Bilîcan - Nefel
Share Embed Flag
Download ePaper

Bilîcan - Nefel

Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel

nefel.com
06.05.2013 Views

21 Seûgora sibê bû, ko Werdekê herdu lawên xwe ji xewê rakir. Hebana nanê wan da destên wan û ewan ber bi mala Emer axayî rê kir. Kerr û Kulik ew herdu gencên nûriste, ew herdu þênekurên zîx, ew herdu xortên çeleng di seûgora sibê da, di gewratiya berbangê da, di þefeqa siherê da, ji konê xwe derketin û ber bi mala Emer axayî çûn. Werdek jî li ber derê konî rawestabû, li herdu kurên xwe, li herdu xortên tazegiheþtî, li herdu fîdanên nûriste, li herdu þimþadên serferaz mêze dikir û li ber xwe ra diçû û þa dibû, ko dayîka cotek kurên weha çeleng e. Werdekê li ber derê konî destê xwe ji wan ra hejand û got: »Herin min hûn siparitine Yezdanê mezin. Destê Xudê li ser serê we be. Þems agehdar û piþtewanê we be. Mîrê mezin we ji aþîtên nedîtî biparêze. Herin!« Her çend ko Werdek pehlewanake jîr û jêhatî û bêtirs bû, lê pir di xema cotên kuran da bû. Pir li wan û li paþeroja wan û bûyerên buvedar ditirsiya. Herdu xortan bi hev ra bersiva dayîka xwe dan û gotin: »Bi xatirê te dadê! Nihêranî me nebe!« Ta herdu zaroyên wê pê va dihatin xûyanê, Werdek hema wisan li ber derê konî rawestabû û li wan dinihêrî. Da ko Kerr û Kulik giheþtin ber derê mala Emer axayî, paþê Werdek çû kete hundurê xîveta xwe. Ker û Kulik gihîþtin ber derê mala Emer axayî û meyteran alî wan kirin û derê extirmexanê vekirin. Bi darên çamê perjîneke mezin ji hespan ra çêkiribûn. Deriyek jî pê qamûþan girêdabûn û li ber dergê extirmexanê dabûn. Gava ko meyteran derê extirmexanê vekirin, bû fîrefîra hespan û hevdu paldan û xwe lêk dan û hevdu dane ber çifte û refes û qerpan û bi gultetî li derê extirmexanê ra derketin derva. Bi derketina hespan ra bêhna tersan da hewayê. Bû hîrehîr û þîheþîha wan. Meyterekî alî Kerr û Kuliki kir û revo ber bi lewergehê rast kir û pawana hespan nîþanî wan da û got: »A, ew mila hanê hindî ko bi we va tê xûyanê, ta binê geliyê pêþberî we E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 161

qorixa hespaye. Hûn dikarin her roj revoyê li wê milê ta biniya geliyî bilewerînin. Lê nebî, nebî ku, hûn li wî girê reþ derbas bibin. Piþta wî girî êdî kewþenê me nîne. Ew derana kewþenê êla Denizê diz e. Van salana nîveka me û wana xweþ nîne. We hew dît, hatin û revo berev kirin û birin. Wî alî da neçin ha! Min gote we ha, hûn wî alî da herin, hûnê hew bibînin, ko cerda Denizê diz avîte ser revoyê û hûn jî dîl girtin û birin. Bila qet li rûyê we da þer û gêre çênebe. Baþ agadariyê li hespan bikin. Hemû êvaran, ko hûn hespan tînin extirmexanê, wana bihejmêrin. A, ew mahîna hanê, ewa þînboz, mahîna Emer axayî bixwe ye. Navê wê Þemlê ye. Þemlê mahîna hawarî û gaziyan e. Emer axa li hawarî û gaziyên þevane da li wê siwar dibe. A, ewa hanê jî, ewa hane reþboz e bilind jî mahîna Barxane ye. Ev herdu mahînana li ber dilê Emer axayî pir þirîn in. Revo hemû aliyekî û ew herdu jî aliyekî ne.« Bi arîkariya meyteri revo gîhandin lewergehê. Revo li lewergehê da bijiqî û Kerr û Kuliki jî her yekê xwe dane çengekî revoyê. Þemlê û mahîna Barxane her dem li rex hev diçêriyan. Herdu jî li nava revoyê da dûr va dihatin xûyanê. Þemlê li ber rengê kirasê xwe yê taybetî, lê mahîna Barxane li ber girbûn û gevdetiya xwe. Mahîna Barxane mahîneke reþboz bû. Ew wisan bilind bû, ko çi hesp û mahînên dî li ser wê nediketin. Li nava revoyê da li dûr va dihate xûyanê. Navtenga wê wekî navtenga karxezalan zirav û herdu saxiriyên wê weke cotek hêkên qazan, têr û tijî û pir û hulo bûn. Guçkên wê mûç, ustuyê wê zirav û dirêj, simên wê bilind û kodikî, sîngê wê pan û vekirî, çîpên wê dirêj û raçandî bûn. Kirasê wê wisan temîz bû, ko te dikarî tu xalên li se leþê wê bihejmêrî. Rewneq dikete pirça leþê wê. Te dil nedikir tu bi herdu çavan li mahîna Barxane binihêrî. Emer axa li rê û rêbwariyên dûr da barxana xwe ya taybetî li wê dikir. her li ber wê hindê bû, ko navê wê kiribûn mahîna barxane. Ca Kerr û Kulik jî ratib û cil û tatikên xwe her li mahîna Barxane dikirin û ew bi xwe ra digerandin û gelek caran li destên xwe da li rex mêrg û zevî û bengeyan da diçêrandin û her þev jî jê ra þîvehesp diçinîn û ew cuda li hespên dinê li ber derê konê xwe þîv dikirin. Çend buhar û havîn derbas bûn. Çend caran aran û zozan kirin. Êdî Kerr û Kulik der û deþt bînanî kefa destên xwe nas dikirin. Herdu jî roj bi rojê mezin dibûn û bejin vedidan. Berê simbêlên herduyan jî xûyî dabûn. Bibûn cotek xortên tazegihîþtî. Du xortên bi milên hev ra. Du xortên bi zend û bend û bilindbala û tevkutayî. Zewêlekên destên wan badayî û bitew, navmilên wan pan û sîngên wan bilind û biber hêtanpê- 162• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM

21<br />

Seûgora sibê bû, ko Werdekê herdu lawên xwe ji xewê rakir. Hebana<br />

nanê wan da destên wan û ewan ber bi mala Emer axayî rê kir. Kerr û<br />

Kulik ew herdu gencên nûriste, ew herdu þênekurên zîx, ew herdu xortên<br />

çeleng di seûgora sibê da, di gewratiya berbangê da, di þefeqa siherê da, ji<br />

konê xwe derketin û ber bi mala Emer axayî çûn. Werdek jî li ber derê<br />

konî rawestabû, li herdu kurên xwe, li herdu xortên tazegiheþtî, li herdu<br />

fîdanên nûriste, li herdu þimþadên serferaz mêze dikir û li ber xwe ra diçû<br />

û þa dibû, ko dayîka cotek kurên weha çeleng e. Werdekê li ber derê konî<br />

destê xwe ji wan ra hejand û got:<br />

»Herin min hûn siparitine Yezdanê mezin. Destê Xudê li ser serê we<br />

be. Þems agehdar û piþtewanê we be. Mîrê mezin we ji aþîtên nedîtî biparêze.<br />

Herin!«<br />

Her çend ko Werdek pehlewanake jîr û jêhatî û bêtirs bû, lê pir di xema<br />

cotên kuran da bû. Pir li wan û li paþeroja wan û bûyerên buvedar ditirsiya.<br />

Herdu xortan bi hev ra bersiva dayîka xwe dan û gotin:<br />

»Bi xatirê te dadê! Nihêranî me nebe!«<br />

Ta herdu zaroyên wê pê va dihatin xûyanê, Werdek hema wisan li ber<br />

derê konî rawestabû û li wan dinihêrî. Da ko Kerr û Kulik giheþtin ber<br />

derê mala Emer axayî, paþê Werdek çû kete hundurê xîveta xwe.<br />

Ker û Kulik gihîþtin ber derê mala Emer axayî û meyteran alî wan kirin<br />

û derê extirmexanê vekirin.<br />

Bi darên çamê perjîneke mezin ji hespan ra çêkiribûn. Deriyek jî pê<br />

qamûþan girêdabûn û li ber dergê extirmexanê dabûn. Gava ko meyteran<br />

derê extirmexanê vekirin, bû fîrefîra hespan û hevdu paldan û xwe lêk<br />

dan û hevdu dane ber çifte û refes û qerpan û bi gultetî li derê extirmexanê<br />

ra derketin derva. Bi derketina hespan ra bêhna tersan da hewayê. Bû<br />

hîrehîr û þîheþîha wan. Meyterekî alî Kerr û Kuliki kir û revo ber bi lewergehê<br />

rast kir û pawana hespan nîþanî wan da û got:<br />

»A, ew mila hanê hindî ko bi we va tê xûyanê, ta binê geliyê pêþberî we<br />

E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />

BILÎCAN • 161

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!