Bilîcan - Nefel

nanî gurgên derbuharî li xûnê ketibûn. Êdî berebere kiriyarên wan li rade
û receyê derket û xelik ji destên wan werez bûn û hemû rojê gazindên
wan dihanîn ba kalikê wan Hesêyi. Sikalaya wan dibirin bal Mîrî û ji
destên wan gazinde dikirin. Lê dilê Mîrî li ber zaroyan dernediket û her
demê digot:
»Çi nake, zaro ne, zaro bînanî seqanin. Rojê heft caran hevdu digevizînin
û dîsan tên û pêkve li ser dandûrekî dixon û vedixon.«
Mîrî her yek bi curekî li ser serê xwe rêç dikir. Hesê jî herwekî Mîrî
gazindekir her yek bi zimanekî nerm û lûs li ser serê xwe dûr dixist. Lê çi
kesî tiþtek nedigote biçûkan. Ta ko rojekê Kerrî kevirek avît û çavê zarekê
rijand. Kevir hema durust li bîbika çavê wî zarikî ketibû û çavê wî bilqijandibû.
Li wê demê da bavê wî zarokî, gava ko ew sosreta giran bi çav dît,
tûre bû, û li teberê derket û xwe bi Kerrî ra gîhand û du sîlên tûj li
bineguha Kerrî da lêda û gotê:
»Gor bi gorê bavê we jî hema bînanî we nehecimtî bû, heta ko gihîþte
mafê xwe û lêdan cergên wî kunkunî kirin.«
Li ser vê gotinê çend kes li ser zaroyên Silêmanî sil bûn û bi tundî bersiva
wî dan û xeberên wan li hevdu xweþ nehat û pêþ da devojenî hevdu
bûn û li dû ra dujînên krêt bi hev dan û li peyê ra hêriþ dane hev û bi
pêsîra hevdu ra girtin. Ca bi destopiþkbûna wan ra, ji her alî mêr û jin
daketin herafê meydanê û her di gavekê da þer dest pê bû. Dutîretî kete
nav êlê û herdu desteyên êlê li ber hev peliþîn û þer giran bû. Ta ko mîr û
Mela Ehmed û Mela Hesen û Hesê Dûdêyî xwe pê ra gîhandin, ji her
aliyan neh, deh serî û sî çil mil û parxan þkestin. dijminatî û dutîretiyeke
mezin kete nava êla Mîr Elî Siwarani da.
Li dû vî þerê giran ra Mîr û Hesê û Mela Ehmed þêvir danîn û ro kirin
û pîvan, ta ko hatin ser wê biriyarê, ko zaroyan biþînin ba mala apanên
wan. Ta ko bi þandina wan ew dijiminatî û dutîretiya li nîveka êlê da ji
holê rabe û bi wê hindê avekî li ser wî agirî da bikin. Lê hê þêvra dîwanxanê
kuta nebibû, ko Kerr û Kuliki xwe bi dayîka xwe ra gîhandin û jê
pirsîn:
» Werdê ma bavê me kî ye?«
— Bavê we Hesê ye.
— Na Werdê, bavê te nabe bavê me.
— Hesê bavê te ye, ne bavê me ye. Ya rast ji me ra bêje!
Werdekê dîna xwe dayê taze kar ji karî bihorî ye. Taze neþê veþêre. Zaro
pê hesiyan e. Ya baþ ew e, ko ya rastî ji wan ra bêje. Werdekê bi neçarî
142• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM