Bilîcan - Nefel

17
Ker û Kulik roj bi rojê weke du karên xezalan, weke cotek berxên nêr
diberidîn. Du pêçikên dirêj û raçandî. Du zarên bi gevde û gir û beranî.Yek
rojiyê da weke yek heyviyan, yek heyviyê da weke yek saliyan,
yek saliyê da weke heft saliyan dihatin xûyanê. Roj bi rojê mezin û mezintir
dibûn. Bejin vedidan û bala her kesî li ser xwe da radikiþandin.
Dara sipîndarê eger li ciyekî avî da þîn bibe, reh û rîþalan davêje erdê û
roj bi rojê azad û serbest bejin vedide. Þûþmanî dibe û ber bi asîmanan
hildikiþe. Tûkilê wê sipîndara li erdê avî da hêþîn bûyî, wisan saf û hilo
dibe, ko rewneq dikevê û diçilvile û difire nav çavên mirovi. Li du saliyê
da çiq û pelgan davêje û dibe dareke qert. Kerr û Kulik jî wekî cotek
sipîndarên avî bejin vedidan. Þûþmanî dibûn û hevraz hildikiþiyan.
Werdekê herdu zarên xwe jî bi þîrê xwe dimêjand. Nedihîþt þîrê ajelan
bidene wan. Dayîka wê kiribû û nekiribû, nehîþtibû, yekê ji wan bidin
dayînan bimêjînin. Ewê zaroyên xwe bi sînga xwe, bi þîrê berên xwe, bi
þîreya gîranê xwe mêjand. Þev û roj bonetî herdu zarên xwe hisiyanewe ji
xwe herimand. Yek dimêjand û radizand, îca yê dî dida ber çiçikên xwe.
Ew jî têr dikir û li rex yê dî radizand. Carinan jî hema herdu pêkve didana
li ser çokên xwe û bi wan ra dileyst û hewka dilê xwe bi wan dianî. Bêhna
wê gelekî bi van biçûkana derdiket.
Carinan herdu kurên xwe dida ser çokên xwe û bi wan dileyist û ev
helbestoka ji wan ra bi teqil û miqam dixwend:
Sipas bo te xudêyo!
Te cotek kur daye hirçêyo!
Bêhna hêrçê pê bêyo!...
Hindî bibû dayîk, lap Silêman ji bîr kiribû. Her cara ko Silêman dikete
bîrê, xwe ji xwe ra digot:
»Sipas ji Yezdanî ra, ko bê dûnda nema. Dîsan baþe du kur, du mêr, du
fêriz li dewsa xwe hîþt. Sipas ji te ra Yezdano!«
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 139