Bilîcan - Nefel

Rewþa ajel û sexelan pir aloz bû. Þivanan rojê çend cendek û çend berate
dihanîn. Yên ko li ber tîpiyê qefilîbûn, yên ko gurgan bilaw kiribûn.
Baranê li sibêdê da dabûyê û ta serþîvan domandibû. Rast bû ko baranê
taze vekiribû, lê hewa her wisan ewrayî û bi mij û moran bû. Þevereþa
paþnixtê perda reþe tarî kiþandibû ser çavên erdê. Þevereþeke wisan bû, ko
te tiliya xwe li çavên hevalê xwe ra bikira, hevalê te tu nedidîtî.
Birqetaveke wisan bû, ko mirovî li ber piyên xwe nedidît. Çavan çav nedidîtin.
Te digot qay erd û esman bi tayên reþ bi hev va hatine dirûnê.
Cîhan bibû deriyayeke reþe tarî. Heyî û neyên li ser rûbarê vê cîhanê li
reþatiya þeva bi ba û baran da noqim bibû. Þev wekî rûyê reþe reþkaran lê
hatibû. Cîhan wisan reþ û tarî bibû, te digot qay çerxa felekê bi gunehekî
giran rûyê xwe reþ kiriye. Erê pêþiyan gotine: Xudê þev da ji dilê dizî ra. Li
þevên weha da cîran hay ji cîranan nabe. Ji þevên weha reþ û tarî ra þûrê
Xudê dibêin. Li þevên weha reþ û tarî da kêm kes ji malên xwe derdikevin.
Þevên weha ra þevên xûndaran dibêjin. Lê þevên weha ji bedkar û xûndaran
ra bext û hate. Ji bo þeveke weha Xudê Xudê ya þevger û reþedizan
e.Te digot qay giþtî reþatiya cîhanê li vê þevê da berevî ser hev bibûn û
hêriþî ser êla Mîr Elî Siwarani kiribûn. Þevê cîhan li xwe da wenda kiribû.
Cîhan qîrbaran kiribû. Lê ew hemû reþatiya wa tund û bi hêz, ew hemû
reþatiya çir nikarî ew ronahiyên zer, ko li ber þemalkên kon û xîvetan
diçirûsîn, wenda bikira. Mom û þemalkên malan li tariya þevê da weke
çavên gurgan diteyîsîn; keriyê Kakilê sereþivani li reþatiya þevê da cûm
bibû. Demeke dûr û dirêj bû, ko Ehmed Beg û Remo pehlewan û Kakilê
sereþivan þeveke weha çavra dikirin û li xazîka þeveke weha da rojhejmêrî
dikirin.
Kakilî bangî dajoyan dikir:
»Lo lo! Li ser hemdê xwe bin ha! Îþev þeva reþedizan e. Li þevên weha da
diz dikarin xwe li piþt mirovî da jî veþêrin. Dikarin xwe bidin bin çengê
mirovî û bi navê hevalekî mirovi, bi mirovî ra bipeyvin. her pêdiviye, ko
ew diza kûþkê kirarî be û bikare dengê xwe weke dangê hevalê mirovî
derîne. Bînanî hevalê mirovî xeber bide. Êdî tu ko rengê wî nabînî. Tenê
denge, ko li ber guçkên te dikeve û tu we dizanî, ko ew dizê kirarî hevalê
te ye. Rojên bi dûman rojên gurgane û þevereþên bi ba û baran jî þevên
reþedizan e. Li rojên bi dûman da gurg dikarin xwe li ber pesêva biþkulekê
veþêrin. Li þevên weha reþ da jî diz dikarin her di gel te, bi navê hevalekî
te kerrî hevraz û berjêr bikin...«
Kakil ev gotinane ji þivanan ra þirove dikir, ko seyekî þivanî her carekê
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 119