Bilîcan - Nefel

naþîhin. Lê eger hesip þev bêhna mahînekê bibêhnin, bînanî birûskekê
dihîrin. Li agirê mahînê da diþewitin û durust weke ewrê derbuharê dihîrin.
Îca bi yekimîn dengî ra dijmin bi mirovî dihesin û ya xwe bi mirovî
dikin.
Keri digot :
»Ew jî hêsan e. Zor sanahî ye. Rêka wê jî heye.«
— Rêka wê çî ye?
— Pêdiviye, mirovî hespên hîrhîrokî bike yexte.
— Te got yexte! Mala te nekeve, destên te çawa diçe Nijdiyî tu dibêjî
mirov Nijdiyî bike yexte. Hespê ko bû yexte, êdî ji þak dikeve. Hem jî
hespek eger bû yexte, êdî zêde nake. Bejin venade. Pêþ da naçe û bi gevde
nabe. Dipitixe. Hema li ser bejna xwe ya pêþîn dimîne. Dikevgire û pixtikî
dibe û þûþman nabe.
— Erê Yezdan kem tu rast dibêjî, heyfa Nijdiye, mirov Nijdiyî bike
yexte.
— Tu li me binêre, lo! Tu dibêjî qay Nijdî hespê me ye, em ji xwe ra,
li bal xwe navan lê dikin. Dikin yexte...
— Hey tu ji Xudê ra çi dibêjî, hema me Nijdî ji Emer axayî stand,
stand.
— Erê da, ma yê xêra bavê xwe bide?!
— Erê da, ma em xulamên bavê wî ne. Eva çend merce em diçin ber
revoyê wî. Ma yê xêra bavê xwe bide.
— Erê Yezdan kem tu rast dibêjî, emê li dewsa heqê xwe Nijdiyi jê
bistînin.
— Te Sosik jî hema ji bîr ve kir, ha! Emê Sosik û Nijdiyi herduyan jî jê
bistînin.
— Erê emê herduyan jî jê bistînin.
— Ya repetepa lingên hespan li þevereþan da jî hêsane ha, tu dizanî?
— Na, çî ye?
— Eger þev tu çûyî nijdê û cerdekê û te nexwest, ko dijmin dengê lingê
hespê te bibihê, pêdiviye, tu her çar simên hespê xwe kulav bikî.
— Çawa ?!
— Qet pir sanahiye. Bi her simekî hespê xwe va ta xirtika lingan
Kerrekulavekî bi ser û ber bialîne û li dû ra pê arþûjineke mûyê bizinan
baþ bidirû. Vêca li þevereþan da li peleguha dijmini ra jî derbas bibî, dengê
simê hespê te nabihîze. Eger mirov wî kulavî baþ û bi ser û ber bidirû, ew
solikên kulavîn têra riya heft rojan dike. Dadê digot carekê kalkê Hesê
164• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM