran heba, Emer Axayî
diþande dû wan herdu birayane jî.
Êdî karê Kerr û Kuliki bû þêvirdarî û rav û nêçîr. Her roja ko þêvra
dîwanxanê tuneba, li berbanga sibêdê da herdu birayan pêkve xwe tev
girêdidan û berî tav lêdanê, li Sosik û Nijdiyi siwar dibûn û berê xwe didane
nêçîrgehan. Lê þêvra giþtiya dîwanxana Emer Axayî her bizorê salê
carekî heba û tuneba. Her çî þêvrên giran heba, her çi karên giring û nehînî
heba, Emer Axa di gel maliya xwe Eyþanê û xwarzayê xwe Neimetê
Îsi hildixist û dijwarî û gîr û girftên xwe bi arîkariya wana vediçirand.
Hemû rojan sibêdeyan, cotek siwar ji zoma Emer Axayî derdiketin. Bi
þingîna Siwaran ra yên xewar ji xew radibûn. Êdî wisan lê hatibû, ko
hemû rojê xelkê zoma Emer Axayî bi dengê lingên Sosik û Nijdiyi ra, bi
þingîna Siwaran ra ji xew radibûn. Êdî karê wan yên rojane bibû rav û
nêçîr. Çi rojan destvala ji nêçîrgehê nedizivirîn. Roja ko destvala
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 191