Bilîcan - Nefel

13
Seretaya havînê bû. Malan li zozanan danîbûn. Pez derbasî mexelê aliyê
nizarî bibû. Rêya mexelî li nîveka zangeke bilind ra, ko herdu aliyên wê
weke kelayan li hindav da hilkiþiyabûn, derbas dibû. Ava aþekî li nîveka
wê zangê ra dikiþiya. Avê li çiyayên aliyê mexel serekenî digirt û li
berjêrên zozanê ra bitaw li nava kevir, kuçik û tatan ra derbas dibû, ta ko
digihîþte serê zangê. Li gewiriya zangê ra li bilindayiyeke angorî heft heþt
gezan ra jor da dadikete binê zangê û þurikeke ciwan saz dikir. Ava þurikê
lûle digirt û weke sûleya aþekî bi guj dirijiya binê zangê. Îca li binê zangê
da dirijiya ser tatekî pan û berîn û bi rijiyanê ra çendîn gezan dipeþîkiya
axaran. Paþê li ser tati ra dikiþiya û dadikete xwarê û li binê tati da lev digeriya
û gerînekeke kûr çêdikir. Xuþîna ava þurikê dikete zangê û dengê
wê deh beranber bilind û bilindtir dibû. Gava ko mirovî dikete hundurê
zangê, te digot qay te pê daniye cîhaneke nû. Niþkêv da dibû xurîna avê.
Deng dikete zangê. Ca gava ko mirovî nêzîkî bi þurikê dikir, deng hindî
diçû guj û gujtir dibû. Tu ko digiheþtî rex þurikê, te çi tiþt ji bilî dengê
þurêna avê nedibihîst. Eger li rex te sed top jî agir bikirana te dengê wan
nedibihîst. Li seretaya buharê dema ko berfa zozanan diaviya, ev þurika
lap dibû þurikeke bi hêz û taw. Ava wê bi guj li pêsîra zangê ra dirijiya binê
wê û lev digeriya û kef li ser diket û bi hurmehurm û hurþehurþ li binê
zangê da berjêr dikiþiya. Ev av ta duwemîn meha havînê jî her li ser wê
hêz û guja xwe dima. Lê li danê payîzê da ava wê kêm û kêmtir dibû. Ew
dengê ko guçkê felekê li ber kerr dibû, veditexirî. Aveke zirav hindî
destekê jê dikiþiya. Lê zivistanê dîmena vê þurikê dibû tiþtekedî. Ew ava
þurikê ko jorda dihat, hema wisan li pêsîra zangê va diqerisî. Îcar rojê
destek qeþaya taze lê zêde dibû. Zemzelîlkên gircîgircî û badayî weke
þurikan pêva darda dibûn. Ew gerîneka wê ya kûr dibû telteyek qeþaya
þîn. Durust hînga bû, ko zaroyên gundên dewir û ber deste destedihatin,
li ser wê qeþayê xiþikanê dileystin. Her yekê ji wan kewneçarixek pê
dikirin. Li serê gerînekê durust li binê þurikê ra li ser wê qeþaya teltegirtî
ra ta binê zangê, ew cîhê ko ava þurikê tevî çemê mezin dibû, xwe diþimitandin.
Dîsan yê biziviriyana û ser ji nû ji binê zangê ra ta lêvara çemî
xwe biþimitandana. Gelek caran zaro wisan li binê wê zangê da berev
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 113