Bilîcan - Nefel

Neimet xurgun e. Hegera bêdûndatiya wî, her ji wî bixwe ye. Ji Neimet
bixweye, ko biçûkê wî nabe. Çawa heba, hema ji du jinan yekê ber bigirta,
yekê pê bima. Li herdu jinikan her yekê duhala biba. Guneh li stuyê
gotiyan be, hindekan jî digotin, ko herdu jinên wî jî hê kiçin. Digotin eva
jina wî ya mezin, Xemê gotibû. Heylo wê salê, dema ko bibû þerê Neimet
û Xemê, û Neimeti li Xemê dabû, serê Xemê li du ciyan da þkandibû,
Xemê bi xûna serê xwe va, li wê demê da ko xûn bi xavik û fîstanên wê va
rêz bibû, bi dujûn û kirêtiyên ne li rê, ji mala wî derketibû û xwestibû
here mala bavê xwe. Hînga Xemê gotibûyê, tu çima mêrî. Wekî tu mêr
bay, çima ez ta niha kiç dimam.
Dema ko Neimeti ev gotinana ji devê Xemê bihîstibû, dabû xencera
xwe û rikêfî ser Xemê kiribû, ko bikuje. Lê navmalî û berdestkan xwe
avîtibûn nîvekê û nehêlabûn. Xemê jî qet ji ber wî nerevîbû. Hema wisan
li ber rawestabû û dujûn û gotinên ne li rê li wî bar kiribû. Neimeti xwe
li nav destên rêncber û berdestikan da çirçirandibû. Lê nekarîbû xwe li
nav destên wan da derîne. Ta ko hawarî dabûn Mamê Îsi, û Mamê Îsi
xwe pê ra gîhandibû, sexera Neimeti biribû û li ber Xemê geriyabû û ew
aþ kiribû. Mamê Îsi bi milê Xemê ra girtibû, û ew biribû xîveta xwe û bi
destên xwe pîþo çêkiribû û danîbû ser birînên serê Xemê. Li dû ra xeka
þekiri li ser pîþo reþandibû û serê Xemê dabû girêdanê û ew li xîveta xwe
da razandibû.
Hindî ko ew þera qewimiye, Neimet gelekî kêm diçe mala xwe. Êdî ewî
kîna Xemê kiriye dilê xwe. Gava ko xeber tê li ser xeberê, dibêje:
»Xemê jineke zarçors û xebersar û zimanreq e. Ez hejî wê nakim.
Seyran jineke baþ û bi toreye. Jineke ziman qend û zarþirîne. Jineke dilhebîne.«
Lê xelkê digotin:
»Qet Seyran jî çi rûyî nade Neimeti. Ew jî ji Neimeti direve. Jê ditirse.
Keyf pê nayê. Lê herdu jî darên þkestîn e. Nikarin tiþteke bikin. Ne
dikarin xwe bidin berdanê, ne jî dikarin li dijî deb û þopên heyî bilivin.
Neçarin hema temenekê li wî agirî da bimînin û biþewitin.«
Lê hindek jî dibêjin ko Neimeti li mala xalê xwe da tiþtek diye, lewranê
dil nade ji mala xalê xwe dûr bikeve. Erê li mala Emer axayî da, li piþt çît
û perdan da, li heremseraya taybetî da, kiçek heye. Ca kiç, çi kiçe! Kiç
wekî hûrî û periyane. Ev kiça ciwan û xweþik, ev canika nazenîn, ko dibêje
hîvê tu dernekeve, ezê derkevim, tavê tu dernekeve, ezê derkevim, kiça
Emer axayî ye. Navê wê Perîþan e. Perîþan bînanî çirayekê vêdikeve.
154• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM