XL - Eiropas Parlaments - Europa

22 16-02-2011
Υπάρχουν όμως δύο προβλήματα: πρώτον, η συζήτηση για τη στρατηγική 2020 εξακολουθεί να είναι οργανικά ξεκομμένη
από το πακέτο της οικονομικής διακυβέρνησης, από το ευρωπαϊκό εξάμηνο, από την ετήσια επισκόπηση της ανάπτυξης,
με αποτέλεσμα να έχουμε είτε μία κατακερματισμένη στρατηγική είτε παράλληλες στρατηγικές, στρατηγικές που τρέχουν
παράλληλα, χωρίς επαρκή συντονισμό, με αποτέλεσμα και κίνδυνο να υπονομεύει η μία την άλλη.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι η έμφαση σήμερα από την πλευρά του Συμβουλίου και της Επιτροπής είναι στην
αυστηροποίηση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και στη δημοσιονομική πειθαρχία και
προσαρμογή, χωρίς να υπάρχουν πειστικές απαντήσεις και λύσεις για την αποτελεσματική εφαρμογή και τη
χρηματοδότηση των στόχων της στρατηγικής 2020.
Πιστεύω ότι υπάρχει κίνδυνος, όπως έγινε και με τη στρατηγική της Λισαβόνας, πολλοί από τους στόχους μας να μείνουν
στα χαρτιά και φοβούμαι ότι αυτό θα συμβεί, εάν δεν είμαστε πειστικοί απέναντι στους Eυρωπαίους πολίτες, που
σηκώνουν το βάρος της κρίσης, που δεν μπορούν ούτε οφείλουν να παρακολουθήσουν τις τεχνικές συζητήσεις για τη
μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας, για τους δείκτες και τις κυρώσεις. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν
μπορούμε να ασχολούμαστε μονομερώς με δείκτες και αριθμούς. Πρέπει να ασχοληθούμε με τους ανθρώπους.
3-073
Sylvie Goulard (ALDE). – Madame la Présidente, Monsieur le Président de la présidence hongroise, si vous voulez bien
m'écouter, Monsieur le Commissaire, je n'ai qu'une minute et pourtant, j'aurais envie de garder le silence, de ne rien dire,
tellement cette stratégie Europe 2020, à mon sens, est éloignée de ce dont nous avons besoin. Vous vous payez de mots.
Vous pensez que c'est avec des lignes directrices, avec des "flagships", avec tout un tas de trucs que vous inventez et qui
vous occupent pendant des heures et des jours que vous donnerez du travail et de la confiance aux Européens? Vous vous
trompez. Et si vous regardez l'état du monde aujourd'hui, je ne crois pas que les Chinois, les Indiens ou les pays émergents
soient très impressionnés par ce que nous faisons sur la croissance.
Donc, en tant que rapporteure sur le paquet de la gouvernance économique, j'aurais presque envie de me taire face à vous
et je voudrais vous dire une seule chose. Dans notre travail, nous serons extrêmement fermes. Ne croyez pas, au Conseil,
qu'il suffit de nous dire d'accélérer pour être sûr que nous aurons un accord en juin. Nous aurons un accord quand ce
Parlement aura procédé à des débats et quand le Conseil nous aura écoutés. Et, pour ma part, la création d'eurobonds, qui
sont de nature à créer un marché global adossé à l'euro, fait partie de ce paquet.
3-074
Derk Jan Eppink (ECR). – Als ik het woord eurobonds hoor, dan word ik altijd een beetje ziek, maar goed, het is een
veelgebruikt woord hier. De meeste werkgelegenheid komt van economische groei en een gezonde private sector. Daar is
geen alternatief voor. Regeringen creëren geen banen en zijn geen banenscheppers.
Het grote probleem in Europa is het gebrek aan competitiviteit. Het verschil tussen Duitsland en Zuid-Europa is bijna 35%.
Die kloof is heel groot. Mevrouw Merkel heeft daarom ook gesproken van een competitiviteitspact. Op zichzelf ben ik het
daarmee eens. Het proces van Lissabon was eigenlijk al zo een idee, maar daar is weinig van terechtgekomen.
Voor één ding zou ik echter willen waarschuwen, namelijk de harmonisering van de vennootschapsbelasting. Dat is een
heel slecht idee. Het is ook een heel Frans idee, en we moeten dat niet hebben, net zomin als een economische regering.
Het is een job killer. Vorige week heeft een studie van de OECD nog eens laten zien - een studie in 21 landen - dat als wij
meer werk willen hebben in Europa, wij een lagere vennootschapsbelasting nodig hebben. Naar dat soort dingen moeten
wij kijken, want dit Europees Parlement maakt geen banen.
3-075
Herbert Reul (PPE). – Frau Präsidentin, sehr geehrter Herr Ratspräsident, liebe Kolleginnen und Kollegen! Da sind wir
in einer großen Wirtschaftskrise – darüber reden wir seit Monaten, das stimmt alles –, wir reden aber in der Regel in
Überschriften und beschließen dann hier munter weiter, als wäre gar nichts gewesen. Ich glaube, das liegt daran, dass wir
uns auch hier im Parlament nicht konkret genug und nicht ehrlich genug verhalten, sondern so etwas wie eine
Überschriftenpolitik betreiben.
Was tun wir denn wirklich, um Wachstum und Stabilität voranzubringen? Tragen wir denn selber auch dazu bei, mit den
Finanzen ordentlicher und klüger umzugehen? Führen wir wirklich eine kritische Prüfung dessen durch, ob wir die
richtigen Ausgaben tätigen, oder hat nicht jeden Tag jeder von uns eine neue Idee, wo man noch Geld ausgeben könnte?
Wenn wir nicht die Kraft haben, die Finanzmittel auf die Zukunftsprojekte zu konzentrieren – und das heißt Streit und
Auseinandersetzung und Entscheidung –, dann hat es keinen Sinn, von Innovation und Forschung zu reden, aber die Mittel
dafür nicht zur Verfügung zu stellen. Das ist relativ unehrlich.
Wenn wir die Wirtschaft beleben wollen, dann müssen wir auch eine Politik machen, die Wirtschaft anregt und nicht von
morgens bis abends darüber nachdenkt, wie man Industrie oder Wirtschaft stören kann. Wir fassen munter weiter
Beschlüsse, fordern auch heute ständig neue Beschlüsse, die die Wirtschaft in ihren Entwicklungen stören. Glaubt denn
irgendeiner, dass die Frage der verbindlichen Energieeffizienz – um nur ein Beispiel zu nennen – einen Beitrag dazu