Bilîcan - Nefel

min revandiye. Þûþa dilê min bi avirên birûskasa derizandiye. Qirikê
hema gava ko çavên min li nav çavên wî ket, serê bavo pirûsk ji çavên wî
barîn. Bi Yezdan kem agir ji ber çavên wî firîn. Min hema rastî jî du mû
yên giyanistînî li nav çavên wî da dîtin. Serê bavo her cara ko ez navê wî
tînim, yan dema ko ew roja tê bîra min, ew pirûska çavên wî tê li nav
çavên min da dirûnê û dilê min dilerizîne.
Perîþanê li ser hev û bi kel û bîn diaxift. Vêca bi gotinên xwe ra destên
xwe li skura Macana Cano ra bir û ew têr maç kir û gotê:
— Macanê ji kesî ra nebêje ha!
— Na, na dilniya be! Ez ji çi kesî ra nabêjim. Lê te çima ta niha ji min
ra nedigot?
— Xudê rûyê min nedigirt.
— Na, na te ji min ra bigota, ha.
— Macanê bila hê çi kes ji min û te pêve, pê nezanibe, ha! Kanê dûmaya
karên me tê li ko asê dibe. Bila li ber guçkên bavo nekeve ha, bavo
bibihê, yê porên min kur bike.
— Na, na ji solika xwe ra bêje. Xudê te ta niha ji min ra bigota, niha
min mêjve destên we kiribûn nav destên hevdu da.
— Macanê dîsan jî dereng nîne.
— Hay hay, li ser ser û herdu çavên xûþka te.
174• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM