Leibniz, Akademie-Ausgabe, 1704--1716
Leibniz, Akademie-Ausgabe, 1704--1716
Leibniz, Akademie-Ausgabe, 1704--1716
- TAGS
- leibniz
- bobson.ludost.net
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
110 transkriptionen 1703–<strong>1716</strong> N. 91<br />
Teutonicam gentem Gothica propriam haec referre maluerit; credo quod Sibi persuadere<br />
non posset Gothos usque adeo Teutones fuisse. Sed nomina veterum Regum Gothorum<br />
nil nisi Teutonicum spirant, et librum pertinere ad gentem Graeciae vicinam res ipsa loquitur,<br />
quia non Latinam vulgarem sed Graecos fontes interpres sectatur, et Alphabetum<br />
5 ipsum manifeste ex Graeco formatum est, sed populos Teutonicos a Graecia remotiores<br />
literis ex Romano Alphabeto corruptis usos constat, et in scripturae sacrae interpretatione<br />
Latinos magis sequntur. Itaque Codicis Argentei autorem Ulphilam vel Wulfilam<br />
Gothorum Episcopum habendum censeo, jam veteribus celebratum, quod etiam literas<br />
Gotis dedisse dicatur, quam rem ita interpretur, ut in ordinem modumque redegerit li-<br />
10 teras, quae jam ex Graecis corruptae a gente ac vicinis per commercia usurpabantur,<br />
quod etiam de Russorum characteribus (etsi posterioribus) intelligo, quarum Cyrillus<br />
quidam autor habentur unde Cyrulici appellantur.<br />
Post Codicem Argenteum proxima antiquitate monumenta literariaEuropaea de<br />
quorum aetate constet sunt Anglo-Saxonica, nam Walli proprias literas non habent, et<br />
15 quae afferunt vetera fragmenta suae linguae sunt incerti aevi. Runicorum etiam aetas<br />
incerta est. An vero Angli vel Saxones suas literas in Britanniam secum attulerint, an<br />
a Britannis didicerint non dixerim. Si Caedmonis esset, quod Franciscus junius edidit<br />
Anglosaxonicum specimen antiquissimum foret, sed Hikkesius merito dissentire videtur.<br />
Illud credibile est circa eadem tempora literaturam Romanam Paulatim in Septen-<br />
20 trionem ultimum pervasisse, et in Scandinavia Runas peperisse. Nam ex literis Romanis<br />
maximam partem corruptas apparet, neque ullum est monumentum Runicum unde colligi<br />
possit magna antiquitas. Pleraque cruces praeferunt, et Christianismum, vix habebuntur<br />
de quibus certo prenuntiari possit, Caroli M. aetatem praecessisse; etsi antiquiora aliqua<br />
non negem, sed quae non dignoscuntur. Salmasius Runas etiam nomen a Romanis habere<br />
25 conjectabat, non sane inepte; sed opponi tamen possunt Aliorunae Iornandis, id est Gothicae<br />
Foeminae sagae, sive magae, arcanorum magicorum ut credebantur compotes; Et<br />
Raunen Germanis est loqui, ratiocinari, consusurrare; consentiunt reim, rythmus, rime,<br />
����� � �, numeri. Nam ligata erant numeris secretiora verba, et magi excantare dicebantur.<br />
Et cum literae inter barbaros initio arcanae essent, arcanarum notarum appellatio<br />
30 literis mansit, etiam cum publicae esse coepere. Aliorunae appellatio hodieque Germanis<br />
superest, et de re magica usurpatur, et plantis �������� � ����, qualis Mandagora habetur,<br />
Tribui solet, sed fraudes sunt circulatorum, et ex radice bryoniae formari figurae<br />
creduntur.<br />
Alphabeta hodierna Europaea omnia ex Latinis formata sunt demtis duplicibus Sla-<br />
1. 9. 2005
Change language