Bilîcan - Nefel

çendîn caran dujmini avîtibû ser keriyên wan. Bavê Silêmanî, Eliyê Mîrî
peyî talanan ketibû. Mêrmêranî þer kiribû. Çend kes ji dujminan kuþtibû
û termên wan dagîrkerane li ser xaka pak velezandibû. Lê hejmara dujmini
gelek bû. Eliyê Mîrî tenê bû. Li ber xwe dabû. Çend kesên dî jî pê
sûngiya xwe ya jehrdadayî birîndar kiribû. Lê derbên sûngiyên dujmini
li ser sîng û navmilên wî, kelên jê birîbûn. Ta hawarî pê ra gihîþtibû, ew
li hespê da jor da ketibû. Li ser axa bav û kalan can dabû. Dujminan gava
ko dîtibûn, hawarî waye bi wane ra digihîje, talan cî da hêlabûn û
revîbûn. Seriyo tu ji pêyan ra gorî bî. Her kesî bi zorê giyanê xwe kiribû
devê xwe û panî li pê dabûn, herin, ko hûn naçin! Gava ko hawarî gihîþtibû
ser termê Eliyê Mîrî, term hê jî germ bû. Lê êdî ji tik û pik ketibû.
Siwarên hawariyê bêy girîn û þîn, talan li ser zomê da zivirandibûn û pê
sûngî û nêzeyên xwe darbestek girêdabûn. Termê Eliyê Mîrî danîbûn ser
wê darbestê û ji wê derê jî biribûn bajaroki, da ko li goristana bajaroki da,
li rex gorên bav û bavpîr û da û dapîran da, li zadigeha wî da, wî bispêrine
xaka pak.
Ev qewimînan bi giþtî bînanî perdeyeke reþ li ber çavên Silêmanî ra dihatin
û diçûn. Te digot qey hema du, sê rojan berî niha ev yekana
qewimîne.
Li ser kevirê bêriyê rabû. Kalekela berx û mihiyên hevhêsiyan bala wî li
ser xwe da rakiþandin. Kesereke kûr rahêla. Baþ tê bîra wî, ta çend salan
berî niha jî, ev hewþa wan tijî bû. keriyên pezên wan der û deþt tijî dikirin.
Lê betirpêrar bû, ko cerda dujmini dîsan avête ser keriyên wan û
gidgidîkeke kor, kereke topal û bizineke gurî jî ji wane ra nehîþtin. Bixwe,
xwe tevgirêdabû. Li bozê dêlhine siwar bibû. Li peyê cerdê ketibû. Lê
meta wî Rewþê çarika xwe avîtibû ber piyên hespê wî û jê daxwaz kiribû,
ko neçe. Ewî jî nikarîbû li ser çarikê ra derbas bibûya. Ev debeke mêjîn e.
Kes nikare li ser çarika jinekê ra, ko avîtibe ber piyên wî, derbas bibe.
Dibêjin her kesê ko li ser wê çarikê ra derbas bibe, çûyîna wî heye, lê hatina
wî tune ye. Dê tendurust here û nivîþkan vegere. DYê zindî here û
mirî bizivire. Silêman ji mirin û kuþtina xwe netirsiyabû, belkû wî xwestibû
bi xelkê bide zanîninê, ko qedrê meta xwe digire û keriyê qerqaþ
goriyî tayek ji porên meta xwe ya servekirî dike. Hema gava ko meta
Rewþê çarika xwe vekiribû, havîtibû ber piyên hespê wî, bayê lêdabû,
bisk û zulfên meta wî tevî hev kiribû. Zûka ji hespi peya bibû û çarika
meta xwe ji erdê rakiribû, dakutabû, dabû serê wê û li ser oxirê zivirîbû.
He li wê derê ra rast zivirîbû, çûbû ser gorina bavê xwe.
14• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM