Bilîcan - Nefel

»Xûþkê pirsiyar bêxewþe. Hûn ji kû tên û hûnê kû da herin?»
— Eva mala Silêmanê Silîvî ye. Ew herdu yên hanê jî kurên wîne. Em
hatine bigîjin Emer axa û Mamê Îsi.
— Mala Silêmanê Silîvi?!
— Erê, mala Silêmanê Silîvi.
Peya bi guj ji bal wan ber bi mala Emer axayî zivirî.
Koçê xwe dabû nav malan. Werdek li ber serê nerê Pêþeng rawestabû,
ko gultegulte xelkê zoma Emer axayî li ser serê wan da berev bûn.
— Kuro dibêje mala Silêmanê Silîvi ye.
— Kuro zû mizginiyê bidin Mamê Îsi, bêjinê zû were Silêman hat.
— Kuro lê Silêman ta niha li kêderê bû?
— Kuro me cîhan têk da, me ew nedît. Dîsan baþ e waye bixwe hatiye.
Werdê jî hema wisan bêdeng û seda li pêþiya hêþtiran rawestabû, û
nedihîþt hêþtir pêþ da herin. Kerr û Kulik jî li ser piþta hespan li dû koçê
rawestabûn.
Kalemêrekî piþthoçik serqut û pêxwas ew civata ko dora koça Werdekê
ra çît girtibûn, jêk tîþ kir û bi pelepel pirsî:
— Ka Silêman? Ka Silêman?
Werdekê, hema wisan li pêþiya hêþtiran rawesta yî, got:
— Ez xîzana wî me. Ew herduyên hanê jî kurên wî ne.
— Lê ka Silêman?
— Ew herduyên hanê kurên Silêman în.
Li wê demê da Kerr û Kulik li nava koma mirovan da, ji hespan peya
bûn. Mamê Îsi xwe bi wan ra gîhand û herdu kurik himêz kir û ramûsî û
pirsî:
— Lê ka bavê we? Lê ka Silêman?
Herdu zarok bêdeng man. Mamê Îsi li ser Werdekê da zivirî û bi pelepel
pirsî:
— Lê ka Silêman ? Lê ka Silêman?
Serê Werdekê li ber da, got;
— Serhatî dûr û dirêj e. Ezê ji we ra bi hûrgilî þirove bikim.
Li dû wê gotina Werdekê ra Mamê Îsi li pêþiya wan ket û tev çûne nav
malan. Çend mêran rahêlan hêþtiran û hêþtir yêx kirin û barê wan
vekirin. Werdek û Kerr û Kulik tevî gulta mêr û jinan çûne mala Mamê
Îsi. Li gavekê da hundurê konê mala Mamê Îsi ji komelê pingirî.
Werdekê keserek kûr rahêla û serhatiya xwe û Silêman û cotên kuran bi
hûrgilî ji wan ra þirove kir. Pîngepîng kete hundurê konê mala Mamê Îsi.
150• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM