Leibniz, Akademie-Ausgabe, Bd. I, 22 - Gottfried Wilhelm Leibniz ...

Leibniz, Akademie-Ausgabe, Bd. I, 22 - Gottfried Wilhelm Leibniz ... Leibniz, Akademie-Ausgabe, Bd. I, 22 - Gottfried Wilhelm Leibniz ...

05.12.2012 Views

600 ii. allgemeiner und gelehrter briefwechsel 1703 N. 353 353. LEIBNIZ AN CHRISTIAN ULRICH VON HARDENBERG [Hannover (?), Herbst 1703 – Frühjahr 1706]. Überlieferung: L Konzept: LBr. 363 Bl. 1–2. 1 Bog. 8 o . 1 1/2 S. Eigh. Anschrift. Auf Bl. 2 r o von Leibniz’ Hand quer zum Text Anfang eines abgebrochenen Briefes: ” Vir Maxime Re- 5 verende et Ampl me Fautor Honoratissime‘‘. Monsieur J’ay esté bien aise, de m’informer tout de nouveau et exprés de ceux qui ont conversé, et mangé dans une meme pension avec la personne en question, pour parler de sa conduite et de ses moeurs; et pour en mieux rendre témoignage, puisque vous voulés, Monsieur, 10 vous servir du mien. On m’a donc asseuré de nouveau, que ce garçon a tousjours paru fort sage et moderé, et qu’on n’a point de connoissance de quelque excés et desordre de son costé, de plus on me dit, qu’il a quelque connoissance des excercises, et quant à ses etudes j’en puis parler par moy mème, les ayant trouvé suffisantes pour ce qu’on peut demander de luy auprés des pages, puisqu’il a meme monstré les mathematiques à 15 d’autres jeunes gens. M. Bunting qui a le gouvernement des pages connoist aussi assez particulierement ce M. Gildenbourg, à ce qu’on m’a dit, et en pourra dire son sentiment. Je suis entierement Monsieur vostre etc. Leibniz. A Monsieur Monsieur de Hardenberg Capitaine du Chasteau. Zu N. 353: L folgt auf Hardenbergs Brief vom 30. November (10. Dezember) 1697 (I, 14 N. 465), weitere Korrespondenz ist nicht überliefert. Der Brief fällt in die Dienstzeit F. Buntings als Pageninspektor von Michaelis (29. Sept.) 1703 bis Ostern (4. April) 1706; wir ordnen ihn am Anfang dieses Zeitraums ein und vermuten, dass Leibniz ihn an seinem Wohnsitz schrieb. 16 Gildenbourg: nicht ermittelt.

N. 354 ii. allgemeiner und gelehrter briefwechsel 1703 601 354. GEORG DANIEL PAULI AN LEIBNIZ [Bremen, Ende September (?) 1703]. [356.] Überlieferung: K Abfertigung: LBr. 716 Bl. 3–4. 1 Bog. 4 o . 4 S. Auf Bl. 3 r o am linken Rand quer geschrieben von Leibniz’ Hand: ” Missae mihi favore D ni Rhodii Ministri verbi divini in Ecclesia Reformata Germanica Hanoverana‘‘. Bibl.verm. 5 Vir Excellentissime, Amplissime, Celeberrime, Fautor omni obsequio et studio submisse Colende. Summa Tua in rem publicam et literariam merita, quibus non solum jam dudum commeritus es, ut per ora virum fama circumferreris, verum etiam illam non infimam imo maximam laudem Principibus placuisse viris pridem es consecutus, illa inquam in 10 me vehementissimum Tui sive oretenus sive per literas salutandi desiderium excitarunt. Vastissimam tuam eruditionem loquuntur scripta limatissima, quibus Orbem Eruditum beasti, loquuntur tot praestantissimi Authores, quos e tenebris erutos luci denuo vindicasti, loquuntur vero magis illi omnes, qui te penitius norunt, qui et reliquas tuas virtutes, insignem inprimis humanitatem mirum in modum depraedicant. Nihil jam de meo Aff[ini] 15 Miegio dicam, cui nihil aeque dolet, quam quod ob duplicis imo per hunc Rectoratus ejus annum triplicis muneris cumulatissimos labores, quibus ob teneram valetudinem subinde fere succumbit, integrum ipsi non sit literarum servare commercia. Ast quo Te Vir Excellentissime affectu sit prosecutus meus eheu! Quondam Hospes Celeberrimus D. Meierus, ipse nosti melius, quam ego exprimere valeam. Haec non eum in finem, ut tibi adularer 20 scribo, verum ut eo facilius veniam a Te impetrem hujus meae, ut dicam ingenue quod res est, juvenilis audaciae. A quo tempore per Rev. Dn. Rhodium de nonnullis me interrogare voluisti, haerebam animi, num per eum, quod et subinde feci respondere, num hac meam erga Te Vir Excellentiss. venerationem testandi occasione uti vel abuti consultius Zu N. 354: K eröffnet die Korrespondenz. Wie aus Z. 4 hervorgeht, hatte J. G. Rhode den Kontakt vermittelt, vgl. auch N. 316. Wir vermuten, dass zwischen diesem wohl auf Anfang August zu datierenden Brief und unserem Stück, dem Recherchen durch Pauli vorangingen, mehrere Wochen lagen. Leibniz’ Antwortbrief, N. 356 vom 2. Oktober, liefert den terminus ante quem. 16 f. Rectoratus . . . muneris: L. Chr. Mieg hatte ab 1694 in Marburg eine Professur für Kirchengeschichte an der philosophischen Fakultät inne, ab 1699 zudem die vierte Professur an der theologischen Fakultät und war zugleich Prediger der reformierten Gemeinde.

N. 354 ii. allgemeiner und gelehrter briefwechsel 1703 601<br />

354. GEORG DANIEL PAULI AN LEIBNIZ<br />

[Bremen, Ende September (?) 1703]. [356.]<br />

Überlieferung: K Abfertigung: LBr. 716 Bl. 3–4. 1 Bog. 4 o . 4 S. Auf Bl. 3 r o am linken Rand<br />

quer geschrieben von <strong>Leibniz</strong>’ Hand: ” Missae mihi favore D ni Rhodii Ministri verbi divini<br />

in Ecclesia Reformata Germanica Hanoverana‘‘. Bibl.verm. 5<br />

Vir Excellentissime, Amplissime, Celeberrime,<br />

Fautor omni obsequio et studio submisse Colende.<br />

Summa Tua in rem publicam et literariam merita, quibus non solum jam dudum<br />

commeritus es, ut per ora virum fama circumferreris, verum etiam illam non infimam<br />

imo maximam laudem Principibus placuisse viris pridem es consecutus, illa inquam in 10<br />

me vehementissimum Tui sive oretenus sive per literas salutandi desiderium excitarunt.<br />

Vastissimam tuam eruditionem loquuntur scripta limatissima, quibus Orbem Eruditum<br />

beasti, loquuntur tot praestantissimi Authores, quos e tenebris erutos luci denuo vindicasti,<br />

loquuntur vero magis illi omnes, qui te penitius norunt, qui et reliquas tuas virtutes,<br />

insignem inprimis humanitatem mirum in modum depraedicant. Nihil jam de meo Aff[ini] 15<br />

Miegio dicam, cui nihil aeque dolet, quam quod ob duplicis imo per hunc Rectoratus ejus<br />

annum triplicis muneris cumulatissimos labores, quibus ob teneram valetudinem subinde<br />

fere succumbit, integrum ipsi non sit literarum servare commercia. Ast quo Te Vir Excellentissime<br />

affectu sit prosecutus meus eheu! Quondam Hospes Celeberrimus D. Meierus,<br />

ipse nosti melius, quam ego exprimere valeam. Haec non eum in finem, ut tibi adularer 20<br />

scribo, verum ut eo facilius veniam a Te impetrem hujus meae, ut dicam ingenue quod<br />

res est, juvenilis audaciae. A quo tempore per Rev. Dn. Rhodium de nonnullis me interrogare<br />

voluisti, haerebam animi, num per eum, quod et subinde feci respondere, num hac<br />

meam erga Te Vir Excellentiss. venerationem testandi occasione uti vel abuti consultius<br />

Zu N. 354: K eröffnet die Korrespondenz. Wie aus Z. 4 hervorgeht, hatte J. G. Rhode den Kontakt<br />

vermittelt, vgl. auch N. 316. Wir vermuten, dass zwischen diesem wohl auf Anfang August zu datierenden<br />

Brief und unserem Stück, dem Recherchen durch Pauli vorangingen, mehrere Wochen lagen. <strong>Leibniz</strong>’<br />

Antwortbrief, N. 356 vom 2. Oktober, liefert den terminus ante quem. 16 f. Rectoratus . . . muneris:<br />

L. Chr. Mieg hatte ab 1694 in Marburg eine Professur für Kirchengeschichte an der philosophischen<br />

Fakultät inne, ab 1699 zudem die vierte Professur an der theologischen Fakultät und war zugleich<br />

Prediger der reformierten Gemeinde.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!