Bilîcan - Nefel

gerînî, ca malavayo mala xelkê ko nîne, mala xizmê meye.
Silêmanî serê xwe berdabû. Bi tûretî û li ser hev digot:
»Ez li vira namînim. Ez nikarim li vira bimînim. Ciyê ko ezê nikaribim
bersiva zarekê jî bidim, ezê nikaribim li nav çavên zarokekê jî mêze
bikim, ezê çawa bikaribim bimînim. Na ya min û vî welatî li hev nagire.
Ez nikarim qawegerîniya kesên dexes û gelxapîn û xiniz bikim.«
Silêman tûre bibû. Soromoro bibû. Te xencer lêdaya çipikek xûn jê
nedihat Serçavên wî bibû sêleke sora sincirî. Hema wisan serberdayî, bû
bilmebilma wî û ber bi aliyê malê çû.
Mamê wî jî wehimî. Kesereke sar rahêla û li ber lêva xwe da got:
»We diyar e, ko tiþtek li ber guçkên wî xwendine! Ew waye li rê deranîne
û li ser tirafan xistine.«
Bi vê gotinê ra bû nirçenirça wî û ber bi dîwanxana bûrayê xwe rê ket.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 17