Bilîcan - Nefel

kir. Me nezanî kir. Em bêguneh bûn. Em bi destûra serekcerdî hatine...
Lê êdî çi tiþt para nemabû. Çi tiþt ji dest çi kesî nedihat. Giyanê ji kalani
derketî, çi kes neþê bizivirîne. Emer axa berbirî Kerr û Kuliki hat. Kerr û
Kuliki xwe li cil û bergên pehlewantiyê da pêçabûn. Emer axayî pêþ da
ewan nenasî. Paþê ko baþ bera xwe dayê, dît ko ewan Kerr û Kulik in.
Kerr û Kuliki destên serekcerdî li piþtê girêdabûn û ew dîl kiribûn û
dabûne pêþiya xwe, jor da dihanîn. Emer axa gihîþte wan. Xûn li ser dîli
ketibû. Nalenal û îþ û ofa wî bû. Emer axayî serekcerde her di gavê da
nasî. Ew kurê Deniz Begî bû. Hatibû ko lekeyekê li wan xîne. Lê pênc
kuþtî danîbû ser û bixwe jî dîl hatibû girtinê. Hatibû heyfa bavo, lê dadê
jî li ser da derdabû. Gava ko Emer axa rastî wê bûyerê hat, ji hespê xwe
peya bû. Eniya Kerr û Kuliki ramûsî û gazî siwarekî kir û got:
»Kuro zûka evî birîndarî bigehînin êlê. Bêjin bila zû Baylozi bînin û ewî
derman bikin. Bêjin Baylozî bila wî ya baþ derman ke, ha!«
Bi gotina Emer axayî ra suwarek ji nav Siwaran derket û hate bal birîndarî.
Du, sê kesan alî hev kirin û birîndarê dîl li terkiya wî suwarî kirin û
ew bi siwarî va baþ girêdan û þandin nav êlê. Birîndarî xwe diçirçirand.
Du, sê caran li ser piþta hespi, hindik mabû, siwar jor da bixista, lê suwar,
sauwarekî kirarî bû. Gîr nedidayê û hey ew þîret dikir û hey jî gef lê
dixwar.
Suwar û peyayên hawariyê revo berev kirin û li ser êlê da hajotin. Emer
axayî ferman da û got:
»Bêjin bila þivan û berxevan û gavan giþtî pez û dewaran bajon, herin
kewþenê pêþ malan, da ko dijmin tên termên xwe dikiþînin.«
Þivan û berxevan û gavan û revîvan û kelevanan hemûyan pêkve Kerrî
û garan û revo top kirin û dane pêþiya xwe û ber bi kewþenê pêþ malan
hajotin. Kalekal û barebar û oreor û deng û gazî tevî hev bibûn.
Birîndar gîhandin nav malan. Werdek li ber derê konî rawestabû. Êh li
ber çavên wê ra nedihat. Dayîkên rêncberên dî digotin û digiriyan û her
kê dihat, nas û nenas pirsiyara zarên xwe ji wan dikirin. Lê Werdekê te
digot qay çi kesê wê li çolê û li meydana þeri da nîne, xwe dabû ber derê
konê xwe û li komelê û hat û çû û deng û hawariyê dinihêrî. Ew suwarê
ko birîndarê dîlkirî hanî, bi dengekî bilind gazî jin û zarên ko digiriyan û
bêtabî dikirin, kir û got:
»Na, na hûn çi digirîn! Hûn qirik bin li ser jinaniya xwe da. Hûn jî
dibêjin em dayîkin û me ji komela xwe ra kur mezin kirine, mêr perwerandine,
Werdek jî dibêje min kur mezin kirine û mêr perwerandine.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 171