Bilîcan - Nefel

gayên barbir, ko bi pangewêran birîndar dibûn, tevî xuþîna avê dibû.
Karwaniyan yan li ber xwe didan û dihatin kuþtinê, yan jî bi dayîna bêþa
rê, di gel rêgiran pêk dihatin.
Ehmed Begê Mîrî suwarê komeytê kapreþ li binê wê zangê ra li rex wê
avê ra bi taw derbas bû û xwe gîhande gewiriya çepa bexlecî. Hurmêna
avê jî nedikarî serê wî li nav dêl û bijiyên hespê da derxista. Li wê demê
da Ehmed Beg her tenê li bîra tiþteke da bû. Tenê li ser tiþteke zor giran
û giring da dihizirî. Gava ko gihîþte serê çepê, dizgîna hespê xwe ragirt.
Serê hespê xwe zivirand û li dû xwe ra li çepê nihêrî. Baþ lê hûr bû. Paþê
dehî komeytê kapreþ kir û bi xaran ber bi mexel çû. Þivanan kerrî li serê
girikekî bilind, ko digotinê girê mexelê baþokan dabûne mexelê. Dajo li
çengê pêz rûniþtibû bilûra xwe dabû ser lêva xwe û nalîna bilûra wî bû.
Sereþivan jî li ser tatikê þivanî li ber tavê li ser taqa piþtê veleziyabû û hema
wisan servekirî xew ra çûbû. Gava ko seyên þivanî dîtin suwarek waye bi
xaran ber bi keriyî tê, bû rewterewta wan û hêriþ birin ser Ehmed Begî.
Dajo çawa ko dengê seqan bihîst, li cî hilpekiya û xwe bi Ehmed Begî ra
gîhand û para berda seqan. Seqan rikêfî ser Ehmed Begî û hespê wî
dikirin. Ehmed Begî navên seqan îna. Lê seqan vî alî, wî alî rikêfî ser wî
dikirin. Bi dengê seqan û dajo ra sereþivan bi pelepel ji xew hilpekiya û ji
cî rabû û berbirî Ehmed Begî çû. Ewî jî hay li seqan kir. Seqan dûlka xwe
kirin nav lingên xwe û her yek li aliyekî da li talana xwe da ketin.
Sereþivani bi serê hespê Ehmed Begî ra girt. Ehmed Begî gotê:
»Bereket be Kakil!«
— Ay tu li ser çavên min ra hatî, beg!
— Tu raza bûy?
— Na razana çi! Min taze dixwest ez çavên xwe gerim bikim.
Û bi vê gotinê ra bû kuxtekuxta wî. Bi kuxiyanê ra xizexiz ji sîngê wî dihat.
Destê xwe dabû ber devê xwe kuxikê nedihîþt ew xeber bide. Ehmed
Begî bi laqirdî, lê bi dengekî ko setem jê dibarî, gotê:
— Tutûna te kamaþe Kakil?
— Serê te nizanim sirê li min daye, çawa?
Îca bi vê gotinê ra bi zengiya Ehmed Begî ra girt û Ehmed Beg ji
komeytê kapreþ peya bû. Gava ko Ehmed Beg peya bû, Kakilî gema hespê
wî ra girt û gote dajoyî:
»Were hespê Begî bibe, a... li sirtê hanê ber bi ba tewil bide!«
Lê Ehmed Begî gotê:
— Na, na, hespê tewil nede. Hema li destê xwe da, a... li rex kaniya han
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 115