PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Txoleten barruak bete ei ziran arriakin edo
dana-dalakoakin, pixua egin deion.
Baiña ori ez zan gurea; ori, aurreragotik
etorren oitura bat zan."
Ondoren, ulertzen ez genituan itzak argituko
ote zizkigun eskatu genion Enbeita'ri.
Bigarren bertsoan: "dua beresira" esaten da,
eta bederatzigarrenean "atzeko dindirrie zepan
katiatu". Oiek onela argitu zizkigun:
"Ori lenago, antziña, gaztañari ebagi eta itxi
egiten zan; Ta eperdian urteten eben paluak,
eta ak izaten ziran zestuak egitekó. Toki oiek
ziran beresiak: goiko beresia, beko beresia,
errekaldeko beresia... Besteak txara esa ten
dabe.
Ta zepia da zesto-paluak sortzen dirana:
beresiko zepak. Ta ori dan egurrean, zepan,
atzeko dindirrie katiatu txakur orri.
Mintegia, barriz, landarak sortzeko da. Andik
atara eta basoetan sartu. Afetxa, gaztaiña
eta urkia iza ten ziran orduan; orain eztago
baiña.
Nik dana gaztaiña ta aretxajarriko neuke, ta
piñuak baiño amar bider aberastasun geiago.
Basoak gaur sasiz eta otakaz jantziak dagoz, eta
orduan egongo litzakez ardiak mendietan, eta
lenago bezela ganadua, eta orreek mendiak
garbi, eta gaztaiñak bere alimentu andia, eta
ezkurrak bere bai txerrientzako.
Piñua gaur ez da errenta. Piñua gaur jarri
nai dabenak, gaur piñua jarri, basoak garbitu,
jornalak ordaindu, gero urte bi edo iruan
103