Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
17 Ker û Kulik roj bi rojê weke du karên xezalan, weke cotek berxên nêr diberidîn. Du pêçikên dirêj û raçandî. Du zarên bi gevde û gir û beranî.Yek rojiyê da weke yek heyviyan, yek heyviyê da weke yek saliyan, yek saliyê da weke heft saliyan dihatin xûyanê. Roj bi rojê mezin û mezintir dibûn. Bejin vedidan û bala her kesî li ser xwe da radikiþandin. Dara sipîndarê eger li ciyekî avî da þîn bibe, reh û rîþalan davêje erdê û roj bi rojê azad û serbest bejin vedide. Þûþmanî dibe û ber bi asîmanan hildikiþe. Tûkilê wê sipîndara li erdê avî da hêþîn bûyî, wisan saf û hilo dibe, ko rewneq dikevê û diçilvile û difire nav çavên mirovi. Li du saliyê da çiq û pelgan davêje û dibe dareke qert. Kerr û Kulik jî wekî cotek sipîndarên avî bejin vedidan. Þûþmanî dibûn û hevraz hildikiþiyan. Werdekê herdu zarên xwe jî bi þîrê xwe dimêjand. Nedihîþt þîrê ajelan bidene wan. Dayîka wê kiribû û nekiribû, nehîþtibû, yekê ji wan bidin dayînan bimêjînin. Ewê zaroyên xwe bi sînga xwe, bi þîrê berên xwe, bi þîreya gîranê xwe mêjand. Þev û roj bonetî herdu zarên xwe hisiyanewe ji xwe herimand. Yek dimêjand û radizand, îca yê dî dida ber çiçikên xwe. Ew jî têr dikir û li rex yê dî radizand. Carinan jî hema herdu pêkve didana li ser çokên xwe û bi wan ra dileyst û hewka dilê xwe bi wan dianî. Bêhna wê gelekî bi van biçûkana derdiket. Carinan herdu kurên xwe dida ser çokên xwe û bi wan dileyist û ev helbestoka ji wan ra bi teqil û miqam dixwend: Sipas bo te xudêyo! Te cotek kur daye hirçêyo! Bêhna hêrçê pê bêyo!... Hindî bibû dayîk, lap Silêman ji bîr kiribû. Her cara ko Silêman dikete bîrê, xwe ji xwe ra digot: »Sipas ji Yezdanî ra, ko bê dûnda nema. Dîsan baþe du kur, du mêr, du fêriz li dewsa xwe hîþt. Sipas ji te ra Yezdano!« E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 139
Ker û Kulik þev û roj li ser çokên kalikê xwe, li ser ustuyên xalên xwe, li ber sîngê dapîra xwe û li paþela Werdekê da mezin dibûn. Kalikê wan Hesê Dûdêyî hema li zarotiyê da ew herduk fêrî fend û fêlên pehlewantiyê dikir. Ji her yekê ra nêzeyeke biçûk û þûrekî kûþke dabû girêdanê. Heftiyê carekê ewan li pêþ konan berdidane pêsîra hev û ewan hîmî þûrweþînî û nêzebaziyê dikir. Ew herdu bînanî du kelokên þeri berdida pêsîra hev. Dema ko ewan ji þûrweþînî û nêzebaziyê têr dibûn û diwestiyan, îca ew herdu berdida milmilanê. Herduk weke du kelçekan diketin zoranê. Herduyan bersînganê digirtin û bînanî du kelçekan, du kelçekên cewan û ciwan û pirçin, du kelên qelew û hulû bi qelûnkêþan hevdu hevraz û berjêr dikirin. Îca evê hewîsanê li ser leþê wan kar dikir. Roj bi rojê gir û gevde û bi hêz û pêz dibûn. Her çiya ko kalikê wan jî ji bîr bikira, ewan li ber destên Werdekê û her heft xalên xwe hîm dibûn. Gelek caran jî Werdekê tenê ewan her li hundurê xîveta Silêmanî da dida rûniþtandinê û ewan bi hûrgilî li fend û fêl û çep û çûrên nêzebazî û þûrweþîniyê agadar dikirin. Ev herdu zarok seretaya jîna xwe bi milmilanê û zoranê, bi þûrweþîniyê û nêzebaziyê û xenceranê dest pê kirin. jiyana ko bi pehlewantiyê dest pê bibe, dê bi pehlewantiyê jî bidome û kuta bibe. Ji bilî fêrkariyên pehlewantiyê û hewîsanê, kalikê wan Hesê Dûdêyî rojê danekî ji wana ra ji Mishefa reþ, ji dîwana þêx Adê helbest û xwendeyên ayînî bi teqil û miqam dixwend û ewan fêrî elifbêtikên Êzdîkî dikir. Kerr û Kulik roj bo rojê baþ li ser elifbêtikên Êzdîkî diketin û berebere dikarîn bi elifbêtikên Êzdîkî navên xwe, navê dayîka xwe û navê kalikê xwe binivîsin. Her yekê ji wan jî çend rêzehelbest ji dîwana þêx Adêyî li ber kiribûn û bînanî kalikê xwe bi miqam dixwendin. ewan jî çav dabûne xalên xwe, her ji Hesê ra digotin bavo. ewan her Hesê bavê xwe dizanîn. Zaroyên paþbavî bûn. Nizanîn ka bav kî ye û kalik kî ye. Werdekê jî nedixwest zaroyên wê li temenê biçûktiyê da bi sewilikbûna xwe bihesin. Nedixwest zaroyên wê li wê barê da tiþteke bizanibin û li ber sewlikbûnê li ber xwe bikevin. Ewê hê nedixwest ya bavê wan ji wan ra gilî bike. Zaroyan jî her we dizanîn ko Hesê bavê wanaye jî. Hesê gelek caran her bixwe li gel wan dikete nêzebazî û þûrweþîniyê. Îca gelek caran qestîka li ber wan þikest dida xwe û bi wan þa dibû. Hindek caran jî Hesê Kerr û xalê wî yê biçûk berdida þerî û bixwe jî li ber radiwesta û eger þaþiyek kerrî heba, nîþanî wî dida. Hindek caran jî Hesê nav li xalê wî dida û ew þîret dikir, ko qestîka xwe li ber kerri biþkênîne. kerrî jî her bawer dikir ko þikest daye xalê xwe. Ca bi vê hindê li ber xwe ra 140• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 89 and 90: i giþtî hêza xwe va tawa xwe av
- Page 91 and 92: — Bijî Silêman! — Her hebî S
- Page 93 and 94: Pîrqîn kete komelê û hemû keni
- Page 95 and 96: erpêlavka wan da. Hemû tev bi ken
- Page 97 and 98: Mîr Elî Siwaran ji cî hilqedimî
- Page 99 and 100: »Mîrîm bibexþîne! Bêdem bû.
- Page 101 and 102: 11 Hê çilê bûkê û zavayi dern
- Page 103 and 104: — Pîroz be Silêman! Çavên te
- Page 105 and 106: sotibûn. Lê newêrîbûn, ewê xw
- Page 107 and 108: a xwe, li komelê nihêrî. Li dû
- Page 109 and 110: kurt Silêman hema wisan rawestayî
- Page 111 and 112: »Ehmed Beg bibihorîne, ez pirsek
- Page 113 and 114: ka we çawa ye? — Kuro tiþtek n
- Page 115 and 116: dibûn, ko li ber zaroyan binê zan
- Page 117 and 118: içêrîne! Dajo dizgîna hespê ji
- Page 119 and 120: 14 Baranên havînî yên ser û bi
- Page 121 and 122: tenê kire rewtîn. Kakil li vê de
- Page 123 and 124: mehnegê dihat. Heftiyê carekê bi
- Page 125 and 126: hawariyê here. Lê mêrên hawariy
- Page 127 and 128: va, li koma þîngêran derket. Pî
- Page 129 and 130: 15 Þîneke giran li ser êla Mîr
- Page 131 and 132: Canpolato, serekpehlewano... Rûmet
- Page 133 and 134: 16 Hê du meh li ser wê qewimîna
- Page 135 and 136: Li demeke kurt da xîvet jêk weþi
- Page 137 and 138: — Çi nake hevalbiçûk e. — Xw
- Page 139: — Þûrê bavê xwe hildin! — N
- Page 143 and 144: nanî gurgên derbuharî li xûnê
- Page 145 and 146: ida, çipika xûnê jê nedihat. Gu
- Page 147 and 148: »Gelî civata hêja! Ez pir sipas
- Page 149 and 150: erane da þarge digirtin. Lê kalk
- Page 151 and 152: »Xûþkê pirsiyar bêxewþe. Hûn
- Page 153 and 154: 19 Îsê Mîrî, mamê Silêmanî l
- Page 155 and 156: Neimet xurgun e. Hegera bêdûndati
- Page 157 and 158: Bi vê gotinê ra keniz hemû lê b
- Page 159 and 160: Komelê li her bareyê da diaxiftin
- Page 161 and 162: — Ewan jî her taze çûn. Ker û
- Page 163 and 164: qorixa hespaye. Hûn dikarin her ro
- Page 165 and 166: naþîhin. Lê eger hesip þev bêh
- Page 167 and 168: 22 Her þev gava ko Kerr û Kulik l
- Page 169 and 170: hîm kiribûn. Sosik qedem û Nijd
- Page 171 and 172: »Kuro bi hev ra rikêfî ser wan h
- Page 173 and 174: Lawên Werdekê lêdane pênc diz k
- Page 175 and 176: min revandiye. Þûþa dilê min bi
- Page 177 and 178: mîran rûdiniþt. Gava ko derî li
- Page 179 and 180: »Tu amadeyî lawê min?« Birînda
- Page 181 and 182: Mêvan li ber derê dîwanxanê raw
- Page 183 and 184: Li dû ra hevalên Xoceyi jî yekoy
- Page 185 and 186: 24 Piþtî çûyîna mêvanan û do
- Page 187 and 188: þûrekî, durust weke þûrekî t
- Page 189 and 190: Lê hûn herdu serpiþkin. We çi x
Ker û Kulik þev û roj li ser çokên kalikê xwe, li ser ustuyên xalên xwe, li<br />
ber sîngê dapîra xwe û li paþela Werdekê da mezin dibûn. Kalikê wan<br />
Hesê Dûdêyî hema li zarotiyê da ew herduk fêrî fend û fêlên pehlewantiyê<br />
dikir. Ji her yekê ra nêzeyeke biçûk û þûrekî kûþke dabû girêdanê.<br />
Heftiyê carekê ewan li pêþ konan berdidane pêsîra hev û ewan hîmî þûrweþînî<br />
û nêzebaziyê dikir. Ew herdu bînanî du kelokên þeri berdida pêsîra<br />
hev. Dema ko ewan ji þûrweþînî û nêzebaziyê têr dibûn û diwestiyan, îca<br />
ew herdu berdida milmilanê. Herduk weke du kelçekan diketin zoranê.<br />
Herduyan bersînganê digirtin û bînanî du kelçekan, du kelçekên cewan<br />
û ciwan û pirçin, du kelên qelew û hulû bi qelûnkêþan hevdu hevraz û<br />
berjêr dikirin. Îca evê hewîsanê li ser leþê wan kar dikir. Roj bi rojê gir û<br />
gevde û bi hêz û pêz dibûn. Her çiya ko kalikê wan jî ji bîr bikira, ewan li<br />
ber destên Werdekê û her heft xalên xwe hîm dibûn. Gelek caran jî<br />
Werdekê tenê ewan her li hundurê xîveta Silêmanî da dida rûniþtandinê<br />
û ewan bi hûrgilî li fend û fêl û çep û çûrên nêzebazî û þûrweþîniyê agadar<br />
dikirin. Ev herdu zarok seretaya jîna xwe bi milmilanê û zoranê, bi þûrweþîniyê<br />
û nêzebaziyê û xenceranê dest pê kirin. jiyana ko bi pehlewantiyê<br />
dest pê bibe, dê bi pehlewantiyê jî bidome û kuta bibe.<br />
Ji bilî fêrkariyên pehlewantiyê û hewîsanê, kalikê wan Hesê Dûdêyî rojê<br />
danekî ji wana ra ji Mishefa reþ, ji dîwana þêx Adê helbest û xwendeyên<br />
ayînî bi teqil û miqam dixwend û ewan fêrî elifbêtikên Êzdîkî dikir. Kerr<br />
û Kulik roj bo rojê baþ li ser elifbêtikên Êzdîkî diketin û berebere dikarîn<br />
bi elifbêtikên Êzdîkî navên xwe, navê dayîka xwe û navê kalikê xwe<br />
binivîsin. Her yekê ji wan jî çend rêzehelbest ji dîwana þêx Adêyî li ber<br />
kiribûn û bînanî kalikê xwe bi miqam dixwendin. ewan jî çav dabûne<br />
xalên xwe, her ji Hesê ra digotin bavo. ewan her Hesê bavê xwe dizanîn.<br />
Zaroyên paþbavî bûn. Nizanîn ka bav kî ye û kalik kî ye. Werdekê jî<br />
nedixwest zaroyên wê li temenê biçûktiyê da bi sewilikbûna xwe bihesin.<br />
Nedixwest zaroyên wê li wê barê da tiþteke bizanibin û li ber sewlikbûnê<br />
li ber xwe bikevin. Ewê hê nedixwest ya bavê wan ji wan ra gilî bike.<br />
Zaroyan jî her we dizanîn ko Hesê bavê wanaye jî.<br />
Hesê gelek caran her bixwe li gel wan dikete nêzebazî û þûrweþîniyê. Îca<br />
gelek caran qestîka li ber wan þikest dida xwe û bi wan þa dibû. Hindek<br />
caran jî Hesê Kerr û xalê wî yê biçûk berdida þerî û bixwe jî li ber radiwesta<br />
û eger þaþiyek kerrî heba, nîþanî wî dida. Hindek caran jî Hesê nav<br />
li xalê wî dida û ew þîret dikir, ko qestîka xwe li ber kerri biþkênîne. kerrî<br />
jî her bawer dikir ko þikest daye xalê xwe. Ca bi vê hindê li ber xwe ra<br />
140• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language