inprimitzeko bertsioa PDFn - Armiarma

I
AMA-ALABAK
Gertaera zarren albistarik euki nai badozu, neure irakurle euskaldun
biotzeko; len-lenagoko emakume gozo maitagarri bat ezagutu nai badozu,
zatoz neugaz batera Frantziaruntz; Auñemendi tantaiak igaro daiguzan
biok, euskal etxe baten barruan sartu gaitezan (atseden bat egiten
bakarrik, zerren gero asko ibilli bearko dogun), eta gauza bene-benetan
ikasgarriak ikasten saiatu gaitezan. Baiña nekatuten bazara, eta bide
luzeetan ibilteko gogorik ez badaukazu, zagoz geldi-geldirik zeure
tokian: zeure gelatik urten baga bear dan guztia ikusiko dozu. Irudimen
azkarraren ego zoliak zabaldu ditut, adimenaren argi zerbait erakuslea
isioturik daukat, eta emendik prantzez anaien errietaraiñoko osterea
berealaxe egingo dot, ango barri guztiak zuri ekartearren.
Lenago bere izan naz bertan. Ez dago zeiñ erritan esan bearrik: naikoa
da euskaldunen lurrean dala iakitea, eta liburutxo onetan esango
ditudan gauza guztiak antsiñetan gertaurikoak dirala, orain amabi eunkida
eta geiago, 638-garren urtetik aurrerantzean.
Nire adimeneko argitxoa ainbeste urte erreskadaren zear barrura
sartuko da, gizaldi luzarokoen laiño baltz astun guztiak desegingo ditu,
eta gaur barriro ikusi nai nitukean laurka gogoangarriak argi eta garbi
erakutsiko deustaz. Ames baten gisara sosmau nituan lenengo, gero
paper zarretan egiak dirala ikasi izan dot, eta gaur, irakurlea, oraintsu
batean neure begiakaz ikusi banitu legez esango deutsudaz zuri.
Mendi andi biren erdian ibar eder bat nekusan; or eta emen, ibarraren
zabalera guztian, mendi-egaletan, mendien gaiñean, eta zugatzen
azpian euren burua erdi gorderik, etxe txiki txiro eta garbiak; eta nire
aurrez-aurre beste etxe zar-zar zabal andi bat, aberats iauregi antzekoa.
Arriz egiña zan, baiña ez nire egunetan ikusi ditudan etxeen irudira,
5