XL - Eiropas Parlaments - Europa

32 16-02-2011
compétitivité et donc l'emploi. Rien ne démontre la véracité automatique de ce raisonnement. Supprimer l’indexation
automatique pourrait même créer dans certains cas des phénomènes d’accélération de l’inflation, ce que personne ne
souhaite. Il existe encore bien d'autres moyens de se battre pour l'emploi, comme les investissements stratégiques ou la
formation dans les secteurs d'avenir. L'indexation des salaires et des allocations sociales est un instrument bien compris par
certains pays pour diminuer le risque de pauvreté des travailleurs, phénomène grandissant en Europe. Cela permet donc de
réaliser un autre objectif de l'Union pour 2020: 20 millions de pauvres en moins.
3-113
João Ferreira (GUE/NGL), por escrito. – A estratégia Europa 2020 vai revelando a sua verdadeira agenda. O último
Conselho Europeu veio confirmá-la. Mais liberalizações; avanço do mercado sobre novas áreas; flexibilização laboral;
ataques sem par a salários e a direitos sociais. Os instrumentos para a implementação desta agenda estão definidos: a
chamada governação económica e o recente pacto para a competitividade, imposição da Alemanha e da França. Na
prática, querem generalizar e impor como regra o que está a ser imposto pela UE e pelo FMI em diversos Estados-
Membros, ao abrigo dos perversamente chamados planos de ajuda, com consequências devastadoras no plano económico
e social. A aplicação das medidas agora propostas escamoteia as reais causas da difícil situação económica e social de
países como Portugal. Pior, teria consequências particularmente graves para esses países e para as condições de vida dos
seus povos. Estamos perante uma gravíssima ameaça aos direitos dos trabalhadores e dos povos da Europa, que assume
contornos de cruzada revanchista contra direitos laborais e sociais, procurando nivelá-los por baixo, por via do ataque aos
salários, do aumento da idade da reforma e da eliminação de restrições à circulação da força de trabalho na UE – criando
condições para a sua desvalorização e para uma ainda maior flexibilização das leis laborais.
3-114
Danuta Jazłowiecka (PPE), na piśmie. – Mija rok odkąd została przyjęta nowa strategia „Europa 2020” i przyszedł czas
na wyciągnięcie pierwszych wniosków. Przywitano ją z pewnym sceptycyzmem, który był uzasadniony całkowitym
niepowodzeniem strategii lizbońskiej. Wielu komentatorów prognozowało, iż ona także pozostanie jedynie pustym
dokumentem, pełnym równie szczytnych, co nierealistycznych celów. Któż nie pamięta fundamentalnego założenia
strategii lizbońskiej, iż Unia do 2010 roku stanie się najbardziej konkurencyjną gospodarką na świecie. I gdzie jesteśmy
obecnie? Wielki kryzys ekonomiczny i kryzysy budżetowe w strefie euro spowodowały, iż Unia musi walczyć o
przetrwanie, a nie o pozycję światowego lidera ekonomicznego.
Czy strategia „Europa 2020” również zakończy się niepowodzeniem? Istnieją ku temu przesłanki! Zamiast zastanawiać
się, jak tworzyć gospodarkę opartą na wiedzy i innowacji, czy jak ograniczać społeczne wykluczenie, dyskutujemy, jak
bardzo zostaną ograniczone fundusze we wspólnotowym budżecie. Coraz bardziej widać, iż brakuje woli politycznej do
faktycznego zajęcia się strategią zaproponowaną przez Komisję. Wydaje się, iż po raz kolejny problem długofalowej wizji
rozwoju Unii, został przesłonięty przez bieżące problemy. Aby Wspólnota mogła zachować swoje miejsce w światowej
gospodarce, aby mogła konkurować nie tylko z USA i Chinami, ale również Brazylią czy Indiami, musi wyznaczyć sobie
długofalowe cele i konsekwentnie nimi podążać. Plan już mamy, teraz trzeba jedynie dążyć do jego konsekwentnej
realizacji.
3-115
Ádám Kósa (PPE), írásban. – Az EU 2020 stratégiája nemcsak annak megfogalmazásakor mutatott túl a Lisszaboni
Stratégián, hanem egyenesen az új, válságos időszakhoz kellett igazítani, mi több: most már a gazdasági kormányzás és az
euró megmentésének időszakára is reflektálnia kell. Az új tagállamoknak arra is oda kell figyelniük, hogy elegendő
mozgásterük és versenyképességük maradjon a kelet-európai rendszerváltások óta hordozott és mélyülő strukturális és
foglalkoztatási problémák megoldására. A múltbeli hibás döntések, súlyos kormányzati mulasztások miatt a családok
helyzetére is figyelni kell: a munkaerőpiac nemcsak foglalkoztatókból és foglalkoztatottakból áll, hanem a többé-kevésbé
szorosabb kapcsolatot tartó, több generációból álló családokból is, akik a társadalomnak nemcsak alapjai, hanem jövőjének
zálogai is egyben. A generációk közötti szorosabb együttműködés önmagában is nagyon lendíthet a foglalkoztatottságon
(pl. kismamák munkavállalása, fogyatékossággal élők elhelyezkedésének támogatása, idősebbek aktivitásának megőrzése
akár a civilszférában), illetve a közös tervezés (pl. lakáshelyzet) is segíthet elkerülni az egyéni és családi
adósságválságokat és csődöket, amelyek már a szürkegazdaságba kényszeríthetnek családokat a magas törlesztőrészletek
miatt. Ez a korábbi út nem járható. Új megközelítésekre is szükség lesz, hiszen a régi receptek már nem elegendőek, és ezt
az Európai Uniónak is fel kell ismernie. Az EU-nak támogatnia kell még a szokatlannak tűnő megoldásokat is.
3-116
Zita Gurmai (S&D), in writing. – The EU 2020 Strategy is one of the most important projects we've created, yet, there is
no guarantee of its success. We should include gender equality in all targets, flagship initiatives and national reforms – and
women should be considered in all policy areas. The open method of coordination is a weak means to carry out common
goals, therefore results will only come if there is real commitment!
The EU 2020 Strategy's employment targets call for an increase in women's employment. This, the reconciliation of work
and family life and the elimination of gender stereotypes in the labour market are a must. We need to involve more women
in vocational training, the sciences and educational fields that have been until now considered as 'masculine'. We have to
end the gender-based segregation of the labour market, especially when it comes to the new green jobs.