Bilîcan - Nefel

22
Her þev gava ko Kerr û Kulik li ber revoyê dizivirîn, Werdek weke cûncikekê
li dora wan ra dihat û diçû. Çarix û goreyên wan diguhest.
Xwereka wan bi ser û ber bi wan dida xwarinê û li dû xwerekê ra ji
çawaniya hespan û lewergeh û rewþa Sosik û Nijdî û mahîna Barxane pirsiyar
dikir û ji wan dixwest, ko bi roj li çolê çi dîtine û çi bihîstine ji dayîka
xwe ra jî bêjin. Piþtî gotin û axiftinê gereda hewîsanê dihat. Her þev demek
xurt piþtî þîvan, berî razanê, Werdekê her di hundurê konî da herdu
pehlewanên xwe berdida guleþê. Li dû guleþê ra fend û fêlên cur be cure
zoranê ji wan ra þirove dikir.
Þevekî piþtî þîvan, Werdekê gazî herdu kurên xwe kir û gote wan:
»Kurên min hûn êdî mezin bûne. Eva midehekî dûr û dirêje jî, we
hewîsana pehlewntiyê di çek û rextan da nekirine. Ez ditirsim, ko hûn
çawaniya bikarbirina çekan ji bîr bikin. Lawo em xudan neyar û dijmin
in. Divê we þev û roj hay ji xwe hebe. Eva demeke dûr û dirêje, ko çek û
rextên min û babê we waye hema wisan li perê stêri da ma ye. Were ezê
îþev wan çek û rextana li nîveka we da piþk bavêjim. Kanê çek û rextên
min ji kê ra dikeve û yê babê we ji kê ra. Êdî vir ha þûn da destevala neçin
ber revoyê. Her dem çek û rextên xwe bi xwe ra bibin.«
Îca Werdekê bi vê gotina xwe ra banzda, çû li perê stêri du dest çek û
rext deranî. Ewê çek û rext bi ser û ber li nava cil û cihazên hêþtiran da
pêçabû û danîbû perê stêri. Du sûngî, du zergên xezebê, du þûr, du kewan,
du tîrdankên tijî tîr, du xencer, du mertal, du nêze, du cot zendane,
du zirêx, du kulavqot li nava cil û cihazan deranî. Jêk cuda kir û kire du
deste û got:
»Evana çek û rextên bavê we ne, ewanê hanê jî çek û rextên min in. Ez
êdî pîr bûme. Êdî çek û rext bi karê min nayê. Ji min ra li vêderê çek û
rext dest nade. Kes li vira nizanê, ko ez pehlewan îm. Bila qet kes
nezanibe jî.«
Werdekê li dû van gotinên xwe ra gote cotên kurên xwe:
»Yek ji we piþta xwe bide min û bixeyîde, ta ko em van çekana piþk
166• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM