Bilîcan - Nefel

tijî ser keviran kirin û xwalî li ser gorina Ehmed Begî bû qûç. Mela
Ehmed li ber serê gorina Ehmed Begî rawesta û telqîna wî pêþ da bi Erebî
û paþê jî bi kurdî weha dayê:
»Hey Ehmed Begê kurê Gulavtûnê! Yê mirî tu yî! Bersiva xwe baþ bide!
Xudê raste. Pêxemberê wî rast e. Bihîþt û dojeh hemû rast in. Yê mirî tu
yî...«
Li dû telqîna Ehmed Begî ra, her sê termên dî jî veþartin. Mela Ehmedi
telqîna wan jî dayê. Û li dû telqînê ra mela Ehmed navê her çar kuþtiyan
cuda cuda anî û ji komelê daxwaz kir, ko eger dilê kesekî ji wan mabe, bila
ji wan xweþ bin. Komelê hemûyê bi hev ra gotin:
Em ji wana xweþ dibin, xwedê jî ji wana xweþ be!
Li dû ra komel li dora goristanê zincîrqol rawestan û fatiheyek
xwendin. Paþê hema wisan bi gultetî li ser gorinan zivirîn û çûne ber derê
mala Mîrî û li ber derê mala wan rawestan û hema wisan li ser piyan fatiheyek
xwendin û gotin:
— Mîr bila canê te xweþ be!
— Serê te xweþ!
— Yezdan jê xweþ be!
Li dû ra çûne ber derê mala Hesê Dûdêyî û li wê derê jî hema wisan li
ser piyan rawestayî man û gotin:
— Hesê bila canê te û her heft kurên te xweþ be!
— Serê te xweþ, Apê Hesê!
— Ciyê çûyî Yezdan lê nede þermê!
— Yezdan jê xweþ be!
Li dû ra çûne ber derê mala Remo pehlewan û Mihoyi jî. Li wê derê jî
serexweþî dane wan û tev bi gultetî zivirîn dîwanxanê.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 127