Leibniz, Akademie-Ausgabe, 1704--1716

106 transkriptionen 1703–1716 N. 91
mitti potuissent aliqua linguarum verterum notitia quae sunt intercidere; quales multas
Mithridates Rex Ponti sine interprete intellexisse dicitur aut quibus Romani ad Pontum
per interpretes centum et amplius cum vicinis populis commercia agitabant Plinio teste.
Primus quod sciam Conradus Gesnerus hoc corrogendarum undecumque orationum
5 dominicarum consilio usus est, quas suo Mithridati addidit, illustrato deinde a Christ.
Vasero. Rem egregie provexit Hieronymus Megiserus vir multarum linguarum peritia
clarus. Deinde vester Johannes Wilkinsius Episcopus Cestriensis praeclaro suo operi Linguae
philosophicae et characteristicae universalis etiam orationes dominicas polyglottas
subjecit. Renterus etiam, pastor alicubi in Livonia si bene memini tale quid in publicum
10 emisit, et in linguis septentrionalibus emendate edendis non inutiliter consuli potuit. Novissime
Andreas Müllrus patria Greifenhagius Praepositus Berolinensis, vir linguarum
omnigenarum peritiae eminens, et praeterea indagator abditorum significatuum acutissimus,
Centrum orationum dominicarum syllabum dedit, et pronuntiationi lectionem in
characteribus populorum plerisque qui haberi potuere addidit, quanquam Libro non nisi
15 Typographi nomen praescripserit. Et miror eos qui opus in Anglia primum recudi curaverunt,
autorem, virum clarissimum ignoravisse: nam dissimulasse non putem. Ipse
editionem ampliorem et correctiorem moliebatur, et posthumen aliquid olim videre nemini.
Majoris molis sed majoris etiam fructus futurum erat, quod Georgius Hornius mo-
20 liebatur. Cogitabat ille scilicet Primum caput Geneseos polyglottum nobis dare, specimina
linguarum, ampliora et ditiora haud dubie, (cum in oratione dominica nonnisi
pauca vocabula habentur) magis profutura essent ad naturam, indolem, originis linguarum
noscendas et posteritati commendandas.
Sane exigua nobis hodie veterum linguarum notitia est, quia (ut jam dolens dixi)
25 veteris tali invento caruere. Andreas Acoluthus apud Wratislavienses Theologus in literatura
orientali bene versatus, linguam hodiernam Armenam multum cognationis cum
vetere Aegyptica habere credebat; sed mihi argumenta ejus minus satisfaciebant. Rectius
nuper Lacrosius vir egregie doctus (qui praeclaram in lingua Armena excolenda operam
novavit) detexit ex quibusdam Veteram lucis linguam Medorum convenisse cum hodierna
30 Armena, cujus etiam peculiares sunt characteres satis antiqui.
Quae Indica apud veteres appelantur pleraque hodiernae linguae Persicae convenire
observavere viri docti, imprimis celeberrimus Relandus. Illud indagatu dignum esset, an
lingua ignicolarum qui in Persia supersunt,vel certe librorum veterum quos illi servare
dicuntur, toto genere ab hodierna Persica differat, an potius quod malim non sit nisi
1. 9. 2005