Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
ka wê li hawariya wê da dihat. Ewê hêdî û bi hemmet pêþ da piþta wê û li dû ra teniþtên wê hêdî mist dida û bi aramî destên xwe li ser zikê wê digerand. Paþî qasekê birûskê ew berdida û Werdek dîsan radibû ser xwe. Neh meh û neh roj û neh þev û neh demjimêr li ser zemawenda Werdekê û Silêmanî ra bihorîbûn. Sê, çar jinikan Werdek li nav hev ra kiribûn. Du, sê porsipî lê berev bibûn. Pêþ da birûskên hûrik hatin Werdekê. Xûyeke zeliqokî li ser eniya Werdekê rûniþt. Paþê berebere çîk û birûsk tund û tundtir bûn. Werdekê berê li ber xwe da. Xwe ragirt. Tenê li ber êþê serê xwe dihejand û lêva xwe dikot û li ber lêva xwe da dikire ofeof. Lê berebere çîk û birûskan ew li nav hev da pêçan û hêza li ber xwedanê jê standin. Pêþ da Werdekê hêdîka û bi þerm û fedî dikire îþ û of. Lê hêdî hêdî dengê wê bilind û bilindtir bû û nalenala wê bû qareqar û qîjeqîj. Dengê qareqara Werdekê li ser êlê ket. Zome hejikand. Êl li ser serê wan da hanî. Dayîka wê xwe lê hêrs kir û gotê: »Kiçê te xêr e! Te êl û zome li ser serê me da hanî! Qirikê þermê bike! Te em rusva kirin. Ne qaþoka tu pehlewanî!?« Werdek hem diqîjiya û hem jî bersiva dayîka xwe dida: »Dadê reben ma canê pehlewanan can nîne? Ma pehlewan êþê nizanin? Ma çêlekan pehlewan înane?« Bi qîjeqîj û zarezara Werdekê ra pîrekan ew li ser çokan danîbûn. Du, sêkan pê ra girtibûn. Pîreka mezin ko li ser serê wan ra rawestabû û destûr dida wan, li ser Werdekê da qîjiya û gotê: »Ha Werdeka pehlewan! Ha hingeke dî! Ha xwe vê carê jî bidê! Ha hêzeke dî! Ha hingek dî! Hema hindik maye ha! Dey dey... Aha kutabû...« Bi vê gotina pîreka porsipî ra weirêna zarekê hundur tijî kir. Dengê zarokê ji xîvetê derket û belawî axaran bû. Pîreka porsipî xwar bû û li nav lingê biçûkê nihêrî û kire gazî: »Sipas ji Yezdanî ra, kur e, kur. Mizginiyê bidin kalkê wî! Bêjinê Yezdan kurek daye Werdekê. Sipas ji Xudê ra, ko Silêman bêdûnda nema.« Werdek hema wisan li ser çokan mabû û li nava xûnê û xûyê da mewicîbû. Bo demeke kurt Werdekê seha hisiyanewê kir. Lê dîsan birûsk hatinê. Pîrekan destê Werdekê ra girtin û xwestin ewê ji cî rakin. Lê Werdekê got: »Dîsan birûsk têne min.« Her yekê ji pîrekan tiþtek gotin: E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 135
— Çi nake hevalbiçûk e. — Xwe nede hêzan bila bixwe bikeve. — Eger tu xwe bidî hêzan malzarka te yê jor da dakeve. Lê Werdekê xwe li ber êþê ranegirt û dîsan li ser çokan ket û dîsan hêz dane xwe. Pîreka porsipî destê xwe da zikê wê û got: »Aha! Yekî dî jî. Xwe bide hêzan! Hêdî, hêdî! — Ha dayîka minWerdek! Xwe bide ser çokan! — Xwe bidê! — Ha hingek dî! — Hema vê carê! — Dey, dey! — Aha serê zarokê hat! — Hema vê carê, hema vê carê! Weirîneke dî jî li ser kon û xîvetan ket, porsipiyê dîsan jî li nav lingên biçûkê nihêrî û dîsan gazî kir: »Eva jî kur e. Eva jî kur e.« Dengê þayî û keyfxoþiya jinikan li hundurê xîveta Werdekê zoma Mîr Elî Siwarani hejikand. Vê carê Besê ya porsipî bixwe, xwe bi devê xîveta Hesê Dûdêyî ra gîhand û got: »Mizgîniya min bide Hesê! Yezdan cotek kur daye Werdekê.« Bi mizgîniya Besê ra þîrqîn kete hundurê xîveta Hesê Dûdêyî û bû virevira zêr û pareyan li ser Besê da barî. Hesê pirsî Werdek çawaye? — Sipas ji Yezdan ra, dema wê jî, ya herdu kurikan jî saze. Çi cîhê nihêraniyê tune ye. Besê zêr û pareyên xwe li quþa xwe da cî kir û bi keyfxoþî ber bi xîveta Werdekê zivirî û li dora Werdekê ra bû turik. Pêþ da serê wê îþkeîþk girêda. Paþê piþta wê þidand û li dû ra ferman da pîrekên dî, ko ji Werdekê ra karê jajerûnê bikin. Li dû Besê ra tabetî nehate Hesêyi. Hesê ji xîveta xwe derket û hate ber devê xîveta Werdekê rawesta û bangî jinka xwe kir û gotê: »Çavên te ronahî Kewê!« — Çavên te jî ronahî Hesê! — Pêdivî bû, ko yekê þûr û nêza Silêmanî hilda. — Sipas ji Yezdan ra li cîhê yekê Werdek bû xudanê du kuran. Jinên êla Eliyê Siwarani deste destebi înanan xanan dihatin sera 136• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 85 and 86: — Hero ta roja îro kesî piþta
- Page 87 and 88: xezelên xezelwerê, libên barana
- Page 89 and 90: i giþtî hêza xwe va tawa xwe av
- Page 91 and 92: — Bijî Silêman! — Her hebî S
- Page 93 and 94: Pîrqîn kete komelê û hemû keni
- Page 95 and 96: erpêlavka wan da. Hemû tev bi ken
- Page 97 and 98: Mîr Elî Siwaran ji cî hilqedimî
- Page 99 and 100: »Mîrîm bibexþîne! Bêdem bû.
- Page 101 and 102: 11 Hê çilê bûkê û zavayi dern
- Page 103 and 104: — Pîroz be Silêman! Çavên te
- Page 105 and 106: sotibûn. Lê newêrîbûn, ewê xw
- Page 107 and 108: a xwe, li komelê nihêrî. Li dû
- Page 109 and 110: kurt Silêman hema wisan rawestayî
- Page 111 and 112: »Ehmed Beg bibihorîne, ez pirsek
- Page 113 and 114: ka we çawa ye? — Kuro tiþtek n
- Page 115 and 116: dibûn, ko li ber zaroyan binê zan
- Page 117 and 118: içêrîne! Dajo dizgîna hespê ji
- Page 119 and 120: 14 Baranên havînî yên ser û bi
- Page 121 and 122: tenê kire rewtîn. Kakil li vê de
- Page 123 and 124: mehnegê dihat. Heftiyê carekê bi
- Page 125 and 126: hawariyê here. Lê mêrên hawariy
- Page 127 and 128: va, li koma þîngêran derket. Pî
- Page 129 and 130: 15 Þîneke giran li ser êla Mîr
- Page 131 and 132: Canpolato, serekpehlewano... Rûmet
- Page 133 and 134: 16 Hê du meh li ser wê qewimîna
- Page 135: Li demeke kurt da xîvet jêk weþi
- Page 139 and 140: — Þûrê bavê xwe hildin! — N
- Page 141 and 142: Ker û Kulik þev û roj li ser ço
- Page 143 and 144: nanî gurgên derbuharî li xûnê
- Page 145 and 146: ida, çipika xûnê jê nedihat. Gu
- Page 147 and 148: »Gelî civata hêja! Ez pir sipas
- Page 149 and 150: erane da þarge digirtin. Lê kalk
- Page 151 and 152: »Xûþkê pirsiyar bêxewþe. Hûn
- Page 153 and 154: 19 Îsê Mîrî, mamê Silêmanî l
- Page 155 and 156: Neimet xurgun e. Hegera bêdûndati
- Page 157 and 158: Bi vê gotinê ra keniz hemû lê b
- Page 159 and 160: Komelê li her bareyê da diaxiftin
- Page 161 and 162: — Ewan jî her taze çûn. Ker û
- Page 163 and 164: qorixa hespaye. Hûn dikarin her ro
- Page 165 and 166: naþîhin. Lê eger hesip þev bêh
- Page 167 and 168: 22 Her þev gava ko Kerr û Kulik l
- Page 169 and 170: hîm kiribûn. Sosik qedem û Nijd
- Page 171 and 172: »Kuro bi hev ra rikêfî ser wan h
- Page 173 and 174: Lawên Werdekê lêdane pênc diz k
- Page 175 and 176: min revandiye. Þûþa dilê min bi
- Page 177 and 178: mîran rûdiniþt. Gava ko derî li
- Page 179 and 180: »Tu amadeyî lawê min?« Birînda
- Page 181 and 182: Mêvan li ber derê dîwanxanê raw
- Page 183 and 184: Li dû ra hevalên Xoceyi jî yekoy
- Page 185 and 186: 24 Piþtî çûyîna mêvanan û do
ka wê li hawariya wê da dihat. Ewê hêdî û bi hemmet pêþ da piþta wê û li<br />
dû ra teniþtên wê hêdî mist dida û bi aramî destên xwe li ser zikê wê digerand.<br />
Paþî qasekê birûskê ew berdida û Werdek dîsan radibû ser xwe.<br />
Neh meh û neh roj û neh þev û neh demjimêr li ser zemawenda<br />
Werdekê û Silêmanî ra bihorîbûn. Sê, çar jinikan Werdek li nav hev ra<br />
kiribûn. Du, sê porsipî lê berev bibûn. Pêþ da birûskên hûrik hatin<br />
Werdekê. Xûyeke zeliqokî li ser eniya Werdekê rûniþt. Paþê berebere çîk<br />
û birûsk tund û tundtir bûn. Werdekê berê li ber xwe da. Xwe ragirt.<br />
Tenê li ber êþê serê xwe dihejand û lêva xwe dikot û li ber lêva xwe da<br />
dikire ofeof. Lê berebere çîk û birûskan ew li nav hev da pêçan û hêza li<br />
ber xwedanê jê standin. Pêþ da Werdekê hêdîka û bi þerm û fedî dikire îþ<br />
û of. Lê hêdî hêdî dengê wê bilind û bilindtir bû û nalenala wê bû qareqar<br />
û qîjeqîj. Dengê qareqara Werdekê li ser êlê ket. Zome hejikand. Êl<br />
li ser serê wan da hanî. Dayîka wê xwe lê hêrs kir û gotê:<br />
»Kiçê te xêr e! Te êl û zome li ser serê me da hanî! Qirikê þermê bike! Te<br />
em rusva kirin. Ne qaþoka tu pehlewanî!?«<br />
Werdek hem diqîjiya û hem jî bersiva dayîka xwe dida:<br />
»Dadê reben ma canê pehlewanan can nîne? Ma pehlewan êþê nizanin?<br />
Ma çêlekan pehlewan înane?«<br />
Bi qîjeqîj û zarezara Werdekê ra pîrekan ew li ser çokan danîbûn. Du,<br />
sêkan pê ra girtibûn. Pîreka mezin ko li ser serê wan ra rawestabû û destûr<br />
dida wan, li ser Werdekê da qîjiya û gotê:<br />
»Ha Werdeka pehlewan! Ha hingeke dî! Ha xwe vê carê jî bidê! Ha<br />
hêzeke dî! Ha hingek dî! Hema hindik maye ha! Dey dey... Aha<br />
kutabû...«<br />
Bi vê gotina pîreka porsipî ra weirêna zarekê hundur tijî kir. Dengê<br />
zarokê ji xîvetê derket û belawî axaran bû.<br />
Pîreka porsipî xwar bû û li nav lingê biçûkê nihêrî û kire gazî:<br />
»Sipas ji Yezdanî ra, kur e, kur. Mizginiyê bidin kalkê wî! Bêjinê<br />
Yezdan kurek daye Werdekê. Sipas ji Xudê ra, ko Silêman bêdûnda nema.«<br />
Werdek hema wisan li ser çokan mabû û li nava xûnê û xûyê da<br />
mewicîbû. Bo demeke kurt Werdekê seha hisiyanewê kir. Lê dîsan<br />
birûsk hatinê. Pîrekan destê Werdekê ra girtin û xwestin ewê ji cî rakin.<br />
Lê Werdekê got:<br />
»Dîsan birûsk têne min.«<br />
Her yekê ji pîrekan tiþtek gotin:<br />
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />
BILÎCAN • 135
Change language