Bilîcan - Nefel

Li demeke kurt da xîvet jêk weþiya û mal hate berev kirinê û bargiranî
li hêþtiran hate bar kirinê û li ber derê mala Hesê Dûdêyî hate danînê.
Werdekê jî destên xwe li ber hev ra kirî, bi pîngepîng da dû mal û xîveta
Silêmanî. Du, sê bûk û zeriyên mala Mîrî jî di gel wê rê ketin.
Xîveta Silêmanî li rex mala Hesê Dûdêyî hate vegirtinê. Dayîka
Werdekê hate bal kurên xwe û gote wan:
»Lawo tikaye, xîveta Silêmanî ji pergal mexin! Dîsan her wekî berê bixemilînin.«
Û gazî Werdekê jî kir û gotê:
»Lawo were! Were dîsan mala xwe wekî berê bixemilîne!«
Li dû gotina Kewê ra, Werdek û ewanên ko di gel wê hatibûn jî, hatin
alî kuran. Werdekê dîsan hundurê xîvetê bi pirêza xwe, wekî berê bi
xemil û pergal kir. Cil û bergên Silêmanî yê zavatiyê bi ustûna nîveka
xîvetê va darda kir û kincên serekpehlewantiyê jî bi ustûneke dî va darda
kir. Xencera wî li ber kemberê ra kir. Þûr û nêzeya wî jî siparte ber wê
ustûnê.
Werdekê bi dîtina wan cil û berg û wan çekên Silêmanî ra seha
dilxweþiyê dikir. Gava ko çavên wê li wan diket, we dihizirî ko Silêman
zindî ye.
Eve du, sê heftiye, ko rewþa Werdekê hatiye guhertinê. Dilê wê tevî hev
dibe. Serê wê gêj dibe. Berþojkî dibe. Hilqên vereþandinê tênê. Hindek
caran jî her vedireþe û aveke zer û qîçik ji devi tê. Çavên wê reþ û tarî dibin.
Dilê wê dixerike. Xwazî dibe. Pirxor bûye. Dilê wê xwerekên cur be
cur dixwaze. Dilê wê xwerekên wisan dixwaze, ko dem û danê wê xwerekê
nîne. Rojê dilê wê dibije xwerekekê. Hindek xwerekan jî nikare
bixwe. Bi dîtina hindek xwerekan ra hilq tênê. Dayîka wê dibêje:
Werdek nebîraniya dikiþîne.
Her çî ya ko dilê Werdekê bixwesta, li ber perê asîmanan ba jî, lawên
Hesê Dûdêyî jê ra dihanîn. Werdekê þîrê firindan jî bixwesta, her heft birayên
wê jê ra peyda dikirin. Her didanekî Werdekê tamek dixwar.
Werdek roj bi rojê giran û girantir dibû. Zikê wê roj bi rojê berve diçû
û roj bi rojê mezin û mezintir dibû. Werdek xewar bibû. Hema li ko ra
digihîþt serê xwe dadinî û xew ra diçû. Hind razabû, ko çavên wê werimîbûn.
Piþta wê diêþiya. Pê we bû, ko li bin barekî giran da ye. Carinan
birûskê digirtê, û li cî da rûdiniþt û nikarî ji cî bilive. Li ber çîk û birûskan
xwe dikire girê û li cî da rûdiniþt. Çavên wê reþvetarî dibûn. Serê wê gêj
dibû. Topa cîhanê li dora serê wê ra dibû zivirok. Li demên weha da dayî-
134• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM