153 - Gottfried Wilhelm Leibniz Bibliothek

153 - Gottfried Wilhelm Leibniz Bibliothek 153 - Gottfried Wilhelm Leibniz Bibliothek

06.12.2012 Views

N. 32 i. haus braunschweig-lüneburg 1700 43 de rebus suis non nisi his interpretibus non erubescentibus animi sensa proferre possint: inter quos et me esse ultro profiteri cogor. Pervenit autem, ut quod res est, dicam, heri in notitiam nostram Celeberrimum Meibomium acerba nimis rei literariae morte ereptum esse et praeter Medicinam Historiarum, Poeseosque Professionem ex eo alium Doctorem expectare. Jam Te non fugit, 5 Vir Ill. atque Excellentissime, me utrisque horum studiorum generibus multum temporis, plurimum laboris, maximos in tenui sorte sumtus, imo partem valetudinis impendisse. Et si me aliquid in iis profecisse faterer, a veritate forte non omnino aberrarem. Quemadmodum vero ad summum pervenire sine diuturno labore continuoque exercitio in hisce potest nemo; ita et ego omnes vitae rationes bonis literis et praesertim historico studio 10 accommodatas habeo, et, si Deus coeptis aderit, quoad vixero, habebo. Alia omnia in posterum speranda, familiam, opes, honores superfluos, et quicquid instituto meo non conducet, dudum est, quod spernere didicerim, et ex animo nil nisi Dei gloriam atque eruditionis incrementum curante relegaverim: Cum e contrario alios non nisi otium et mollia quiescendi tempora in Academiis nostris quaerere, in aprico est. Non ergo video quid ma- 15 gis ad scopum meum obtinendum desiderare aut debeam, aut honestius possim, quam aliquam (quaecumque ea sit) harum Professionum, si utrasque expeti ab homine juvene, audacius paulo esset. Daretur mihi hic occasio pulcherrima diu multumque meditata in usum communem proferendi, juventutem ad studia tota vita profutura excitandi et in propriis molitionibus ulterius proficiendi. Imo spes forte esset, majus illud, certius, atque 20 profundius Opus Genealogicum Germaniae praesertim familiarum ex coaevis authoribus et diplomatibus, atque alia multa ad historiam Germaniae attinentia, de quibus jam ne cogitare quidem licet, affecta dare. Quin et Tibi Domine et Patrone Gratiose ostendere eo modo possem luculentius, quam lubenti animo historiae Tuae Brunsvicensi colophonem tandem aliquando imponi exoptem: et vellem sane sine ullis impensis tuis in excerpendis 25 et combinandis Tibi ad hunc finem historiarum monumentis desudare modo benevolentia et in dubiis monitionibus Tuis hominem discendi cupidum dignareris interdum. Nec puto juventutem mihi meam obstaculo futuram, qui supra decem jam annos studiosus harum rerum, quod aetati deest diligentia compensare non intermitto; et profectus meos in historia et poësi specimine, quaecunque ejus sit materia, si ita placeat, paratus sum 30 11 accomodatam K, korr. Hrsg. 21 Opus Genealogicum: vgl. N. 43.

44 i. haus braunschweig-lüneburg 1700 N. 33 ut publice demonstrem. Haec sententia, hic animus et, ut vera loquar, hoc meum est votum. Te igitur Ill. atque Excellentissime Domine humili et obnixa prece rogo, atque obtestor, ut quid mihi, quid Academiae conducat, tecum reputes, et si merear, in his me adjuves; sin vero ex proprio potius amore me metiar, aut muniis designatis impar sim, 5 excutias mihi vanas istas et publico non profuturas spes, melioraque edoceas hominem, qui nullam occasionem studiis suis conducentem supinus praetermittere debuit. Tuo enim res meae judicio stabunt, et vitae rationes a consiliis tuis dependere gaudebo. Interim tamen paululum sortem respicias meam, velim, et bene reputes Tecum me praeter Deum et Te nullum Patronum, nullum etiam nisi quod in studiis est, subsidium vitae habere, 10 nec esse in Brunsvicensibus terris, quod sperare, si haec excipias, possim. Quodsi Tibi, Vir Ill. et Excell. humani quid accideret, quod tamen ut Deus prohibeat, ardentissimis quotidie precibus exposco, quo miser confugerem? qua re vitam traherem infelicem, nulli nisi Tibi solum notus et deditus? De omnibus mentem tuam et consilium audire, eoque acquiescere apud animum constitui 〈...〉 15 33. LEIBNIZ AN ANDREAS GOTTLIEB VON BERNSTORFF Hannover, 30. März 1700. [36.] Überlieferung: L Konzept: LBr. 59 Bl. 33. 8 o . 2 S. Mit einigen Streichungen u. Ergänzungen. Eigh. Anschrift. Bibl.verm. A Monsieur de Bernsdorf premier Ministre de S. A. S. Zell 20 J’aurois peur d’importuner V. E. en luy parlant maintenant de mes interests, si je ne croyois qu’Elle jugera bien, que ces temps difficiles mêmes m’y obligent où on a de la peine à fournir. Lors qu’on eut quelque egard à mes demandes il y a trois ans ou environ, j’avois crû que l’intention estoit en sorte que Monsg r le Duc vouloit adjouter une grace annuelle 25 fixe à ce que S. A. S. m’avoit déja accordé auparavant. Mais depuis j’appris qu’on le Zu N. 33: Über eine Antwort Bernstorffs ist nichts ermittelt. 23 egard: Leibniz war im Juli 1696 eine außerordentliche Zuwendung von 400 Talern jährlich gewährt worden, vgl. I, 13 N. 4, S. 7, u. N. 105 S. 170 Erl. N. 44. 24 Duc: Georg Wilhelm von Braunschweig-Lüneburg-Celle. 25 j’appris: vgl. I, 16

44 i. haus braunschweig-lüneburg 1700 N. 33<br />

ut publice demonstrem. Haec sententia, hic animus et, ut vera loquar, hoc meum est<br />

votum. Te igitur Ill. atque Excellentissime Domine humili et obnixa prece rogo, atque<br />

obtestor, ut quid mihi, quid Academiae conducat, tecum reputes, et si merear, in his me<br />

adjuves; sin vero ex proprio potius amore me metiar, aut muniis designatis impar sim,<br />

5 excutias mihi vanas istas et publico non profuturas spes, melioraque edoceas hominem,<br />

qui nullam occasionem studiis suis conducentem supinus praetermittere debuit. Tuo enim<br />

res meae judicio stabunt, et vitae rationes a consiliis tuis dependere gaudebo. Interim<br />

tamen paululum sortem respicias meam, velim, et bene reputes Tecum me praeter Deum<br />

et Te nullum Patronum, nullum etiam nisi quod in studiis est, subsidium vitae habere,<br />

10 nec esse in Brunsvicensibus terris, quod sperare, si haec excipias, possim. Quodsi Tibi,<br />

Vir Ill. et Excell. humani quid accideret, quod tamen ut Deus prohibeat, ardentissimis<br />

quotidie precibus exposco, quo miser confugerem? qua re vitam traherem infelicem, nulli<br />

nisi Tibi solum notus et deditus? De omnibus mentem tuam et consilium audire, eoque<br />

acquiescere apud animum constitui 〈...〉<br />

15 33. LEIBNIZ AN ANDREAS GOTTLIEB VON BERNSTORFF<br />

Hannover, 30. März 1700. [36.]<br />

Überlieferung: L Konzept: LBr. 59 Bl. 33. 8 o . 2 S. Mit einigen Streichungen u. Ergänzungen.<br />

Eigh. Anschrift. Bibl.verm.<br />

A Monsieur de Bernsdorf premier Ministre de S. A. S. Zell<br />

20 J’aurois peur d’importuner V. E. en luy parlant maintenant de mes interests, si je<br />

ne croyois qu’Elle jugera bien, que ces temps difficiles mêmes m’y obligent où on a de la<br />

peine à fournir.<br />

Lors qu’on eut quelque egard à mes demandes il y a trois ans ou environ, j’avois<br />

crû que l’intention estoit en sorte que Monsg r le Duc vouloit adjouter une grace annuelle<br />

25 fixe à ce que S. A. S. m’avoit déja accordé auparavant. Mais depuis j’appris qu’on le<br />

Zu N. 33: Über eine Antwort Bernstorffs ist nichts ermittelt. 23 egard: <strong>Leibniz</strong> war im Juli 1696<br />

eine außerordentliche Zuwendung von 400 Talern jährlich gewährt worden, vgl. I, 13 N. 4, S. 7, u. N. 105<br />

S. 170 Erl.<br />

N. 44.<br />

24 Duc: Georg <strong>Wilhelm</strong> von Braunschweig-Lüneburg-Celle. 25 j’appris: vgl. I, 16

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!