XL - Eiropas Parlaments - Europa

16-02-2011 111
Creo que todos coincidimos, en todo caso, en la conveniencia de que haya un proceso de transición, apoyado en el mayor
consenso político posible, hasta la celebración de las elecciones. También las fuerzas sociales deberían colaborar para que
la transición discurriera sin grandes tensiones.
Señorías, desde la Unión Europea tenemos que acompañar el proceso democrático y contribuir a su éxito. Egipto es un
país clave, lo que allí suceda repercutirá en el Mediterráneo y en todo el mundo árabe. Celebro por ello que la señora
Ashton viaje la próxima semana a El Cairo.
Una idea más: los tunecinos y los egipcios nos han dado una lección sobre el deseo de libertad de los pueblos. Yo espero
que esta lección no la olviden los Ministros de Exteriores cuando evalúen la posición común sobre Cuba, que justamente
busca una transición democrática para la isla y que defiende a los defensores de la libertad.
3-491
Kader Arif (S&D). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, nous ne répéterons jamais assez que ce que nous
vivons au sud de la Méditerranée et, plus largement, dans le monde arabe, est historique, d'abord pour ces peuples qui, un
demi–siècle après la conquête de la libération de leur pays par la décolonisation, conquièrent aujourd'hui leur liberté
individuelle et collective. Historique, mais aussi inattendu, comme, me direz–vous, toute révolution populaire. Mais cette
nouvelle donne nous impose de revoir totalement notre vision, nos politiques et nos relations avec ces pays. Des
propositions sont faites.
En effet, la prudence de nos réactions constatée jusqu'à maintenant s'explique facilement et douloureusement par
l'obsession de la stabilité, c'est–à–dire cette vision sécuritaire nourrie par nos craintes et qui n'avait comme priorité que la
lutte contre l'immigration, le terrorisme et l'islamisme radical, plus quelques intérêts économiques, en particulier l'accès à
l'énergie.
Nous nous sommes accommodés de régimes autoritaires qui n'avaient comme seul but que de répondre à nos angoisses. La
révolte des peuples a consacré l'échec de nos politiques, nous n'avons plus le droit de bâtir nos analyses nourries par les
mêmes angoisses ou, pire, les mêmes convictions teintées de xénophobie. C'est pourquoi nous devons être présents aux
côtés de ceux qui aspirent à plus de liberté et de démocratie, où l'on peut être musulman, démocrate et laïque. C'est le
message qui nous est adressé.
3-492
Γεώργιος Κουμουτσάκος (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, οι επαναστατικές εξελίξεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο
διαμορφώνουν ήδη δυναμική πολιτικού ντόμινο σε πολλές χώρες του μουσουλμανικού κόσμου. Οι κοινωνίες
ξεσηκώνονται με αιτήματα και επιθυμίες που έμεναν καταπιεσμένα για πολλές δεκαετίες.
Προσοχή! Τίποτα δεν τελείωσε. Όλα τώρα ξεκινάνε. Νέες προκλήσεις και νέες προοπτικές. Το ερώτημα είναι τι κάνει, τι
μπορεί να κάνει, τι πρέπει να κάνει η Ευρώπη. Όχι πάντως αυτό που έκανε έως σήμερα. Ήταν ουσιαστικά απούσα, χωρίς
συνοχή, χωρίς ανακλαστικά. Τι θα κάνει, για παράδειγμα, με το νέο κύμα μεταναστευτικών ροών; Όχι πάντως αυτό που
κάνει μέχρι σήμερα, με το έλλειμμα αλληλεγγύης του Βορρά προς τους εταίρους του Νότου.
Γι' αυτό, με συναδέλφους από την Κύπρο, τη Μάλτα, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, καταθέσαμε σχετική ερώτηση
προς την Επιτροπή. Οι εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά μας γίνονται μέτρο και για την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική.
Θα πετύχουμε ή θα αποτύχουμε; Ο χρόνος τρέχει σε βάρος μας. Η Λαμπεντούζα μάς το φωνάζει.
3-493
Carmen Romero López (S&D). – Señor Presidente, ésta es una voz también para aplaudir que la señora Ashton haya
estado en Túnez y vuelva la semana que viene a Egipto.
¿Qué puede hacer Europa, como ha dicho el anterior interviniente? Es muy importante dar esta clara señal de apoyo en
este momento a estos países. Europa es el aliado natural de los países mediterráneos, por su vecindad y por su historia.
Éste es el momento de que les digamos cuánto nos importan, el giro copernicano que ellos están dando a la política de
vecindad y cuánta esperanza suscita este nuevo Mediterráneo que han alumbrado los jóvenes egipcios y tunecinos ante
nuestra sorpresa e incredulidad.
Acompañemos ahora esta transformación, como han dicho otros intervinientes. Acompañémosla, sobre todo, desmontando
el aparato represivo –porque sigue la dictadura, aunque se haya ido el dictador–, levantando el estado de emergencia y
apoyando a los demócratas para que este proceso verdaderamente sea esta hora de Europa, se consolide de verdad esta
democracia y se inaugure una nueva asociación.
No es gratuito lo que se ha dicho sobre la necesidad de adaptar los instrumentos. Es que se ha borrado una página y
empezamos otra diferente.
3-494