Bilîcan - Nefel

— Çi nake hevalbiçûk e.
— Xwe nede hêzan bila bixwe bikeve.
— Eger tu xwe bidî hêzan malzarka te yê jor da dakeve.
Lê Werdekê xwe li ber êþê ranegirt û dîsan li ser çokan ket û dîsan hêz
dane xwe.
Pîreka porsipî destê xwe da zikê wê û got:
»Aha! Yekî dî jî. Xwe bide hêzan! Hêdî, hêdî!
— Ha dayîka minWerdek! Xwe bide ser çokan!
— Xwe bidê!
— Ha hingek dî!
— Hema vê carê!
— Dey, dey!
— Aha serê zarokê hat!
— Hema vê carê, hema vê carê!
Weirîneke dî jî li ser kon û xîvetan ket, porsipiyê dîsan jî li nav lingên
biçûkê nihêrî û dîsan gazî kir:
»Eva jî kur e. Eva jî kur e.«
Dengê þayî û keyfxoþiya jinikan li hundurê xîveta Werdekê zoma Mîr
Elî Siwarani hejikand. Vê carê Besê ya porsipî bixwe, xwe bi devê xîveta
Hesê Dûdêyî ra gîhand û got:
»Mizgîniya min bide Hesê! Yezdan cotek kur daye Werdekê.«
Bi mizgîniya Besê ra þîrqîn kete hundurê xîveta Hesê Dûdêyî û bû virevira
zêr û pareyan li ser Besê da barî.
Hesê pirsî Werdek çawaye?
— Sipas ji Yezdan ra, dema wê jî, ya herdu kurikan jî saze. Çi cîhê nihêraniyê
tune ye.
Besê zêr û pareyên xwe li quþa xwe da cî kir û bi keyfxoþî ber bi xîveta
Werdekê zivirî û li dora Werdekê ra bû turik. Pêþ da serê wê îþkeîþk girêda.
Paþê piþta wê þidand û li dû ra ferman da pîrekên dî, ko ji Werdekê ra
karê jajerûnê bikin.
Li dû Besê ra tabetî nehate Hesêyi. Hesê ji xîveta xwe derket û hate ber
devê xîveta Werdekê rawesta û bangî jinka xwe kir û gotê:
»Çavên te ronahî Kewê!«
— Çavên te jî ronahî Hesê!
— Pêdivî bû, ko yekê þûr û nêza Silêmanî hilda.
— Sipas ji Yezdan ra li cîhê yekê Werdek bû xudanê du kuran.
Jinên êla Eliyê Siwarani deste destebi înanan xanan dihatin sera
136• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM