153 - Gottfried Wilhelm Leibniz Bibliothek

N. 32 i. haus braunschweig-lüneburg 1700 43
de rebus suis non nisi his interpretibus non erubescentibus animi sensa proferre possint:
inter quos et me esse ultro profiteri cogor.
Pervenit autem, ut quod res est, dicam, heri in notitiam nostram Celeberrimum
Meibomium acerba nimis rei literariae morte ereptum esse et praeter Medicinam Historiarum,
Poeseosque Professionem ex eo alium Doctorem expectare. Jam Te non fugit, 5
Vir Ill. atque Excellentissime, me utrisque horum studiorum generibus multum temporis,
plurimum laboris, maximos in tenui sorte sumtus, imo partem valetudinis impendisse. Et
si me aliquid in iis profecisse faterer, a veritate forte non omnino aberrarem. Quemadmodum
vero ad summum pervenire sine diuturno labore continuoque exercitio in hisce
potest nemo; ita et ego omnes vitae rationes bonis literis et praesertim historico studio 10
accommodatas habeo, et, si Deus coeptis aderit, quoad vixero, habebo. Alia omnia in
posterum speranda, familiam, opes, honores superfluos, et quicquid instituto meo non
conducet, dudum est, quod spernere didicerim, et ex animo nil nisi Dei gloriam atque eruditionis
incrementum curante relegaverim: Cum e contrario alios non nisi otium et mollia
quiescendi tempora in Academiis nostris quaerere, in aprico est. Non ergo video quid ma- 15
gis ad scopum meum obtinendum desiderare aut debeam, aut honestius possim, quam
aliquam (quaecumque ea sit) harum Professionum, si utrasque expeti ab homine juvene,
audacius paulo esset. Daretur mihi hic occasio pulcherrima diu multumque meditata in
usum communem proferendi, juventutem ad studia tota vita profutura excitandi et in
propriis molitionibus ulterius proficiendi. Imo spes forte esset, majus illud, certius, atque 20
profundius Opus Genealogicum Germaniae praesertim familiarum ex coaevis authoribus
et diplomatibus, atque alia multa ad historiam Germaniae attinentia, de quibus jam ne
cogitare quidem licet, affecta dare. Quin et Tibi Domine et Patrone Gratiose ostendere eo
modo possem luculentius, quam lubenti animo historiae Tuae Brunsvicensi colophonem
tandem aliquando imponi exoptem: et vellem sane sine ullis impensis tuis in excerpendis 25
et combinandis Tibi ad hunc finem historiarum monumentis desudare modo benevolentia
et in dubiis monitionibus Tuis hominem discendi cupidum dignareris interdum. Nec
puto juventutem mihi meam obstaculo futuram, qui supra decem jam annos studiosus
harum rerum, quod aetati deest diligentia compensare non intermitto; et profectus meos
in historia et poësi specimine, quaecunque ejus sit materia, si ita placeat, paratus sum 30
11 accomodatam K, korr. Hrsg.
21 Opus Genealogicum: vgl. N. 43.