Bilîcan - Nefel

Lê hûn herdu serpiþkin. We çi xwest, bi gowayiya vê bereviyê ez xwe ji
daxwaza we nahêviþînim. Hûn dilbixwazin.«
Keri bersiv da:
»Ezbenî, me erka xwe qedandiye. Em canxweþiya we dixwazin. Li saya
serê te û Mamê Îsi û vê bereviya hêja da, em hewcedarê çi tiþtî nînin.
Daxwaza me her serferazî û xweþiya te û gel û komelê û pêþdaçûna welatiye.«
Lê Emer Axayî nepejirand û got:
»Na ya bûyînê nîne. Debê ko hûn tiþtekê ji min bixwazin. Bêy xelat
nabe. Min pêxweþe ez ji devê we bibihêm.«
Birûskan Neimetê Îsi avîtibûn nav hev û di dilê xwe da digot, ma nabe
hema ev herdu sewlikana bikin nemerdî û bêjin em Perîþanê dixwazin.
Neimet li ciyê xwe da neditebitî. Carê carekê radibû, ciyê xwe diguhest
û dîsan dihat û li ciyê xwe da rûdiniþt. Eger ji Emer Axayî netirsiya û ji
komelê þerm nekira, yê bigota de îca Emer Axa Xudê ji miriyên te xweþ
nebe! Ev herdu revîvanana hêjayî xelat melatan nînin. Te serê komelê gêj
kir. Du revîvanin. Ma çi kirine, ko tu hind bi bejin û balaya wan
heldibêjî!? Xudê ew mirî hêjayî vê þînê nîne. Lê ji xwe ra nedidît.
Kuliki hêdîka li ber lêva xwe da gote Kerrî:
»Kuro mahîna Barxane û herdu caniyan jê bixwaze!«
Emer Axayî dîsan berê xwe li ser wan da kir û got:
»Þermê nekin, lawên delal! Ka daxwaza we çî ye, bêjin. Hûn ji bo çi
þermê dikin?«
Kerr dîsan rabû ser piyan û destê xwe da sîngê xwe û got:
»Her çend ko em hewceyî tiþtekê nînin jî, lê çunku Emer Axa hinde
pêkutaniyê dike, eger ya bûyînê be, em mahîna Barxane û herdu caniyên
wê dixwazin.«
Emer Axayî got:
»He hind! Wakî we nexwesta jî, minê ew her sêkana pêþkêþî we bikira.
Bila li we pîroz û bimbarek be!«
Bi gotina Emer Axayî ra þîrqîn kete komelê û hemûyê pêkve gotin :
— Pîroz be!
— Bimbarek be!
— Xudê mirazên we pê bike!
Birûskên li ber dilê Neimeti sar bûn. Ewî jî li ser hev digot:
Pîroz be! Pîroz be!
188• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM