Bilîcan - Nefel

tenê kire rewtîn. Kakil li vê derfendê wec vergirt û bangî dajoyan kir:
»Kuro zû hawariyê bidin êlê cerdê kerrî bir.«
Bi gotina Kakilî ra bû çirpîna dajoyekî û li nav keriyî derket û ber bi êlê
helat. Çavên wî hîmî tarîtiyê bibûn. Wisan direvî, te digot qay bayê
bezêye. Du, sê caran lingên wî li qolên gwîniyan û li koç û beran asê bû
û li ser kele li erdê ket. Li erdê gulomilo bû, teqil veda û dîsan ji cî rabû.
Li wê þevereþê û li wê dema hawariyê da kê agah ji êþ û birînan dibe.
Her cara ko diket, bi lez ji cî radibû û dîsan dibezî. Piþtî du, sê hels û kewtan
bi helkehelk xwe bi serê girê fêza Zanga Xûnê ra gîhand û gazî kir:
»Hay... dizan pez bir ha... dizan ... dizan, dizan ... pez bir h....a......y...
cerdê avêtiye ser keriyî h....a.....y...«
Zomeyên êla Mîr Elî Siwarani, her yek bînanî esmanekî pir stêr li dûr
va dihatin xûyanê. Bi dengê hawariyê ra zûrîn bi seyên zoma Mîr ket.
Mêrên zomê ji konan derketin û gazî kirin û pirsîn :
— Hero ew çawa denge!?
— Kuro ew çawa sedaye?
— Hero ca nehêle se bizûrin, kanê ew çawa seda ye?
— Ca paydosî wan segane bikin!
— Kute kute!
— Kire! Kire!
— Talano ca bêdeng be!
— Kuro ca wan segane bêdeng bikin lo!
Li demekê da seqan xwe kir kirin. Deng vê carê lap bi sanahî û bi zip û
zelalî dihate bihîstinê:
— H...a...y... dizan pez bir ... hay cerdê avêtiye ser keriyî hay... hay zû
bikin h...a...y...
Pirtêpirtê kete nav êlê û bû hawarî:
— Dibêjin cerdê avîtiye ser keriyî..
— Kuro zû bikin hespan zîn bikin!
— Xwe tev girêdin!
— Ha zû bikin, ha!
Mîr bixwe derkete ber devê xîvetê û gazî kir:
»Kuro bêjin pehlewanan bila xwe tev girêdin. Zû bikin xwe bi wan
reþedizana ra bigehînin! Ez ji we divêm, ko hûn wan ji mi ra dîl bigirin û
bînin. Em debê bizanin kanê ev reþedizana kî ne? Bi fermana kê hatine,
dixwazin lekeyan li me bidin?«
Gotegot û gazegazê êl dabû ber xwe. Kesî dengê kesî nedibihîst. Komel
120• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM