inprimitzeko bertsioa PDFn - Armiarma

82
XIV
POST NUBILA
AUÑEMENDIKO LOREA
Ordekatik zelaia) etxera ioan eta ordu bete inguru geroago, leio
baten ukalondoak ipiñita, kanpora, marboill alderantz begira egoala,
Riktrudisek Mendilako bidetik zear etorrela eliz-gizon bat ikusi eban.
«Ai, ene! Amando da», esanaz, iatzi zan aida batean atarira, apezpiko iaunari
arrera on bat egiteko ustean.
—Zer dakarzu, iauna —itandu eutsan— alde onetara?
—Barri onak zuretzat —erantzun eban Amandok.
—Niretzat barri onak, iauna? Nongoak gero?
—Or, bealdetik, bart arratsean agertu iatan prankotar gizon bat,
albiste batzuk ekarriaz eta beste batzuen eske.
—Riktrudis dardaraka asi zan, eta sukalde bazterretara begira iñor
inguruan ete egoan ikusi nairik.
—Sartu zaite, iauna, barrura —agertu eutsan— eta iarri zaite aulki
batean, nekatua egongo zara eta.
—Ez nago nekatua. Orrez gaiñera, zuganakoa egiñ ondorean,
emen urreko etxadi batera ioan bear dot, beste arazo batzuk badaukadaz
eta. Baiña ez zaite ikaratu, emakumea. Ez deutsut bada esan albiste onak
dirala?
—Zertzuk edo zeiñenak, iauna?
—Ez diñotsu ezer zeure biotzak?
—Nire biotza illunpetan eta gaixorik euki dot aspaldian, eta gaixo
erre zitalen antzera, doillorkeriak esan izan deustaz luzaroetan.
Mututurik egon izan balitz obeto neukean. Gaur, atan bere, sartu iat bere
gelaraiño argi-erraiñu bigun bat, ikusi eragin deutsadaz biotzari gauzak
direan legez, eta asi iat zerbait esaten bear dan eran.
—Osatuko iatzu beraz?
—Osatuteko bidean iarri dot beiñik beiñ.
—Eta argi-erraiñu osagarri ori nondik etorri iatzu?
—Argi guztien iatorritik, iauna: Zerutik etorriko iatan.
—Zelan baiña?
—Ni zeiñ nazan eta... besteren bat zeiñ dan adierazoten emonaz, biotzaren
asete eta betekada osoa non dagoan erakutsiaz, Iaungoikoaren
gurari donea ondo egiteko arimea indartuaz, maite ditudan guztiak
zeruan aurkituko ditudala gomutaraziaz.
Txomin Agirre
—Erakidara zagoz, ikusten danez. Lurrean ez dozu geiago ezer
opa?
—Bai, iauna, erakidara nago: lau edo bost eguneko orduak edozetara
igaro leitekez, eta ondo igaro, geroko itxaropena badaukagu. Eta
alan bere, egia esan bear badeutsat, bet oi dotan legez, Zeruak neure
guraria bete nai baleuskit, Iaunaren aserrerako eta nire arimearen kalterako
ez bada, gauza bat opa dot...
—Ez esan geiago, badakit zer dan eta. Iaungoikoak zeure naigurea
bete gura deutsu, Riktrudis. Zeruak zure doskañia ikusi dau, eta
Abraanen lenagoetan saritu eban legez, erbeste onetan bertan saritu gura
deutsu. Adalbaldoren albisteakaz naiatorzu. Gogoan zaukaz, eta maite
zaitu.
—O Iauna, Iaun zerukoa! Zeiñ ona eta errukiorra zaran! Eta nik,
bear bada, ez dot Zugan naiko ustakida izan, eta Adalbaldogaz bere ez.
Zer diño berak, iauna?
—Nire etxean izan eta laster bere erregegana ioan bear izan ebala
diño, eta an egon dala bere aginduak egiten eta zugaz egundo aztu barik.
Zure gurasoak ill zirala badaki; zu zetan zagozan iakin nai leuke.
—Zeiñek esan deutsa nire gurasoak ill zirala?
—Neuk. Beiñ baiño geiagotan emengo albisteak bialdu deutsadaz.
—Bada orduan ni zetan nagoan bere esango zeuntsan.
—Baita, baiña gaur ori ez da naikoa: zeuk esan bear deustazu garbiro
Adalbaldogaz izateko oartasun, zedal edo naiezik ete daukazun edo
ez.
Riktrudis nora begiratu ez ekiala egoan, ikaraz, oso artega, urduritua,
nabarmena, lotatik datorrenean eguzkiak gorritzen dituan odeiak
baiño gorriago. Eguzkiaren argi eta berotasun guztia etorkon bere arimara.
—Niri, iauna, ezdeust berak egundo olango gauzarik esan —erantzun
eban, dana moteldurik.
—Neuk diñotsut oraintxe bere izenean.
—Berak itauntzen dau ori?
—Berak. Zer erantzungo deutsat?
—Iesus Maria! Auxe da!... Zeuk ez dakizu bada?
—Bai, baiña zeure aotik nai neuke entzun gaur, billosnarru mee
baten ipiñi daidan zer erantzun deustazun.
—Ara bada, nik ez daukat nai ezik baiña...
—Zer? Baiñakaz zatoz orain?
83