XL - Eiropas Parlaments - Europa

16-02-2011 117
We cannot all be politically motivated. Quite the opposite, we are motivated by a genuine interest to see that media
freedom is a reality for the benefit of our citizens.
3-516
Judith Sargentini, namens de Verts/ALE-Fractie. – Mijn eerste vragen zijn voor commissaris Kroes. Mevrouw Kroes, de
richtlijn audiovisuele mediadiensten spreekt van een onafhankelijk regulerend orgaan. De nieuwe Hongaarse mediaautoriteit
en de mediaraad die op vage gronden zware sancties kunnen opleggen, worden eenzijdig bezet door aanhangers
van de regeringspartij. En dat in een al zeer gepolariseerd politiek klimaat.
Waarom heeft de Commissie geen bezwaar gemaakt tegen dit gebrek aan onafhankelijkheid? Waarom heeft u de
bevoegdheden van de autoriteit en de Raad, die zich volgens mij binnen de werkingssfeer van het Europees recht bewegen,
niet voluit getoetst aan het Handvest van de grondrechten? U, mevrouw Kroes, heeft de Hongaarse regering nu zo ver dat
zij vier wijzigingen doorvoert. Voor de buitenlandse pers, voor de audiovisuele media, maar niet voor de kranten. En u zult
zien dat Orban en de zijnen triomfantelijk zwaaien met het goedkeuringsstempel, met uw vlag uit Brussel. En dat zij
daarna ongestoord doorgaan met het prediken van intolerantie, met het belasteren van filosofen, met het verbieden van een
gaypride. En dat allemaal, terwijl dat land Raadsvoorzitter is! U moet daar diep ongelukkig bij zijn.
En dan de collega's van de PPE-Fractie, die in hun resolutie zeiden dat er niets aan de hand was, die de critici van de
mediawet beschuldigen van manipulatieve en politiek gemotiveerde commentaren. Dat is nogal een verwijt, ook naar de
OVSE en naar de mensenrechtencommissie van de Raad van Europa. Het is nogal een verwijt, terwijl wij weten dat zelfs
mijnheer Orban intussen heeft ingezien dat er wat aan zijn mediawet moet worden veranderd. Het doet mij denken aan
Stalinistische tijden, waarbij er één persoon uit een foto werd weggetoucheerd.
U hoort samen met ons en de OVSE de Europese waarden te beschermen en geen machtsmachine te worden.
De spreker is bereid een "blauwe kaart"-vraag te beantwoorden (artikel 149, lid 8, van het Reglement)
3-517
Krisztina Morvai (NI). – Hát megérdemli a Fidesz-kormány azt, ami most történik, hogy a baloldaliak Martin Schulztól,
Cohn-Benditen át a többiekig mind tapsolnak Önöknek, és kedves baloldali képviselőtársaink adják Önöknek a leckéket
demokráciából. Hadd kérdezzem meg Öntől, hogy mit üzen a baloldali pártoknak, például az MSZP-nek, amelyik kilövette
az emberek szemét 2006-ban Magyarországon. Milyen garanciája van a magyar nemzetnek arra, hogy az Önök baloldali
pártja kormánya által ilyesmi nem történhet meg, és nem fogják a tüntetéseket szétverni, ahogy tették 2002 és 2010 ... (Az
elnök megvonta a szót a képviselőtől.)
3-518
Judith Sargentini (Verts/ALE). – Mr President, I do not think that the independent media creates violence and I do not
see the relevance of this question, but I thank the asker of the question for her question.
3-519
Zbigniew Ziobro, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Wolność słowa jest wartością wielką – wiemy o tym
wszyscy – i dlatego należy ją poddać poważnej debacie. Niestety wydaje się, że ta dzisiejsza debata do takich zaliczona
być nie może. Wydaje się być pretekstem dla środowisk lewicowych do ataku na prawicowy, konserwatywny rząd
premiera Orbana.
Fakty są takie, że w Europie możemy wskazać wiele krajów, w których dochodzi do naruszania wolności słowa.
Wystarczy odwołać się do doświadczenia Polski. W Polsce – gdzie rządząca partia ma całkowitą, można powiedzieć,
większość we wszystkich gremiach rządzących, niemal monopol władzy, kontroluje rząd, senat, prezydenta, Krajową
Radę Radiofonii, organ nadzorujący media, ma wreszcie władzę w telewizji publicznej i przychylność największych
elektronicznych mediów – masowo wyrzucani są z pracy dziennikarze tylko dlatego, że mają poglądy konserwatywne i
prawicowe. Likwidowane są programy o charakterze konserwatywnym i prawicowym, jak choćby program „Warto
rozmawiać” redaktora Pospieszalskiego czy „Misja specjalna” redaktor Gargas. Rodzi się pytanie, gdzie jest pan Schulz
wtedy, gdzie panowie i panie są wtedy, gdy w Polsce dochodzi do tego rodzaju naruszeń. O tym rozmawiajmy, gdzie
dochodzi do realnych naruszeń, gdzie już do nich doszło.
Poseł zgodził się odpowiedzieć na pytanie zadane zgodnie z procedurą „niebieskiej kartki” (art. 149 ust. 8 Regulaminu)
3-520
Jörg Leichtfried (S&D). – Wenn ich Sie richtig verstanden habe, haben Sie gesagt, dass es in vielen Ländern Europas
Einschränkungen der Meinungs- und der Pressefreiheit gibt. Mich würde interessieren: Welche Länder meinen Sie und
was gedenken Sie persönlich dagegen zu tun?
3-521
Zbigniew Ziobro (ECR). – Dziękuję za to pytanie. Zwróciłem uwagę, że problem wolności mediów jest problemem
fundamentalnym. Jeżeli mamy się nad nim pochylać, powinniśmy go oderwać od sympatii politycznych, niezależnie od