inprimitzeko bertsioa PDFn - Armiarma

80
AUÑEMENDIKO LOREA
Iaungoikoa lenengo, Iauna Lurbirako ondo izate eta maitetasun guztien
aurretik, eta Iaungoikoari zor deutsadan maitetasuna galerazoteko balira
lurbirakoak, egundaiño ez agertuteko eran ito eta ondatuko nituke, aterako
neuke erraietatik kanpora neure biotza, eta zapalduko neuke neure
oñazpian Iauna baiño geiagoan gizonik maitatu baiño lenago. A! Goietan
dagon Iaun betikoa maitetasun utsa da, Edertasuna berbera, zoriontasun
guztien Iturria, ontasun danen sustrai ederra, alizate neurribagakoaren
Iaube bakarra;... eta gizonak barriz, lurtarrak izanik lurrean dabliz arrastaka,
eta maitaleenak asperkorrak dira, ederrenak itxusi, zoriontsuenak
negarti, onenak oker, eta andienak txiki, urri, ezerez batzuk, Egillearen
ondoan ipinten badira. Gauza bat da norberak gurari batzuk eukitea
erbeste onetan, aldatz goretarako lagun on bat nai izatea, batari edo besteari
lagunik egokiena legez begiratutea, edo norbait etxadikoak legez
edo geiago baldin maitetutea; eta beste gauza bat, erbestetik Betiko
Errira biotza iasorik, maitatutea gure Aitarik onena, gurtuaz, bedeinkatuaz;
Izaterik Done, Artez, Gozo, Bigun eta maitegarriena legez begirunetuaz.
»Nire asmoak aurrera eroateko indar gitxi daukadaz, neurez; baiña
Iesusek bear ditudan guzitak emongo al deustaz. Eurakaz neure gogoak
beteko ditudala uste dot, eta geroko saria irabazteko ondasunak iaditxiko
ditudala.
»Beste orrenbeste egiten badau Adalbaldok, zeruetan billatuko
dogu alkar.
»Eta egingo dau; sinistuten dot eta itxaron neike, eta ikusiko dogu
batak bestea.
»Bealdeetan, uri andien erdian bera, nire uste barik, eta mendian,
Adalbaldo beti gogoan dotala, biok izan geintekez Iaunaren seme-alaba
onak, eta biok irabazi geinke betiko desnekea».
Riktrudis olango gogarteakaz ebillela, inguruko zugazti batetik zelataka
eta begira eiokon gizon bat. Portun zan. «A ze zurbill eta galdua
dagon! —ziñuan— zenbat argaldu dan, zeiñ illuna deitzodan! baiña zein
maitegarria beti! Baleki ni emen begira naiokona, laster igez egingo leuke
onetatik, oriñak eiztaria ikusten dabenean legez. Eta neure eskututik
urteteko gogo bat badaukat! Berba batzuk esateko gurari bat bai! Ez ete
leuskit arpegirik emongo bada? Onaxe begira dakust oraintxe. Ikusten
ete nau? Ez, ondo estaldurik nago ni. Ganera, nora begira dagon bere ez
daki orrek. Negarrez dago. Ze gogamen ete darabilz buruan...? Iñoren
bitartez ibillita ez dot egundo ezer atera, eta neuk egin bear deutsat gaur
berba, arpegiz arpegi».
Txomin Agirre
Esan eta egiñ, bere zulotik urten eta sartu zan Portun zelaira lenengoan
uste baiño ausardi gitxiagogaz. Gizon baten aurrean iarki eta ukabilkada
bat edo aizkorakada bat emotea, eta maite dan emakume baten
ondoan itz bigun ekarkorrak esatea, ez dira bardiñak: baterako indar eta
gaikera andiak eukazan Portunek, besterako ez zan gauza. Gaiñera, zenbat
eta sakonagoak diran biotzaren gurariak, ainbat eta estuago izaten oi
da bat gura dan gisara eurak agertuteko. Ez da iakiten nundik asi eta
zelan amaitu. Ori gertau iakon Portuni bere.
Riktrudisek barriz, bere aldetik ez eban bapere mugidalderik erakutsi.
Ozinbeltzkoak egoan zulotik urtetean atara eban abarrotsa eta ostikopean
zapalduten zituan orri igarren kirri-karrea belarrietara eldu iakozanean,
begirada batean ikusi eban Portun; baiña biotzak ez eutsan taupada
bat emon Riktrudisi.
—Egun on —esan eban gizonak, dana kokoloturik.
—Egun on —erantzun eban emakumeak—. Zer darabilzu emetik?
—Zeu ikusteko gogoak bakarrik ekarri nau.
—Ikusi nazu, bada, eta amaitu dozu zeure arloa.
—Baiña zer edo zer berba egiteko gogoa bere badaukat.
—Ori bere egon dozu, eta zeure zeregiñak amaitu dozuz emen.
Agur.
—Orixe da iarduna ebateko artaziak daukazuzana. Ez egizu aiñ laster
igesik egiñ. Gelditu zaite piska baten. Erantzun egidaz. Aserre zara,
Riktrudis?
—Iñogaz bere ez naz ni aserre —erantzun eban, etxeruntz artu
eban bideari itxi barik.
Portun zelaiaren erdian gelditu zan, ez atzera eta ez aurrera, igesik
ioianari begira...
—Errukarria ni, eta errukarria ori bere —zirautsan bere buruari
Riktrudisek, ia etxera sartu zanean.
81