13.07.2015 Views

December 2012 - Peloton Training

December 2012 - Peloton Training

December 2012 - Peloton Training

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

We begroeten ook, zij het na wataandringen, het eerste artikel van deRavair. Er komt zelfs een vervolg. Mijndank gaat ook naar Pierre die er telkens inslaagt de Green On in elkaar te steken ookal moet hij de pittige verhalen over hem,door zijn collega’s geschreven, er bijnemen. Wat hij met de nodige soepelheiddoet. We danken ook alle anciens die inhun pen zijn gekropen. Gui is het wel watver gaan zoeken al kan ik, wat hijbeschrijft, mij nog levendig voorstellen.We hopen dat het Pl <strong>Training</strong> in 2013 tochde kans gaat krijgen van ons een paar keermeer bijeen te krijgen. Een bbq of tweezelfs, gespreid over een jaar, naast deOpening DZ en de uitreiking van debrevetten aan de nieuwkomers, moet ertoch bij kunnen. Iedereen vraagt niet lieverom van gedachten te wisselen bij eenlekker maal met een glas wijn of bier.Muziek mag er dan ook bij zijn maar liefstniet met dj Wilfried. Ik wens aan alledespatchers, familie en sympathisanteneen prettig eindejaar en happy landings in2013Il y aura même une suite. Je remerciePierre, qui, à chaque fois, réussit à réaliserle Green On. Même si dans ce boulot, ildoit accepter à son sujet, les histoiresépicées de ses collègues. Ce qu’il fait, biensûr, avec la souplesse nécessaire. Jeremercie également les anciens qui ont faitl’effort de participer à la réalisation duGreen On de 2013. Gui est allé un peu loinpour trouver une histoire. Mais si ce qu’ilraconte est resté bien vivant dans mamémoire. Nous espérons que le Pl<strong>Training</strong> réussira à nous réunir quelquesfois cette année nouvelle. Un bbq ou deux,reparti sur l’année et en dehors du drink deNouvel An et la remise des brevets auxjeunes, doit pouvoir s’organiser. On nedemande pas mieux que de pouvoiréchanger des idées en prenant un bonrepas avec un verre de vin ou de bière.Même avec de la musique, mais alors sansdj Wilfried.Je souhaite à tous les despatchers, leurfamille et sympathisants un joyeux Noel etdes happy landings en 2013.Kol SBH b.d Mertens WalterCol BEM e.r. Mertens Walter


Er wacht nu het Pl Trg nog een drukkemaand vooraleer we <strong>2012</strong> mogen afsluiten.Ik hoop dat ik velen onder jullie magverwelkomen op de Opening DZ opmaandag 07Jan 13. De leden van de KasDespatcher zullen in de loop van decembereen uitnodiging in de bus krijgen. Ik zouook al willen vooruitlopen op het woordjeIES in verband met de Kas Despatcher.Indien de Horeca van het TrgC Para eensponsoring doet aan een activiteit van hetPl Trg, zoals de Opening DZ, wil ditzeggen dat we de Opening DZ moetenopenstellen voor alle personeel TrgC Para.Er zullen sowieso delegaties (Pl Ballon,TS, Meteo, Pl Valschermen) van deverschillende Cie uitgenodigd worden, metof zonder sponsoring van de horeca. Sindsenkele jaren hebben ook enkelesympathisanten zich aangesloten bij deKas Despatcher. Deze zijn aanvaard,betalen jaarlijks hun lidgeld en kunnenbijgevolg niet uitgesloten worden van éénof andere activiteit. Verder rest er mij nogenkel om in naam van het <strong>Peloton</strong><strong>Training</strong> jullie alvast een gelukkig jaar2013 te wensen.Nous avons encore un mois fort chargéavant de pouvoir clôturer <strong>2012</strong>. J’espèrevous voir très nombreux à l’Ouverture DZle 7 janvier prochain. Les membres de lacaisse despatcher recevront leur invitationdans le courant du mois de décembre. Jetiens à anticiper le mot de l’IES au sujet dela Caisse Despatcher. Si le ServiceMénage/Bars du CE Para tiens àsponsoriser une activité du Pl <strong>Training</strong>,comme c’est le cas de l’Ouverture DZ,nous sommes obligés de permettre à tousle personnel de Schaffen d’y participer. Ily aura de toute façon toujours desdélégations (Pl Ballon, TS, Meteo, PlParachutes) des Cies qui seront invitées,même sans sponsorisation du ServiceMénage/Bars. D’autre part, il y a déjà desannées que des personnes voulantsympathiser avec le Pl <strong>Training</strong>, se fontmembres de la Caisse Despatcher. Cespersonnes sont acceptées, payentannuellement leurs cotisations et nepeuvent donc pas être exclu de l’une oul’autre activité du <strong>Training</strong>. Pour terminer,il me reste plus, au nom du Pl <strong>Training</strong>,qu’à vous souhaiter une heureuse année2013.Luc ROOSEKaptOES


De planning 2013 is ook zo goed als rond:Le planning 2013 est pratiquement fixé:JanFebMarAprMeiJunJulAugSepOktNovDecA brevet ParaCu Desp (tot eind Jul13)HA MoorseleP3 17CieP3 21CieHA Eloy (USA)P3 13CieTAP Tancos (PRT)B brevet ParaA brevet Para voor NLDB brevet ParaJrA brevet ParaHA La Réole (FRA)P3 12CieHA SchaffenP3 16CieAmob week 12/13LiA brevet Para voor NLDEx Crazy TripA brevet Para voor NLDHA MoorseleB brevet ParaJrA brevet ParaB brevet Para KMSVHA Cerklje (SVN)HA Vyskov (CZE)P3 22CieTAP Pau (FRA)HA MoorseleP3 SFGB brevet ParaHA Castelnau (FRA)TAP Madrid (ESP)HA MoorseleB brevet ParaVHA Ouarzazat (MAR)JanFevMarAvrMaiJunJulAouSepOctNovDecBrevet A ParaCours Desp (jusque juillet 2013)HA MoorseleP3 17CieP3 21CieHA Eloy (USA)P3 13CieTAP Tancos (PRT)Brevet B ParaBrevet A Para / NLBrevet B Para JrBrevet A ParaHA La Réole (FRA)P3 12CieHA SchaffenP3 16CieSemaine Amob 12/13LiBrevet A Para / NLEx Crazy TripBrevet A Para/NLHA MoorseleBrevet B Para JrBrevet A ParaBrevet B/ ERMVHA Cerklje (SVN)HA Vyskov (CZE)P3 22CieTAP Pau (FRA)HA MoorseleP3 SFGBrevet B ParaHA Castelnau (FRA)TAP Madrid (ESP)HA MoorseleBrevet B ParaVHA Ouarzazate (MAR)


Het woordje van de IESAls u dit leest loopt <strong>2012</strong> op zijn einde ofis 2013 reeds begonnen, bij deze wens ikallen een voorspoedig 2013. Wat betrefthet jaar <strong>2012</strong> kunnen we zeggen dat diteen druk jaar was, en dit in combinatie methet stilaan krimpende personeelsbestandvan het Pl verklaart misschien dat we nietalles kunnen doen hebben wat wewilden/moesten*. Niet zozeer de groteactiviteiten, want die zijn “ meestal “ goedgepland maar allerhande kleinerebijkomende activiteiten die erbij kwamen,maken dat we van de ene activiteit in deandere liepen. Van de grote Oef zijn erverslagjes verder in deze Green On. Op hetmoment dat ik dit schrijf hebben we nogeen A Brevet lopen en zijn een vijftalcollega’s naar ELOY (USA) om zich tetrainen/vervolmaken als AFF JM. Debelangrijkste activiteit voor het Pl Trg wasnatuurlijk de cursus Despatcher gezien ditvoor ons de aanvoer is van nieuwecollega’s. Uiteindelijk slaagden 3 BEL en3 NLD kandidaten erin om het brevet tebehalen. Het feit dat de 3 Belgen na destage hun eenheid vervoegden tempert defeestvreugde enigszins omdat degetalsterkte van het Pl Trg dus nietverhoogde. Natuurlijk hopen we hen opregelmatige basis terug te zien alsdespatchers in versterking. Een anderbelangrijk gebeuren was de ingebruiknamevan het nieuwe valscherm “EPC” waarbijwe gans de Lt Bde een “ herscholing “dienden te geven, een karwei waar wegrotendeels mee rond zijn, behalvenatuurlijk een aantal enkelingen verspreidher en der over gans defensie. Het zal nogwel tot 2018 duren eer de MI er vollediguitgaat, maar tot dan gaan we meer enmeer werken met de EPC. <strong>2012</strong> werd ookgekenmerkt door gesukkel met de laatstaangekochte ballon. Hopelijk is er bij hetverschijnen van deze Green On eendefinitieve en goede oplossing, gezien wehier een opmerkelijk rendementsverlieshebben gehad dit jaar. In maart hebben wede commissie van de “ VoorzienigheidskasDesp “ laten bijeenkomen,Le mot de l’IESEn lisant ces quelques lignes, <strong>2012</strong>touchera à sa fin ou 2013 aura déjàcommencé.Par la présente, je vous souhaite uneheureuse année 2013. Concernant l’année<strong>2012</strong>, nous pouvons dire que ce fut uneannée fort remplie, et ce explique que nousn’avons pu réaliser nosintentions/obligations. Ce ne fut pas àcause de grandes activités, car ceux-là sont« en général » bien planifiés. Mais bonnombre d’activités supplémentaires moinsimportantes ont fait que nous avons courud’une activité à l’autre. De ces grandesactivités, vous trouverez des rapports dansle Green On. Au moment où j’écris cesquelques lignes, nous avons un brevet A et5 collègues à ELOY (USA) pourl’entrainement/perfectionnement commeJM AFF. L’activité la plus importantepour le Pl Trg est évidemment le coursdespatcher, car il signifie l’apport denouveaux collègues. Finalement, troiscandidats belges et 3 Hollandais ontobtenu le brevet.Par le fait que les trois Belges ont rejointsleur unité en fin de stage, fait que notrejoie a été un tant soit peu modérée, carnotre TO n’augmenta pas. Nous espéronsles revoir régulièrement comme despatcheren renfort. Un autre évènement importantest la mise en service du nouveauparachute EPC, pour lequel il a falludonner un cours de recyclage à tous lesmembres de la Lt Bde. Cette corvée toucheà sa fin, sauf évidemment pour quelquesindividus repartis dans l’ensemble desforces armées. Le MI sera toujours enfonction jusque 2018, mais en attendant,nous allons de plus en plus sauter avel’EPC. <strong>2012</strong> a été également l’année desproblèmes avec le dernier ballon. Nousespérons qu’avant la fin de l’année, onaura trouvé une solution, car nous avonsconnu une assez grande perte derendement en <strong>2012</strong>. En mars, nous avonsréuni la commission de la caisse deprévoyance despatchers avec comme pointà l’agenda, la réélection des membres,


met als voornaamste agendapunten, deherverkiezing van de leden, aanpassingstatuten en behandeling van een klacht vaneen lid nav de opening DZ <strong>2012</strong>. Hetverslag van deze vergadering samen metde nieuwe ledenlijst commissie ziet u opde volgende pagina’s. Verder heeft deOES en ikzelf enkele gesprekken gehadmet Kol Mertens, de Ere- voorzitter. Uitdeze gesprekken kwam voornamelijk naarvoor dat er een aantal mensen niettevreden zijn gezien we geen 3 activiteitenhebben gedaan dit jaar en dat sommigendan ook het lidgeld te hoog vinden. Zoalsik boven al vermeldde * hebben we in<strong>2012</strong> niet alles kunnen doen wat wewilden/ moesten. Veel van dieontevredenheid komt waarschijnlijk ookover het gebrek aan informatie en dit isniet de eerste keer dat dit gebeurt, daaromschreef de vorige OES ( Cdt VANERMEN) in 2009 reeds een artikel in de Green ONover de kas Despatcher en de activiteiten,een artikel hetgeen ik graag integraal teruglaat verschijnen. Wat betreft de activiteitenwordt het ook steeds moeilijker om iets teorganiseren wat voor iedereen goed blijktgezien we met verschillende generatieszitten. Een voorbeeldje hiervan : de tijd datik jong despatcher was werd ertweejaarlijks een Bal Despatchersgeorganiseerd, ik was steeds onder deindruk van al de anciens die stijf in het paken met plastron die na de maaltijd tot diepin de nacht met hun dame ook op dedansvloer te vinden waren, was het nugeorganiseerd in de Hangaar 2 of in de barMols of zelfs een editie in de kazerne teLUIK. Als ik nu spreek over hetorganiseren van een bal Despatcher zienzij dat niet zitten, ze willen enkel nog eenhapje, drankje en babbelen in de Disp. Zijmogen natuurlijk niet vergeten dat er nugeneraties zijn die dit wel nog willen.Hopelijk kunnen we de gulden middenwegvinden voor alle leden van de kasdespatchers, waarbij we mensen vindenvan 25 tot 85 jaar. Als laatste wens ik hierte vermelden, dat als iemand een probleemheeft tijdens een activiteit,l’adaptation des statuts et le traitementd’une plainte d’un membre au sujet del’Opening DZ. Vous trouverez le rapportde cette réunion avec la liste des nouveauxmembres dans ce Green On. En plus,l’OES et moi-même avons eu un entretienavec le Col Mertens, le présidentd’honneur. De cet entretien, nous avonsretenu qu’un nombre de membres seplaignent du fait que nous n’avons pasorganisé trois activités cette année et quecertains estiment que le cout dumembership est trop élevé. Mais comme jel’ai déjà signalé, nous n’avons pas puorganiser ce qu’on aurait voulu. Lesraisons de ce mécontentement,proviennent probablement du manqued’information. Et ce n’est pas la premièrefois que cela arrive. C’est pour cette raisonque l’OES de l’époque, le Cdt Vanermenavait déjà écrit en 2009 un article dans leGreen On au sujet de la caisse despatcheret les activités du Trg. Je tiens à reprendreintégralement cet article. En ce quiconcerne les activités, il semble de plus enplus difficile d’organiser ce qui plait à toutle monde, vu la différence entre lesgénérations. Un exemple : à l’époque oùj’étais jeune despatcher, on organisait tousles deux ans un bal despatchers. J’étaisimpressionné de voir les anciens qui avecraideur et en col et cravate, se trouvaientaprès le repas sur la piste de danse avecmadame jusqu'à tard dans la nuit et celaindépendamment de l’endroit, hangar 2,bar Mols ou même la caserne à Liège. Si jeparle maintenant d’organiser un bal, ils nesont plus intéressés, car ils préfèrentmanger, boire et parler au dispersal. Ilsdevraient penser que la génération actuelleest, au contraire, bel et bien intéressée.Espérons qu’on trouvera une solution pourcontenter tous les membres de la caissedont les âges varient entre 25 et 85 ans.Comme dernier avis, je tiens à signalerqu’en cas de problèmes durant uneactivité, l’OES et moi-même pouvons êtreinterpellés immédiatement.


zowel de OES als ikzelf onmiddellijkkunnen aangesproken worden.Buiten een voorspoedig 2013 waarmee ikdit artikel opende wens ik iedereen en zijnfamilie natuurlijk een goede gezondheidin de komende jaren.En dehors d’une année prospère, souhaitavec lequel j'ai commencé cet article, jesouhaite à tous ainsi qu’à votre famille,une bonne santé pour les années à venir.SPIESSENS MADCIES


Pl <strong>Training</strong>Donderdag 22 Mar <strong>2012</strong>Verslag van bijeenkomst voorzieningheidskas Despatcher dd 22 03 121. Agenda :a. Verkiezing 5 leden commissie. (Regl Inwendige Orde 6C )b. Overlopen/aanpassen Reglement Inwendige Orde.c. Behandeling klacht van een lid.2. Aanwezigen :Voorzitter : Cpn ROOSE OESSecretaris : ADC SPIESSENS IESEre voorzitter : Kol or MERTENSCdt VANERMEN – AJM dE HAES – Adjt DE CUYPER – Adjt BLEYFUESZ –1SM VAN ASBROECK3. Resultaat van de vergadering :a. Verkiezing 5 jaarlijks wijzigbare leden waarvan 2 buiten Pl Trg:i. CDT VANERMEN ( buiten Pl Trg )ii. AJM dE HAES ( buiten Pl Trg )iii. Adjt DE CUYPERiv. Adjt BLEYFUESZv. 1SM VAN ASBROECKHet volledige bestuur zit in bijlage.b. Het reglement van de inwendige orde voorzienigheidskas Despatcher is openkele plaatsen aangepast. De aangepaste versie zit in bijlage.c. De klacht van een lid werd uitvoering besproken, de grond van de klacht zaldieper onderzocht worden, het eindresultaat zal besproken met de aanbrengervan de klacht en een verduidelijking zal in de eerstvolgende GREEN ONgeplaatst worden.SPIESSENSADCIES


Pl <strong>Training</strong>Jeudi 22 Mar <strong>2012</strong>Rapport de la réunion des membres de la Caisse de prévoyance Despatcher dd 22 03 121. Agenda :a. Réélection de 5 membres de la commission. (Regl Ordre Int. 6C )b. Parcourir/adapter Règlement Ordre interne.c. Traitement plainte d’un membre.2. Participants:Président: Cpn ROOSE OESSécrétaire: ADC SPIESSENS IESPrés. d’honneur: Kol er MERTENS WCdt VANERMEN – AJM DE HAES – Adjt DE CUYPER – Adjt BLEYFUESZ –1SM VAN ASBROECK3. Rapport de la réunion:a. Election de 5 membres non permanents, dont 2 hors Pl Trg.i. CDT VANERMEN ( hors Pl Trg )ii. AJM DE HAES ( hors Pl Trg )iii. Adjt DE CUYPERiv. Adjt BLEYFUESZv. 1SM VAN ASBROECKLes noms de la commission se trouvent en annexe.b. Le règlement d’ordre interne Caisse de prévoyance Despatcher a été amendésur certains points. La version amendée se trouve en annexe.c. La plainte d’un membre a été discutée amplement, la raison de la plainte feral’objet d’une enquête et le résultat sera débattu avec le plaignant et unéclaircissement paraitra dans le prochain Green On.SPIESSENSADCIES


Pl <strong>Training</strong>Donderdag 22 Mar <strong>2012</strong>COMMISSIE Voorzieningheidskas Despatcher dd 22 03 12De verkiezing werd gehouden op 22 Mar 12 Pm, hieronder de volledige commissie.Voorzitter : Cpn ROOSE L OESSecretaris : ADC SPIESSENS M IESEre voorzitter : Kol or MERTENS WEre lid : ADC or RENIERS GLeden Pl Trg : Adjt DE CUYPER DAdjt BLEYFUESZ M1SM VAN ASBROECK GLeden niet Pl Trg : Cdt VANERMEN TAJM dE HAES PA l’issue de l’élection du 22 Mar 12, la Commission est composée comme suit:Président : Cpn ROOSE L OESSécretaire : ADC SPIESSENS M IESPrés. d’honneur : Kol er MERTENS WMembre d’honneur : ADC er RENIERS GMembres Pl Trg : Adjt DE CUYPER DAdjt BLEYFUESZ M1SM VAN ASBROECK GMembres non Trg : Cdt VANERMEN TAJM DE HAES P


Copie de l'article caisse despatcher paru dans le Green On en 2009 par Cdt Vanermen


Hello Everybody, Everybody HelloNous arrivons enfin à boucler ce numéroaprès la suspension de celui de juillet,faute d'articles. Il ne nous était paspossible à cette époque, de sortir une revuedigne de ce nom. Enfin, je ne vais pasrevenir sur le sujet, il est bien connu detous.Cette revue est faite par vous et pour vous.A VOUS de savoir, si vous désirez lacontinuité de celle-ci. Le Colonel Mertenset moi-même restons motivés pour laréaliser, mais il devient parfois lourd etdésespérant de courir après vos articles.En ce qui concerne ce numéro, beaucoupd'articles reçus, très intéressants. Normal,vu qu'il n'y aura qu'un numéro cette année.Beaucoup d'activités réalisés par le Pl Trgégalement. J'ai eu pour ma part, l'occasionde venir assez souvent en renfort et d'eneffectuer quelques unes avec mescollègues despatchers. Avec toujours, unetrès bonne ambiance entre nous.J'espère que cette année, vous aura apportébeaucoup de joie et que beaucoup de vossouhaits se sont réalisés.Pour ma part, cette année a étémerveilleuse.Je vous souhaite, ainsi qu'à votre petitefamille, un joyeux Noël et une très belleannée 2013.Que tous vos souhaits se réalisent.We kunnen eindelijk dit nummer afsluitenna de opschorting van juli bij gebrek aanartikelen.Het was inderdaad niet mogelijk om eendegelijk nummer uit te brengen.Ik ga niet terug komen op het probleemwant iedereen kent het.Dit tijdschrift is gemaakt door jullie envoor jullie. Het is aan JULLIE om tebeslissen of we verder doen. Kol Mertensen ikzelf blijven gemotiveerd maar het issoms vervelend van achter jullie artikelenachterna te lopen. Nu hebben we eendegelijk exemplaar, want we kregeninteressante artikelen. Normaal, want dit ishet enige tijdschrift voor <strong>2012</strong>. De<strong>Training</strong> had heel wat werk dit jaar. Ik hader mijn deel van want ik ging dikwijls inversterking om aan enkele activiteiten,samen met mijn collega’s despatchers,deel te nemen. En er heerste steeds eengoede sfeer. Ik hoop dat dit jaar jullie veelvreugde bracht en veel van jullie wensenuitgekomen zijn.Voor mij was het een prachtig jaar.Ik wens jullie en ook aan jullie familie eenprettig kerstfeest en een zeer mooi 2013.Dat al jullie wensen zich realiseren.Bergiers, P.1SGCel Vidéo


Operatie "Snowflake" <strong>2012</strong>In het voorjaar van <strong>2012</strong> gingen erberichten de wereld rond dat er in hetKrknose gebergte in Tsjechië meldingenvan de verschrikkelijke sneeuwman. Jaja,een YETIE. Daar de Tsjechen weinigervaring hebben met dit soort zaken, werder onmiddellijk beroep gedaan op despecialisten inzake mythische figuren vanhet peloton training, nl. "Scary" Harry enmezelf. Ikzelf werd meegestuurd om"Scary" Harry in het oog en vooral omhem van de drank af te houden. Dezelaatste taak had ik wel een beetjeonderschat. Maar, we dwalen af… Zo snelwe konden begonnen we het nodigemateriaal klaar te maken: winterkledij,valschermen, ski’s, digitale camera’s, …Alhoewel camera’s ??!!We hadden er 2 gevraagd aan de cel video,maar om de één of andere duistere redenkregen we er van de dienstoverste maaréén mee. Blijkbaar kunnen enkelmonitoren AFF dit ingewikkeld toestelbedienen (er staan immers in het totaal 2knoppen op!!) Maar soit, we dwalenalweer af, we lieten ons door dit euveltrouwens toch niet tegenhouden. Zo snelwe konden vertrokken we richtingvoormalig Riesengebirge in het noordenvan Tsjechië in onze "state of the art" Fordtransit. Gedurende de 12-uur durende ritkregen we de bijna onmogelijke taak omin Tsjechië enkel te tanken in de voorzienetankstations van AS24. What the fuck!Zelfs onze GPS begon ons vragen testellen…Uiteindelijk arriveerden we tochop ons afgesproken RV waar een partizaanons stond op te wachten met eensneeuwscooter. Hij verplichtte ons hem tevolgen na eerst onze sneeuwkettingenopgelegd te hebben. Ongeveer 2 Kmverder parkeerden we ons voertuig, kropenmet al ons materiaal op de scooter die onsnaar ons "basecamp" bracht, van waaruitwe onze operaties zouden starten. Nainstallatie kreeg "Scary" Harry het effemoeilijk maar was er uiteindelijk toch ingeslaagd om van den drank af te blijven.Opération "Snowflake" <strong>2012</strong>Au printemps <strong>2012</strong>, des bruits faisaient letour du monde que dans les montagnesKrknose en Tchéquie, on avait repéré destraces d’un abominable homme des neiges,oui oui, un Yeti. Ayant peu d’expérienceen la matière, les Tchèques avaientimmédiatement fait appel aux spécialistesen matière de figures mythiques dupeloton <strong>Training</strong> : "Scary" Harry et moimême.En fait, ma mission était decontrôler "Scary" Harry et surtout del’empêcher de boire. J’avais légèrementsous-estimé cette dernière tâche. Maispassons, je m’éloigne du sujet. Oncommença d’emblée à rassembler lematériel nécessaire: tenue d’hiver,parachutes, skis, caméras digitales… Bienque caméras ???On en avait demandé deux à la Cellulevidéo, mais pour une raison mystérieuse,le chef de la cellule nous en accordaqu’une seule. Apparemment, il n’y a queles moniteurs AFF qui sont capables demanipuler ces engins (il y a au total deuxboutons !!!). Mais nous nous éloignons ànouveau et d’ailleurs cette décision nenous arrêta pas. Et nous voilà partidirection l’ancien Riesengebirge, dans lenord de la Tchéquie en utilisant notre"state of art" le Ford Transit. Durant cetrajet de plus de douze heures, on reçucomme seule directive, quasi irréalisableen Tchéquie, de ne faire le plein qu’auxstations AS24. What the fuck! Même notreGPS nous posait des questions.Finalement, on arriva au RV prévu où unpartisan nous attendait avec unemotoneige. Il nous ordonna de le suivreaprès nous avoir obligés de mettre leschaines à neige. Après 2 km, on a misnotre véhicule de côté et on est monté avecnotre équipement sur la motoneige quinous a amené au "Camp de base" d’oùallaient partir nos opérations. Aprèsl’installation, "Scary" Harry eu un passagedifficile, mais réussi de ne pas toucher àl'alcool. Après une nuit réconfortante, lereste de l’expédition arriva: les Tchèques.


Na een verkwikkende nachtrust arriveerdede rest van de expeditie: de Tsjechen.Diezelfde dag werd er al beslist om eeneerste zoekactie uit te voeren in deomgeving van het "basecamp". Deze aktiewerd te voet gedaan. We bonden onze"tennisraketten" onder onze voeten en wewaren vertrokken. Eén pittig detail: -28°C,zonder rekening te houden met dewindchillfactor. Er werd gezocht tot hetdonker werd, maar tevergeefs, geen enkelspoor gevonden. Stijf bevroren en zonderresultaat kwamen we terug aan in hetkamp. Spijtig genoeg heb ik "Scary" Harryer die avond niet van kunnen afhouden, dedrang was te groot… De volgende ochtendwerd er beslist om de omgeving af tezoeken vanuit de lucht maar demeteocondities waren zo slecht dat deMI17 niet kon afkomen. Met gevaar vooreigen leven zijn we dan maar gaanijsklimmen om er zeker van te zijn het helegebied doorzocht te hebben. "Scary" Harryontpopte zich tot een ware acrobaat en metongeziene moed en zelfopoffering ging hijhet gevecht met de ijswand aan. Na eenhalf uur hakken, kappen, zwoegen enzweten was hij toch al de volledige 5meter omhoog geklommen. Maar ook daarwas niets te vinden. Vanaf toen begon ookvoor mij de nachtmerrie: skiën! Voor deeerste maal stond ik op 2 latten en niet opeen vertrouwd snowboard. Maar wonderboven wonder lukte het me toch om,zonder al te grote kleerscheuren, onzetocht op latten verder te zetten. Maar ookop het einde van dag 2 was het resultaatvan ons zoekwerk nul. Tot ik plots dienacht gewekt werd door hetangstaanjagend geschreeuw van deverschrikkelijke sneeuwman. Of toch niet,het was het gesnurk van "Scary" Harry dieweer niet had kunnen weerstaan aan dendrang… Dag 3. Om toch een groterdomein te kunnen bestrijken werd erbesloten om de 2 onverschrokken Belgenaan een touw, op skilatten, achter eensneeuwscooter te hangen. Resultaat: allesvroor dicht, zelfs onze ogen.Le même jour, on décida de commencerune première recherche dans les environsdu camp de base. Cette action se fit à pied.On fixa nos "raquettes de tennis" sous nospieds et nous voilà partis. Un détailimportant : -28°C, même sans tenir comptedu "windchillfactor". On chercha jusqu'à latombée de la nuit, mais, effort inutile,aucune trace détectée. On rejoignit lecamp, raide de froid et sans résultat.Malheureusement, je n’ai pas pu retenir"Scary" Harry ce soir-là. Le désir était tropfort. Le lendemain, on allait continuer lesrecherches par air, mais les MI17 nepouvaient pas venir à cause des mauvaisesconditions météo. Au risque de notre vie,on a commencé une escalade glacière pourêtre certain d’avoir bien battu l’entièretéde la région. "Scary" Harry se révéla envrai acrobate, en attaquant la face glaciaireavec un courage et un dévouementrarement vu. Après une demi-heure de durlabeur, il était parvenu à avancer 5 mètres.Hélas, même ici on n’a rien trouvé. C’estalors que commença pour moi le vraicauchemar, on allait skier! Pour lapremière fois, je me trouvais sur deuxlattes et non sur un snowboard familier.Mais, miracle, je parvins à continuer laprogression sans trop de dégâts. Mais unefois de plus, nos recherches furent vaines.Cette nuit-là, je fus réveillé par unhurlement angoissant venant de l’affreuxbonhomme de neige. Erreur, c’était toutsimplement le ronflement de "Scary"Harry qui n’avait pas pu résister à latentation.Jour 3. Afin de couvrir une plus grandesurface de recherche, on décida d’attachernos deux Belges téméraires, sur skis, à unecorde derrière une motoneige. Résultat :tout gela, même nos yeux. Comme ilrecommençait à neiger, l’action derecherche fut terminée et on retourna aucamp. Ce soir-là, j’ai échoué une fois deplus dans ma mission.Tout à coup, le lendemain, les dieux dutemps nous étaient favorables : blue sky !


Toen het ook nog begon te sneeuwen werdde zoekactie gestaakt en keerde we terugnaar het kamp. Ook die avond faalde ik inmijn opdracht. Plotsklaps waren devolgende ochtend de weergoden onsgunstig gezind: blue sky! De MI17 werdopgeroepen en nog geen uur later hoordenwe de kloppende wieken onze richting uitkomen. De valschermen werdenaangetrokken en enkele minuten latervlogen we rond boven het gebergte. Enigedomper op de feestvreugde was de wind.Die was ondertussen toegenomen tot aanonze limieten. Maar na een laatste updateduikelden we toch in alle veiligheid uit deheli en enkele minuten later stonden weveilig tot aan onze kniëen in de sneeuw."Scary" Harry toch, ikzelf lag 100m verdertegen een boom: dragging!De volgende dagen werd het weer alleenmaar beter met als resultaat dat we nog 2extra sprongen konden uitvoeren. Maar alonze zoekacties waren tevergeefs, geenenkel spoor van de sneeuwman gevonden.Spijtig, maar we hebben ons voorgenomenom volgend jaar terug te gaan om het nogeens te proberen, en als het echt moet zelfseen week langer te blijven (als tegen dan"Scary" Harry zijn lever volledig genezenis tenminste).Le MI17 fut appelé et moins d’une heureplus tard, on entendit le bruit des pallesvenir en notre direction. Fitting desparachutes et quelques minutes plus tardon survolait les montagnes. Le seul ennui,dans notre euphorie, fut le vent. Il venaitde monter jusqu'à la limite. Après undernier update, on quitta l’héli en toutesécurité pour faire un atterrissage jusqu'ànos genoux dans la neige, du moins Harrycar en "dragging", je terminais monatterrissage 100m plus loin contre unarbre. Les jours suivants la météos’améliora, ce qui nous permit de fairedeux sauts supplémentaires. Mais toutesnos actions de recherche furent vaines, pasune trace de cet abominable homme desneiges, dommage.Mais on s’est juré de retourner l’anprochain pour un autre essai et même derester une semaine de plus (si du moinsentretemps, le foie de "Scary" Harry estguéri).Monnus Gigantus RexDavid AdamsDespatcher


Periode VHA te Tancos PORPortugal heeft een oppervlakte van 91.982km² (exclusief Azoren, Madeira en IlhasSelvagens: 88.935 km²). Het heeft slechtséén buurland, Spanje, waarmee het een1214 km lange landgrens deelt. Het westenen zuiden van Portugal hebben een kustlijnvan 832 km aan de Atlantische Oceaan. HetPortugese vasteland wordt in het midden vanhet land doorsneden door de rivier de Taag.En net aan die rivier bevindt er zich hetpittoresk dorpje Tancos met een grootmilitair domein dat uit 3 kazernes bestaat:een genie-eenheid, de school voor Portugeseparachutisten en een militair vliegveld. Ukunt het al raden, het is net in die laatste 2kazernes dat we van 21 Mei 12 tot en met 02Jun 12 vertoefd hebben. Het logement wasin de school voor parachutisten en desprongen werden georganiseerd vanuit hetmilitair vliegveld. De eerste 3 sprongdagenwaren in de zone rond Tancos. Doordat diteen kleine zone is hebben we alle sprongenslechts vanop 18000 Ft (HALO en HAHO)uitgevoerd. Op de derde dag had iedereenzijn kwalificatie VHA al binnen (ja, ook denachtsprong) dankzij de medewerking vanhet weer. De rest van de periode is doorgegaan in de zone TRA 57. Deze, veelgrotere zone, bevindt zich ten zuidoostenvan Tancos op ongeveer 100km. Hierhebben we sprongen uitgevoerd vanop25000 Ft alleen in HAHO. Dedeelnemerslijst voor deze periode bestonduit mensen van: Pl Trg, Pathfinders en SFG.In het totaal heeft iedereen ongeveer 10sprongen, op een paar uitzonderingen na,uitgevoerd. Buiten de sprongen was ernatuurlijk ook het leven binnen de kazerne.Mensen moeten eten om overeind teblijven.De Portugese keuken is divers. DePortugezen hebben een cultuur van goedeten en in het hele land zijn er vele goederestaurants en kleine typische tascas. DePortugesen gebruiken veel gedroogdekabeljauw (bacalhau) waarvoor voor debereiding honderden recepten zijn. Er wordtwel eens gezegd dat er voor elke dag van hetjaar wel een bacalhau-recept is.Période VHA à Tancos PORLe Portugal a une superficie de 91.982 km²(sans les Acores, Madère et les IlhasSelvagens : 88.935 km²). Le Portugal necompte qu’un pays voisin, l’Espagne, aveclequel il partage une frontière communelongue de 1214 km. La côte ouest et sud,longue de 832 km borde l’Océan Atlantique.Le continent portugais est coupé en deux parla rivière Tage. Et c’est précisément le longde cette rivière que se trouve le villagepittoresque de Tancos. Avec un granddomaine militaire comportant 3 casernes,ainsi qu’une unité de génie, une école deparachutistes et un grand aérodromemilitaire. Vous pouvez déjà le deviner, c’estexactement dans les deux dernières casernesque nous avons séjourné du 21 mai au 2 juin<strong>2012</strong>. Nous avons logé dans l’école desparachutistes et les sauts étaient organisés audépart de l’aérodrome militaire. Les troispremières journées de sauts eurent lieu sur lazone autour de Tancos. Comme il s’agitd’une zone réduite, nous avions opté pourdes sauts à 18.000 pieds (HALO et HAHO).Le troisième jour, tout le monde avait déjàsa qualification VHA (oui, également le sautde nuit) grâce à une météo favorable. Lerestant du programme se passait dans la zoneTRA 57. Cette zone, beaucoup plus vaste, setrouve à 100 km au sud-ouest de Tancos. Surcette zone, nous avons sauté à 25.000 pieds,seulement en HAHO. Les participants pourcette période venaient du Pl Trg, desPathfinders et du SFG. Tout le monde, àquelques exceptions près, a fait 10 sauts. Endehors des sauts, il y avait bien sûr la viedans la caserne. On doit manger pour resterdebout. La cuisine portugaise est très variée.La bonne cuisine fait partie de la cultureportugaise et partout dans le pays il y a debons restaurants et des tascas. Les Portugaisadorent le cabillaud (bacalhau) pour lequelils ont des centaines de recettes. On prétendqu’il y a une recette de bacalhau pourchaque jour de l’année. Deux autres recettesde poisson sont les sardines grillées et lacaldeirada, un plat, basé sur des pommes deterre et qui peut comporter plusieurs sortesde poisson.


Twee andere populaire visrecepten zijngegrilde sardines en caldeirada, een opaardappel gebaseerde stoofpot die kanworden gemaakt van verschillende soortenvis. Typische vleesrecepten, die kunnenworden gemaakt van rund, varken, lam ofkip zijn onder meer cozido à Portuguesa,feijoada, frango de churrasco, leitão en carnede porco à alentejana. Dus u begrijpt het al,er werd daar veeeel gegeten. Om u etendeftig te kunnen doorslikken moet jenatuurlijk ook goed drinken. Portugal maaktheel veel verschillende wijnen in allekleuren en geuren en ook in verschillendealcoholpercentages. Een paar voorbeeldenvan de beste Portugese wijnen zijn VinhoVerde, Vinho Alvarinho, Vinho do Douro,Vinho do Alentejo, Vinho do Dão, Vinho daBairrada en de zoete portwijnen, Madeirawijn en de Moscatel van Setúbal en Favaios.Als men deze laatste 2 paragrafen leest danbegrijp je natuurlijk dat er zich een fysiekeevolutie gedaan heeft met elkeen zijn BMI(body mass index). Gedaan met zeveren nu.Het eten was er toch niet zo heel lekker enveel wijn hebben we er niet gedronken. Deperiode Portugal was zeer geslaagd. Eenkleine samenvatting: bijna alle sprongen zijndoor gegaan, de CPN Roose en ik hebbenonze cursus Nr1 VHA kunnen afwerken, eenPathfinder heeft de cursus VHA kunnenafronden en we hebben ook nog 2 SFG’ersgerecycleerd.Il existe également des plats de viande avecdu bœuf, du cochon, de l’agneau ou dupoulet : cozido a Portuguesa, feijoada,frango de churrasco, leitão en carne de porcoa alentejana. Vous comprendrez que nousavons pris pas mal de repas assez copieux.Pour faire passer la nourriture, il fautévidemment bien boire. Le Portugal produittoute une panoplie de vins de couleurs,parfums et degrés d’alcool très variés. Dansles meilleurs vins portugais, vous trouverezle Vinho Verde, le Vinho Alvarinho, leVinho do Douro, le Vinho do Alentejo, leVinho do Dão, le Vinho da Bairrada ainsique les portos doux comme le Vinho daMadeira et le Moscatel de Setúbal et deFavaios. En lisant les deux derniersparagraphes, vous comprendrez aisémentque le BMI (Body mass index) en a pris uncoup. Fin de railleries. La nourriture n’étaitpas si bonne que ça et on n’a pas butellement de vin. La période Portugal fut unebelle réussite. En résumé : pratiquement tousles sauts ont eu lieu, le Cpn Roose et moimêmeavons pu terminer notre cours no1VHA, un Pathfinder a pu terminer le coursVHA et nous avons recyclé deux SFG.Harry van LaerCel BO


Om dit beter te kunnen illustreren heb ik foto’s genomen van onze dierbare collega’s:Afin de mieux illustrer cette évolution physique, j’ai pris quelques photos de nos cherscollègues:Notre Chef de Det, le Cdt Vanermen etnotre OES, le Cpn RooseCellule BO avec Adj Deravet et 1SM Van LaerNo 1 VHA Adj Liégeois et 1 Sgt Adams


Les ODZ Adj Michiels et Adj SchoetersOui, on a bien mangé!Ja, het was lekker!Note du rédacteur: Harry, je n'ai pas compris pourquoi tu avais modifié TA photo,on ne voit pas la différence avec l'original !!!!!! héhéhé.


Lézignan Avril <strong>2012</strong>Etant en quête d’une zone de sauts tolérantnotre présence et surtout celle du Skyvan,nous nous sommes retrouvés dans unepetite ville située dans le Sud-Est de laFrance appelée Lézignan-Corbières, à micheminentre Carcassonne et Narbonne. Cequi est le plus frappant lorsqu’on arrive àproximité de Lézignan, ce n’est pas laquiétude des lieux ni même l’accueilchaleureux de nos hôtes ou encore le soleilpourtant omniprésent… non, rien de toutcela. Ce qui est incroyable, impensable,incalculable,c’est le nombred’éoliennes!!!Nous avionsbien étéinterpellés parce phénomènelors de notreRecce maisaprès s’êtrerenseignés, ils’était avéréque c’était untrès bon endroitpour organiser une période de sauts oùparfois, il y avait un peu trop de vent dansle courant de l’après-midi… La zone desauts est en fait une très grande plaine(idéal pour des élèves) avec une piste endur (idéal pour le skyvan), un grandhangar tout neuf (idéal pour plier) et mêmeun tout nouveau windtunnel (idéal commeback-up…) sans oublier une météoclémente vu que nous sommes dans le sudde la France... Bref, nous avions trouvé laplace parfaite… Nous sommes doncarrivés sur place avec le PI le vendredi 13avril, peut-être un signe… Suite à laRecce, l’idée de base était de faire loger lamoitié du détachement dans lesinfrastructuresBij onze zoektocht naar een sprongzonedie voor ons en vooral de Skyvan zoupassen, zijn we terecht gekomen inLézignan-Corbières, een klein stadje in hetzuidoosten van Frankrijk, halfweg tussenCarcassonne en Narbonne. Wat opvaltwanneer men in Lézignan aankomt is nietde heersende stilte, noch het warm onthaal,noch de alomtegenwoordige zonneschijn,neen, niets van dat alles. Wat ongelooflijk,ondenkbaar en niet te tellen valt is hetaantalwindturbines!!!We haddenhieromtrent welnavraag gedaantijdens onzeRecce, maar hetbleek dat,ondanks het feitdat er wat veelwind stond in denamiddag, hettoch een goedeplaats was omeen sprongperiode te organiseren. De DZis een heel groot plein (ideaal voorleerlingen), er is ook een verharde piste(ideaal voor de Skyvan), een grote hangar(ideaal om te plooien) en zelfs eensplinternieuwe windtunnel (ideaal alsback-up), zonder de goede meteoconditiesvan het zuiden van Frankrijk te vergeten.Samengevat: we hadden de ideale plekgevonden. We kwamen er aan met hetinstallatiepersoneel op vrijdag 13 april,misschien een teken aan de wand….Tijdens de Recce hadden we het ideeopgevat van de helft van het detachementin het gebouw van de windtunnel telogeren en het andere deel in eenjeugdcentrum.


du windtunnel et l’autre partie dans uncentre de jeunesse. Nous avons été avertisque le centre de jeunesse avait changéd’avis et ne savait pas nous accueillir.Heureusement, le propriétaire du club nousavait trouvé une solution alternative : uncamping. Encore un peu plus tard, cedernier nous annonçait que les travauxavaient pris du retard et qu’il étaitimpossible de loger au windtunnel. Lecamping étant vide à cette période del’année, nousavons puréserver desplacessupplémentaires pour lereste dudétachement.En arrivantsur place,nous avonsvisité lesbungalowsoù nousdevionsdormir mais certaines chambres n’étaientpas aussi grandes que nous le pensions,limitant ainsi la capacité espérée. Nousavons donc dû trouver en urgence unealternative à l’alternative pour une dizainede personnes. Cela commençait bien…Après les différentes prises de contacts, lesreconnaissances de DZ extérieures pourles sauts HAHO (High Altitude HighOpening), la préparation des sauts,l’administration, l’installation des cuisines,etc … bref, le travail habituel d’un PI,vient le jour de l’arrivée du gros (en effet,Harry n’était pas encore là ) avec le restedu détachement. Je suis donc allé lesaccueillir à la sortie de l’avion. Lors dutrajet de l’aéroport vers Lézignan,quelqu’un m’a demandé si c’était normalde ne pas savoir compter les nombresWe kregen te horen dat het jeugdcentrumvan gedacht was veranderd en ons niet konopvangen. Gelukkig had de eigenaar vande club een andere oplossing gevonden:een camping. Maar wat later deelde menons mee dat de werken in het gebouw vande windtunnel vertraging had opgelopenen we daar evenmin konden logeren.Gezien de camping leeg was in dezeperiodekonden wedaar watplaatsen bijkrijgen voorde rest van hetdetachement.Maar bijaankomststelden wevast datsommigekamers van debungalowsniet zo grootwaren als we dachten en we dus minderlogementen hadden. We moesten dus inallerijl een alternatief vinden voor hetalternatief logement van tien personen. Hetbegon goed ….. Na de verschillendecontacten, verkenningen van buiten DZvoor de HAHO sprongen (High AltitudeHigh Opening), de voorbereiding van desprongen, de administratie, het installerenvan de keuken …. samengevat, het werkvan het IP, brak de dag van aankomst aanvan het gros (inderdaad, Harry was nogniet daar met de rest van hetdetachement). Ik ging naar het vliegtuigvoor de opvang. Tijdens de trip van hetvliegveld naar Lézignan vroeg iemand mijof het normaal was dat men het aantalwieken van de windturbines niet kon tellenwegens hun hoge draaisnelheid.


de pales aux éoliennes tellement ellestournaient vite? Je n’ai pas su répondretout de suite vu que je luttais pour essayerde garder le cap avec le Peugeot PartnerABL full options à la limite dudécrochage…Après avoir reprismes espritsderrière unecolline à l’abri desbourrasques, j’airépondu qu’ils nedevaient pass’inquiéter, queparfois il y avaitun petit peu devent… (J’exagèrejuste un tout petitpeu…). Nous sommes donc le dimanche15 avril et la préparation du matériel peutcommencer : pliage, fitting des sacs,briefing de sécurité, etc... Ensuite,l’installation débutera et sera peaufinéedans les moindres détails étant donné quenous avons effectué les premiers sauts lejeudi 19 avril, merci Eole!!! 2 avionsjeudi, 7 le samedi dont le premier sautpour une partie de nos élèves AFF, 1 avionle dimanche, 15bacs le lundi(waouuhhh), undemi-avionmercredi (2 ème runCNL) etfinalement 1 avionle jeudi. Tout çasans compter lesup and down sanssauter… Celanous donne un total de 27 bacs sur 2semaines. Un peu maigre comme palmarèsd’autant plus que c’était un cours chutemais également un cours tandem. Aucundes deux n’a pu être terminé évidemmentmais de plus, l’entretien n’a pas pueffectuer tous ses sauts de qualification.Dans notre malchance, on peut retirer unenote positive qui est la découverte du volIk heb niet onmiddellijk kunnenantwoorden omdat ik druk bezig was methet trachten de goede richting te houdenmet de Peugeot Partner ABL full options,die moeite had om op de baan te blijven.Toen we achtereen heuvelkwamen waar derukwinden watminder waren enik terug totmezelf kwam,zei ik dat er nuen dan wel watharde windstond (Ikoverdrijf wel eenbeetje….). Wewaren dan 15 april en de voorbereidingvan het materieel kon beginnen: plooien,fitting van de zakken, veiligheidsbriefingsenz… Daarna kwam de installatie die inalle details kon uitgewerkt worden omdatwe uiteindelijk maar op 19 april kondenbeginnen met springen. Dank uwindturbines!!!! 2 vliegtuigen opdonderdag, 7 de zaterdag waaronder deeerste sprong met een deel van onze AFFleerlingen, 1 dezondag, 15 demaandag(waouuhhh), eenhalf vliegtuig opwoensdag (2 erun CNL) en tenslotte 1 vliegtuigop donderdag.Zonder alle upsen downs tetellen zonder sprongen. Dat maakt dus 27vliegtuigen op 2 weken. Een nogal magerepalmares, temeer dat het naast een cursusvrije val ook een cursus tandem betrof.Natuurlijk werd er geen enkele cursushelemaal beëindigd maar daarenbovenwerden


en soufflerie pour le personnel qui n’avaitjamais eu l’occasion d’essayer. En effet,nous avons pu utiliser le windtunnelquelques heures et en faire profiter tout ledétachement. L’autre point positif de cettepériode est sans conteste l’hospitalité et lagentillesse des propriétaires mais aussi labonne coopération avec les responsablesdu paraclub. Retournerons-nous un jour àLézignan-Corbières ??? Certainementmais plutôt en vacances ou pour l’attraitviticole de la région…de onderhoudssprongen ook nietafgewerkt. Met al die tegenslag was ertoch een positieve noot door het ontdekkenvan de windtunnel voor mensen die ditnooit hadden gedaan. We konden dewindtunnel enkele uren gebruiken en erhet hele detachement van laten genieten.Een ander positief punt van deze periodewas zonder twijfel de gastvrijheid envriendelijkheid van de eigenaars, maar ookde goede samenwerking met deverantwoordelijken van de paraclub. Gaanwe ooit terug naar Lézignan-Corbières ???Zeer zeker voor vakantie en deaantrekkingskracht van deze wijnstreek…Tanguy DeravetCel OR


Castelnau Septembre <strong>2012</strong>Après avoir péniblement terminé en juillet àMoorsele le cours AFF et le cours tandem(avec seulement une partie du personnel vules indisponibilités), nous voici à nouveau enFrance pour notre désormais traditionnellepériode à Castelnau-Magnoac. Ici, noussommes en terres connues. Que ce soit auniveau du logement, de la zone de sauts oumême des DZ extérieures, nouscommençons à maîtriser… De plus, laproximité des Pyrénées offre une vueimprenable lors des sauts HAHO maisassure aussi le bonheur des cyclistes serisquant à certaines étapes du tour de France.Cette année, le logement se répartissait entroisendroits : lacélèbreMétairie pourle personnelorganisateuret lesdespatchers,un gite déjàutiliséquelquesannéespassées pourles gens ducours et uneautre gitedécouvertcette annéepour l’entretien et la cellule vidéo. LaMétairie est un superbe complexe hôtelierlaissé, hélas, quasi à l’abandon. Chaqueannée, nos cuistots ont du pain sur laplanche pour remettre la cuisine en étatavant de pouvoir l’utiliser et nous concocterde succulents repas (merci pour le BMI…).Les chambres auraient bien besoin du ventde Lézignan durant 2 jours pour retrouverune atmosphère saine… Au fait, cet endroitrevit environ une fois par an : lors de notreséjour généralement en octobre. Dèsl’arrivée du détachement, les fourmis se sontmises à l’ouvrage afin de tout préparer pourdébuter les sauts le lendemain matin.Nadat we met veel moeite de cursussen AFFen tandem (met een deel van het personeelwegens onbeschikbaarheid) in Moorselehadden afgewerkt bevonden we ons terug inFrankrijk voor de ondertussen traditioneleperiode van Castelnau-Magnoac. Hierbevinden we ons op gekend terrein. Of hetnu gaat om het niveau van het logement, deDZ, zelfs de buiten DZ, we hebben allesonder controle…. Daarenboven bieden dePyreneeën ongelooflijk mooie zichtentijdens de HAHO sprongen, maar makentegelijk ook het geluk uit van de fietsers diezich aan bepaalde etappes van de ronde vanFrankrijk wagen. Dit jaar waren we op drieplaatsengelogeerd:devermaardeMetairievoor deorganisatieen dedespatchers,een al eerdergebruikteverblijfplaatsvoor hetpersoneelvan decursus eneen andertehuis, pasdit jaar ontdekt, voor het onderhoud en deCel video. De Metairie is een prachtighotelcomplex, maar spijtig genoeg zo goedals verlaten. Elk jaar hebben onze koks allemoeite van de wereld om de keuken terug inorde te krijgen en ons te vergasten op eenreeks heerlijke schotels (dank u voor deBMI…). De kamers hebben terecht de windvan Lézignan nodig om wat gezonde luchtterug te vinden…In feite herleeft deze plaatsmaar een keer per jaar: tijdens ons verblijf,meestal in oktober. Van bij de aankomst vanhet detachement de volgende dag beginnende wekmieren


Le temps étant ici de la partie, nous pouvonscommencer la phase AFF avec nosnouveaux élèves ainsi que les sautsd’entretien. Les rotations se succèdent nouspermettant de faire journellement unequinzaine de bacs. Dans la mesure dupossible, nous organisions chaque jour unsaut HAHO sur DZ extérieure. Pourl’organisation de ce genre de sauts, cetterégion est idéale car même si nous sommeslimités à 6 nautical miles, la multitude deDZ plus ou moins techniques nous permettoujours d’exécuter ce type de sauts trèsimportants pour l’expérience des Pathfinderset des Special Forces. Les sauts AFF sepoursuivent et nos premiers solos ne se fontpasattendre. Ala fin de lapremièresemaine,tous nosélèvesavaientréussis les 7Levels etétaientsolosAFF(anciennementphase A) etla phase de perfectionnement pouvaitdébuter (anciennement phase B). Après lesexercices imposés comme par exemple lesaut à 3000Ft, la sortie catastrophe et le sautde nuit, tous sont brevetés avec une bonnequarantaine de sauts. La cellule OR étantfort impliquée dans la phase AFF, aheureusement pu compter sur le soutien etl’aide de tous les collègues despatchersprésents à cette période. Nous les remercionsvivement pour leur bon boulot mais aussipour la bonne ambiance dans laquelle s’estdéroulée cette campagne. La ’’réunion decoordination’’ journalière a certainementcontribué à cette agréable atmosphère detravail.alles in orde te brengen voor de sprongenvan ’s anderdaags. Het weer was gunstigzodat we onze cursus AFF met de leerlingenen de onderhoudssprongen de morgen vande volgende dag kunnen beginnen. Derotaties volgden elkaar op en we kunnendagelijks 15 vliegtuigen afwerken. Indienmogelijk organiseren we ook per dag eensprong HAHO op een buiten DZ. Voor hetrealiseren van dit soort sprongen is dezestreek ideaal, want zelfs met een beperkingvan 6 nautical miles, laten de grote keuzevan de min of meer technische DZ ons toevan dit soort belangrijke sprongen voor dePathfinders en de Special Forces uit tevoeren. De AFF sprongen verlopen vlot enonze eerstesolo’s latenniet opzichwachten.Tegen heteinde vande weekzijn alonzeleerlingenvoor de 7levelsgeslaagden warenallen solo AFF (vroeger fase A) zodat devervolmakingfase kon beginnen (vroegerfase B). Na de verplichte oefeningen zoalsde sprong op 3000Ft, de uitgang incatastrofe en de nachtsprong werden allengebrevetteerd met een veertigtal sprongen.De Cel BO, die het meest betrokken was inde fase AFF kon gelukkig rekenen op dehulp van collega despatchers die ookaanwezig waren voor deze periode. Wedanken hen voor het goed gepresteerde werkmaar ook voor de excellente sfeer waarindeze periode verliep. De dagelijkse“coördinatievergadering” heeft zekerbijgedragen tot deze goede werksfeer.


Je déplore tout de même le fait que l’équipede Black Devils qui s’est entrainéeintensivement en FS4 n’ait pas pu participerau championnat du monde à Dubaï (pourraison de service), car vu le niveau atteint,ils avaient clairement des chances de faireun podium.Pour les gensqui doiventencores’entrainerpour lesnouveauxTMAP, lesimages sontdisponibles àla cellulevidéo, il y dequoi se fairedes abdos…Si malgrécela, vous n’êtes toujours pas prêts, maisc’est uniquement sur prescription médicale,il y a aussi des images de notre Pierrotnational dans diverses démonstrations deprécision d’atterrissage… ou de voltigeterrestre, les juges n’ont pas bien réussi àdéfinir le style… Félicitations à nosnouveaux tandemmasters Mon Adams, KoenVan Lint, Jeroen De Muyer et RonaldMens... A l’année prochaine pour le récit denos nouvelles aventures prévues à Eloy(USA) pour le cours AFF en février, à LaRéole(FRA), Prostejov (TCH) pour la phaseOps et Castelnau… Je vous souhaited’excellentes fêtes de fin d’années et lemeilleur pour vous et vos proches en 2013…Ik betreur echter dat de Black Devils ploegdie intensief had getraind in FS4, omdienstredenen niet heeft kunnen deelnemenaan de wereldkampioenschappen in Dubaï,want gezien het behaalde niveau hadden zealle kansen om op het podium te staan. Voorhen dienogmoetenoefenenvoor denieuweTMAPzijn debeeldenbeschikbaar bijde Celvideo.Indienondanks dat, jullie niet gereed geraken zijn er nogde beelden van onze nationale Pierrot inverschillende demonstraties vanprecisielandingen of andere grondfiguren,waar de scheidsrechters moeite mee haddenom ze te definiëren. Felicitaties aan denieuwe tandemmasters Mon Adams, KoenVan Lint, Jeroen De Muyer en RonaldMens. Tot volgend jaar voor het verslag vanonze nieuwe voorziene avonturen in Eloy(USA) voor de cursus AFF in februari, in LaRéole (FRA), Prostejov (TCH) voor de faseOps en Castelnau…Ik wens iedereen mooie eindejaarsfeesten enal het beste voor u en de uwen voor 2013…Tanguy DeravetCel OR


Cursus Rav-Air <strong>2012</strong>Op 9 januari is er een nieuwe cursus RAV-AIR van start gegaan. Alvorens te kunnenbeginnen moest men een aantalvoorafgaande modules volgen zoalscargo-handling, Fassi, Climax en IATA;een legendarische civiele verbintenis datdefensie mede heeft ondertekendaangaande het vervoeren van “dangerousgoods” toegespitst op de burgerluchtvaartmaar niet aangepast aan het militairluchttransport. M.a.w. je hebt meer vragenals je geslaagd bent dan dat je er zouhebben alvorens men zich op deze cursusaanbied. Deze vormingen werdenrespectievelijk gegeven in Saffraanberg enDoornik. Omdat het Pl Rav-Air eenenorme bagage betreffende deze materie aljaren op zak heeft, werden die eerste weekde plooien glad gestreken en nieuwe tipsgegeven zodanig dat men later sneller zoukunnen werken bij het klaarmaken van deladingen voor het luchttransport. Hetregime van de vorming tot Stouwer-losser,Nr. 1 Rav-Air is gemoedelijk met somstoch een gepekeld moment onder de vormvan een “fault-finding” test. Je wordtonder andere in de Mock-Up geroepen enje krijgt 2 minuten de tijd om tecontroleren of bijvoorbeeld een Unimogcorrect gestouwd is. Een spinnenweb vankettingen en het leek wel of dat weekjeSaffraanberg helemaal voor niets wasgeweest. Doch op het einde van de dagwordt alles nog eens haarfijn uitgelegd enherhaald tot iedereen mee was met de zaakwat trouwens ook geld voor alle te zienestof. Na de eerste inleidende week gingmen over naar de eerste fase van deeigenlijke vorming, zijnde het gedeelteCDS (Container-Delivery-System) tebeginnen met kleine colli’s en allerhandemanieren van droppen via de paradoorCours Rav-Air <strong>2012</strong>Le 9 janvier débuta un nouveau cours Rav-Air. Avant de commencer, nous avonssuivi une série de modules: cargohandling,Fassi, Climax et IATA, unaccord légendaire que la Défense avaitcontresigné au sujet du transport de« dangerous goods », axé sur le transportaérien civil, mais pas du tout adapté autransport aérien militaire. Autrement dit,nous sommes sortis avec succès de cecours en se posant plus de questionsqu'avant de le débuter. Ces formations onteu lieu respectivement à Saffraanberg et àTournai. Comme le Pl Rav-Air domine lesproblèmes en cette matière depuis desannées, la première semaine consista àlisser les plis et donner de nouveauxconseils, afin de pouvoir, par après,préparer plus rapidement les charges pourle transport aérien. Le régime de formationd’arrimeur-largueur No1 du Rav-Air sedéroule dans une atmosphère amicale,mais avec des moments saumures sousforme de tests « fault finding ». Unexemple : on vous appelle dans le mockupet on vous donne deux minutes pourcontrôler si l’unimog est bien arrimé. Vousvous trouvez devant une toile d’araignéede chaines et on a l’impression que lasemaine de Saffraanberg n’a servit à rien.Mais en fin de journée, tout est une fois deplus expliqué en détail, afin que tout lemonde soit bien aligné, ce qui estd’ailleurs valable pour l’entièreté de lamatière du cours. Après la semained’introduction, on passa à la premièresemaine de la formation, le CDS(Container-Delivery-System), encommençant par les petits colis et lesméthodes de largage par les paradoors,puis par la rampe. Pour ce dernier, onutilise une « gate » que l’on « cut »manuellement au « green on ».


of ramp waar men bij deze laatste gebruikmaakt van een “gate” die men manueel“cut” op de”green on”. Door welbepaaldevoorafgaande gebeurtenissen in, vreemdekontrijen, werd veel aandacht besteedtussen het verschil in gebruik tussenBreak-away en Non-Break-Away staticlinemet de nodige juiste koordjes en hunweerstanden. Vervolgens ging men overtot een stevige brok theorie waarbij allegeheimen van de container “A22” werdenonthuld waarmee men meer materiaal engewicht kan droppen uiteraard volgens desyltecs. Het theoretisch gedeelte werd vrijsnel doorworsteld, omdat men hetonderricht voornamelijk toespitst op depraktijk die meestal enerzijds in dehangaar Rav-Air gebeurt voor de fittingenen anderzijds in de Mock-Up voor dewerkmethodes en drop procedures.Bijkomend werden we klaar gestoomdvoor de oefening ABT(Air Block<strong>Training</strong>) van de 15 e Wing in Ovar(Portugal) die er snel aan lag te komen. Naeen ritje met gans het hebben en houdenvan enkele duizenden kilometers aan eentergend traag gemiddelde, verspreid overdrie dagen, kon de strijd beginnen. Neen,niet met het droppen. Er moest eengigantisch aantal containers A22’s in allevormen en formaten gefit worden gevolgddoor een zee van kleine colli’s. Er werdennog lessen gegeven en het fitten werdsteeds bijgestaan in raad en daad door zeergeduldige hulp onderrichters. Tot slot konmen overgaan tot de eerste drops CDSvolgens verschillende configuraties.Daarnaast werden platformen gedropt doorde anciens van het detachement. Hierbijkan men al snel vaststellen dat alvorens opte stijgen en naar een dorpzone te vliegen;er behoorlijk wat voorbereiding bij te paskomt. Eerst moeten er een aantalberekeningen worden gemaakt in functiePar des événements bien définis antérieursdans des pays étrangers, beaucoupd’attention fut attachée à l’emploi desdifférents des Break-away et Non-Break-Away static-lines en utilisant les ficellesexactes, tenant compte de leursrésistances. Ensuite, on passa à la théorie,dévoilant tous les secrets du container« A22 », avec lequel on peut larguer plusde matériel et du poids, évidemment selonles syltecs. La partie théorique est traitéeassez rapidement parce que l’accent del’instruction est axé sur la pratique, qui sepasse pour la plupart du temps au hangarRav-Air pour les fittings et dans le mockuppour les méthodes de travail et lesprocédures de largage. Accessoirement, ons'est préparé pour l’exercice ABT(AirBlock <strong>Training</strong>) du 15 e Wing à Ovar(Portugal), qui était imminent. Après untour de quelques milliers de kilomètresavec toute notre marchandise, à unemoyenne exaspérarement lente et repartiesur trois jours, la bataille pouvaitcommencer. Non, pas le largage. Nousdevions fitter un nombre gigantesque decontainers A22 dans toutes les formes etdimensions imaginables, suivi d’unemasse de petits colis. Tout ceci encontinuant les cours avec assistanced’aide-instructeurs très patients. On putenfin passer aux premiers drops CDS, enutilisant des configurations variées. A côtéde cela, des plateformes ont été larguéespar les anciens du détachement. On serendait rapidement compte qu’avant dedécoller et de voler vers une zone delargage, pas mal de préparation étaitnécessaire. Pour commencer, il a fallufaire bon nombre de calculs en fonction dela mission à exécuter : les poids, lesstations de fuselage, le Buffer StopAssembly, le système des poulies et leursemplacements respectifs.


van de opdracht die moet uitgevoerdworden. Gewichten, fuselagestations,Buffer Stop Assembly, katrolsystemen enhun respectievelijke plaatsen. Wanneermen daarna voet in het vliegtuig zet,begint de voorbereiding en het laden vanhet vliegtuig. Bij grotere configuraties vanladingen kan dit tot 2 uur in beslag nemen.De eerste drop CDS is een beetje zoals eensprong in het onbekende. Je hebt eentheoretische basis, dry training in deMock-Up maar als je de touwtjes zelf inhanden hebt, is men erg benieuwd hoe hetdie eerste keer zal verlopen doch ook moethet team direct klaar zijn om te kunnenreageren bij bepaalde noodprocedures diezich kunnen voordoen. Uiteraard is er nogaltijd de onderrichter met zijnhulponderrichter die nog wel een oogje inhet zeil houden, mocht er wat mis gaan.De cursus had in Ovar weliswaar pech. Dehoofdonderrichter moest terug naarSchaffen en er was geen vervanging voorde verdere opvolging beschikbaar om defase CDS met alle beschikbare middelenaanwezig in Portugal af te werken. Dit hadtot gevolg dat we de rest van de nodigedrops voor de check-out in België zoudenverder afwerken en dit met alle gekendeproblemen zoals meteo en beschikbarevliegtuigen om vanuit Melsbroek tevertrekken. Daar de oorspronkelijkeonderrichter intussen een ernstigekwetsuur had opgelopen waardoor hijtijdelijk niet meer beschikbaar bleek te zijnmoest men alsnog opzoek naar eenbeschikbare onderrichter. Tot slot lukte hetdan toch, en mooi was, dat de fase CDStoch nog beeindigd kon worden door eencheck-out CDS van 16 containers A22 in 4runs op Schaffen nog voor het grote verlof.Na de landing van de vrije val sprongwisten we dat er ons in de “stand-byroom” nog iets stond op te wachten, maardat blijkt tot nader order nog omwille vanduistere redenen ons nog onbekend. Klaarvoor de 2 e fase HE(Heavy Equipment) en“on going”. Daarover meer in de volgendeuitgave van “Green On”.Lorsque par après, nous montions dansl’avion, nous commencions la préparationet le chargement. Pour certainesconfigurations de charges, cela pouvaitdurer jusqu'à deux heures. On peutcomparer le premier drop CDS comme unsaut dans l’inconnu. On possède bien labase théorique, nous avons fait du drytraining dans le mock-up, mais dès qu’on ales ficelles en main, nous étions curieux desavoir comment ça se passerait la premièrefois. Egalement, la question de savoir si leteam sera prêt à intervenir pour appliquerles procédures de secours si nécessaire.Évidemment le tout se passe sous l’œilvigilant de l’instructeur et l’aideinstructeur,au cas où les choses sedéroulent mal. Le cours n’a pas eu dechance à Ovar. L’instructeur principal dûrentrer à Schaffen et il n’y avait pas deremplaçant pour continuer et terminertoutes les phases CDS avec les moyensprésents au Portugal. Ceci a eu commeconséquence que le restant des largagespour le check-out, dû continuer enBelgique, tenant compte de tous lesproblèmes connus comme la météo et ladisponibilité des avions à Melsbroek.Comme l’instructeur principal s’set blességrièvement avec comme conséquence uneindisponibilité temporaire, il a fallutrouver un remplaçant. Finalement tout afini par s’arranger et la phase CDS a puêtre clôturée avant le début du grand congépar un check-out CDS de 16 containersA22 en 4 runs sur Schaffen. Aprèsl’atterrissage de notre chute libre, noussavions qu’une surprise nous attendait ànotre « stand-by room ». Pour des raisonssombres et inconnues, nous ne savons, àl’heure actuelle, toujours pas de quoi ils’agit. Nous sommes prêts pour ladeuxième phase HE (Heavy Equipment) etle « on going ». Mais nous en reparleronsdans le Green On suivant.Didier De CosterDespatcher Rav-Air


Very Very Very Very…. High AltitudeDe hoogtemeter geeft 39000 meter aan.Felix Baumgartner (Salzburg, 20 april 1969,is een Oostenrijks skydiver en BASEjumper),opent het luik van de kleineruimtecapsule. Hij houdt zich slechts vastaan de leuningen aan weerszijden van hetafstapje. De heldere, blauwe gloed van deaarde is onder hem te zien. ‘Our prayers arewith you, Buddy’ klinkt het uit hetcontrolecentrum. ‘I now the world iswatching now, and Iwish the world couldsee what I can see.’‘Sometimes you have toget up really high tounderstand how smallyou really are.’Baumgartner zakt ietsdoor zijn knieën en laatde leuning los. Velenonder ons hebben hetwaarschijnlijk livegezien op TV ofinternet, of er overgelezen in de media. Dehoogsteparachutesprong terwereld is een feit. In oktober <strong>2012</strong> bereiddehij zich voor op het project Red Bull Stratos,de hoogste parachutesprong ooit, waarbijeen poging werd gedaan om degeluidsbarrière te doorbreken. Na velemalen uitstel vond de recordpoginguiteindelijk plaats op 14 oktober <strong>2012</strong> bovenRoswell, New Mexico. Hij sprong hierbijvan ongeveer 39 kilometer naar beneden. Inde vrije val die 4 minuten en 19 secondenduurde, behaalde hij als gevolg van de ijlelucht een recordsnelheid van 1342 km/u(Mach 1.24), en ging hij als eerste menstijdens een sprong door de geluidsbarrière.Meteen had hij drie records op zijn naamstaan, de hoogste vlucht met een ballon, dehoogste sprong en de snelste vrije val ooit.Tien minuten na de sprong landde hij veiligop de grond. De reis omhoog duurde ruim2,5 uur met een heliumballon van 230 meterhoog. Ruim 8 miljoen mensen bekeken zijnsprong rechtstreeks via YouTube.Very Very Very Very…. High AltitudeL’altimètre affiche 39.000 mètres. FelixBaumgartner (Salzburg, 20 avril 1969, estun skydiver Autrichien et BASE-jumper)ouvre le hublot de la capsule spatiale. Il setient seulement aux deux mains courantes depart et d’autre du tremplin. Le reflet clair etbleu de la terre est visible en dessous de lui.Du Centre de contrôle arrive: "Our prayersare with you, Buddy". "I know the world iswatching now, and I wish the world couldsee what I can see"."Sometimes you have toget up really high tounderstand how smallyou really are".Baumgartner plielégèrement les jambes etlâche les mainscourantes.Beaucoup d’entre nousl’ont probablement vu enlive à la télé ou surinternet ou lu dans lesmédias. Le saut partantde la plus haute altitudeest un fait. En octobre<strong>2012</strong>, il se préparait pourle projet Red Bull Stratos, un saut enparachute de la plus haute altitude, durantlequel un essai pour passer le mur du sonserait tenté. Après de multiples reports, latentative avait lieu le 14 octobre <strong>2012</strong> audessusde Roswell, New Mexico. Il sauta del’altitude de 39 km. Durant la chute qui dura4 minutes et 19 secondes, il parvint, à causede l’air raréfié, à atteindre une vitesse recordde 1342 km/heure (Mach 1,24) et dépassapour la première fois le mur du son en chute.Il a eu d’emblée trois records : le plus hautvol en ballon, le saut le plus haut et la chutela plus rapide de tous les temps. Dix minutesaprès le début du saut, il atterrissait en toutesécurité. L’ascension avec un ballon enhélium de 230m de hauteur avait duré 2,5heures. Plus de 8 millions de personnessuivirent son saut en direct sur YouTube.


Baumgartner deed eerder extreme stunts,zoals door in 1999 van de Petronas TwinTowers in Kuala Lumpur (Maleisië) teBASE-jumpen en met een een specialevleugel over het Kanaal te skydiven. Hetvorige hoogterecord stond op naam van JoeKittinger, welke nu deel uitmaakt van teamrond Baumgartner. Als testpiloot van deluchtmachtmaakte hij in 1960een serie sprongenuit een open mandonder een ballon.Hij sprong vanaf31 kilometer enhaalde 988 km/hbijna de snelheidvan het geluid.Kittinger heeftnog wel het recordvan de langstevrije val uit degeschiedenis.Het ParachuteSysteemGeen persoonlijk Parachute systeem is ooitgebruikt of ontworpen voor eensupersonische vrij val vanaf de buitensterand vanatmosfeer, jarenvan ontwikkelingen testen hebbenuiteindelijkgeresulteerd ineen innovatieveen revolutionaire“Drogue”technology omFelixBaumgartner testabiliseren indien nodig. De container bevateen “drogue” stabilisatie systeem en tweevalschermen (hoofd- en reservevalscherm).De drogue en de G meter zijn ontworpen omonafhankelijk van het hoofd- enreservevalscherm te functioneren.Baumgartner a à son palmarès d’autres toursde force. En 1999 il sauta en base-jump desPetronas Twin Towers à Kuala Lumpur(Malaisie) ou, à une autre occasion, il sautaavec une aile spéciale au-dessus du Canal.Le record d’altitude précédant avait étéréalisé par Joe Kittinger, qui faitactuellement partie du team autour deBaumgartner.Comme piloted’essai de la forceaérienne,Kittinger avait en1960 fait une sériede sauts d’unecage ballon. Ilsauta d’unealtitude de 31 kmet atteignait 988km/heure, presquela vitesse du son.Kittinger détientencore le recordde la chute la pluslongue de l’histoire.Le Système du ParachuteAucun système de parachute n’a été conçuou utilisé pour faire un saut supersonique àpartir de la limiteextérieure del’atmosphère.Après des annéesdedéveloppementset d’essais, on aconçu un systèmenouveau etrévolutionnaire,le « Droguetechnology »,pour stabiliser Baumgartner si nécessaire. Lecontainer contient un « drogue », système destabilisation et deux parachutes (le principalet le réserve). Le «drogue» et l’unité demesure G ont été conçues pour pouvoir êtreutilisé séparément sur les deux parachutes.Si Felix entame une chute non stable, il aurabesoin du système de stabilisation


Indien Felix in een onstabiele vrije valgeraakt zal hij het droguestabilisatievalscherm nodig hebben om tevermijden dat hij in een oncontroleerbarespin (ongecontroleerd draaien) geraakt.Rekening houdend met zijn doel om degeluidsbarrière te bereiken, wil hij zeker nietdat dit systeem onvrijwillig geactiveerdwordt daar dit zijn valsnelheid afremt. Deoplossing; als Felix een G kracht ondervindvan 3,5Gs over een periode langer dan 6seczal de G meter het droguestabilisatievalscherm activeren.Ook zit er een activatie knop op dehandschoen van Felix, als hij dezegedurende 3sec inhoud zal het systeemactiveren. Het drogue systeem is ook niet inhet midden vanhet harnasgeplaatst maarter hoogte vande schouders ditom het spinnente vermijdenHoofdvalscherm is eenPrecisionAerodynamicssquarevalscherm 9cell270sq/ft,evenals dereserve. Omdeze te gebruiken moet hij eerst zijnvalsnelheid afremmen tot 150kt of ongeveer277km/h. Het AAD systeem is van Cypresen zal de reserve activeren aan 35m/s op2000ftHet totale parachute systeem van VelocitySports Equipment weegt ongeveer 27kg. Hetharnas is speciaal ontworpen rond hetstabilistatie drogue systeem. Er zit ook eencut-away handle op de reserve, moest dereserve per ongeluk geactiveerd worden opgrootte hoogte zou het kunnen dat Felixzonder zuurstof komt te zitten.De hoogtemeter is een Altitrack van Larsenen Brusgaard ook speciaal ontworpen voordeze uitzonderlijke sprong.«drogue» pour éviter qu’il commence unevrille non contrôlable. Tenant compte du faitqu’il voulait dépasser le mur du son, il fallaitabsolument éviter le déclenchementinvolontaire du système, car ainsi sa vitessede chute serait freinée. La solution : si Felixarrive à une force de 3,5 G durant plus de 6secondes, le G-meter déclenchera lesystème. Il y a également un boutonpressiondans le gant de Felix. Il activera lesystème, s’il le pousse durant 3 secondes.Pour éviter de vriller, le système drogue nese trouve pas au milieu du harnais, mais àhauteur des épaules. Le parachute principal,comme le réserve sont du type PrecisionAerodynamics square 9cell 270sq/ft. Pourpouvoir les utiliser, il faut d’abord freiner lachute jusqu'à150kt ou 277km/heure. Lesystème AADest de Cypres etactivera leréserve à35m/sec à2000Ft.L’ensemble dusystèmeparachute est deVelocity SportsEquipment etpèse 27 kg. Leharnais estconçu spécialement pour le système destabilisation drogue.Il y a également un cut-away handle sur leréserve, au cas où le réserve est activéaccidentellement à haute altitude et queFelix tomberait sans oxygène.L’altimètre est un Altitrack de Larsen etBrusgaard, également conçu spécialementpour ce saut exceptionnel.


Geen enkel parachute systeem wordtgegarandeerd hoger dan 30000ft, Felixspringt van uiteindelijk van +/- 126000ft.Congratulations FelixAucun système de parachute n’est garantiau-dessus d’une altitude de 30.000 Ft. Felixsautera de +/- 126.000 Ft.Congratulations FelixSgt Vets WillyCel BOPS: De Duitser Olav Zipser, die eenRussisch ruimtepak aan het verbeteren is,wil op liefst 40 kilometer hoogte uit eenraket springen(To be continued)PS. L’Allemand Olav Zipser, qui est en traind’améliorer une combinaison spatiale al’intention de sauter d’une altitude de 40 kmen partant d’une fusée (To be continued)


Devenir chuteur opérationnelLes cours OR 1990 – 2009Pour vous décrire l’organisation descours OR, depuis la fin des années1990, nous avons contacté le CommandantWilfried Vanermen. Moniteur de sautdepuis 1999, il a d’abord été affecté à laCompagnie Technique pendant deux ans.Ensuite, il est devenu chef du <strong>Peloton</strong><strong>Training</strong> jusqu’en 2010.Actuellement, il commande la Compagnied’Appui aux Opérations Aéroportées(4).Pendant plus d’une décennie, il a acquisune certaine expérience et possède à sonactif plus de 2.000 sauts en ouverture retardéeet quelque 250 en automatique.Skyvan.Commandant W.Vanermen.Dans les années 1990, le cours est ouvertaux militaires des trois bataillons. Il n’y apas de conditions préalables, sinon cellesd’avoir servi dans un bataillon pendant plusieursannées et d’obtenir l’autorisation ducommandant du Régiment ou plus tard de laBrigade Para-Commando.Il est dispensé à une vingtaine d’élèveset les trois premières phases durent six semaines.Les sauts sont effectués d’un avion Skyvan(5), en utilisant des parachutes type àaile, sur les DZ de Schaffen, de Moorsele,de Bourg-Léopold ou de Zoersel.…A Moorsele, par ailleurs domainemilitaire, nous disposons des installations,de la zone de saut, d’une salle de pliage,d’une salle vidéo pour les débriefings, delogements. Nous y restons les cinq premiersjours de la semaine, le week-endétant réservé au club civil.(W.Vanermen).Au cours de la phase A, les trois premiersjours sont consacrés aux coursthéoriques et au pliage du parachute PD(Performance Design). les élèves effectuentensuite une trentaine de sauts, apprenant àquitter l’avion, à contrôler leur chute, à sestabiliser, à effectuer en tour droit ensuite untour gauche, un tour droit, un salto avant etarrière et une dérive horizontale et à ouvrirleur dorsal à la hauteur imposée. Les premierssauts sont effectués d’une hauteur de5000 pieds avec une ouverture du dorsalaprès 10 secondes. Le temps de chute augmenteavec leur progression !Les élèves sont maintenant équipés d’undéclencheur barométrique : le « CypresADD » (Automatic Activation Device) (6).La phase B constitue un cours de perfectionnementd’une vingtaine de sautsavec le même type de parachute. Les sauteursapprennent d’une part, la précisiond’atterrissage en s’efforçant d’atterrir leplus près possible de la cible, et d’autrepart à chuter en groupe et à se stabiliser enproximité.Vient ensuite la phase C consistant, aucours d’une trentaine de sauts, à apprendreà sauter avec matériel.Jusqu’en 2005, cette phase est réaliséede l’avion civil Skyvan, avec le parachuteSOV (Spécial Operation Vector) (7) et lematériel conditionné à nouveau devant.Au cours de la phase A et B, les sautssont effectués d’une altitude de 3.000 à12.000 pieds sans matériel et durant laphase C d’une altitude minimum de 5.000pieds.… A Schaffen, pour des raisons de sécuritéaérienne, la hauteur tolérée est de12.000 pieds.De plus, nous avons remarqué toutd’abord que nous perdions la moitié desélèves qui n’avaient au paravent jamaischuté, soit qu’ils ne suivaient pas le rythme,soit qu’ils abandonnaient. Nous avonségalement constaté qu’au cours de la phaseopérationnelle, les élèves n’avaient pasl’habitude d’effectuer des sauts du C-130.Nous avons dès lors dispensé les phases Aet B comme avant 2005 du Skyvan, maisnous avons exécuté la phase C du C-130.Chaque année en septembre, nous allionsà l’ETAP dans le sud-ouest de la Franceoù pendant une quinzaine de jours nousdisposions d’un C-130 belge et effectuionsdes sauts sur des DZ aux environs de Pau,Nous pouvions sauter à une altitude de12.000 pieds et à la suite de ce séjour lesélèves étaient brevetés (W.Vanermen).Après avoir effectué la phase C, lesélèves étaient aptes à commencer le cours« chuteur opérationnel à haute altitude »c’est-à-dire entamer la phase D: des sautsavec matériel, de jour et de nuit, en HALOet en HAHO (8) d’une hauteur supérieureà 12.000 pieds et équipés d’un masque àoxygène.En HALO, les parachutistes effectuentune longue chute libre et ouvrent à 3.500pieds (avec SOV), 5.000 pieds avec MMS.En HAHO, ils ouvrent leur parachutedès qu’ils sont stabilisés, et se dirigentensuite, en équipe, vers une zoned’atterrissage en suivant un plan préétablitenant compte des directions du vent auxdifférentes altitudes.Cette phase commence par un séjourd’une semaine à Schaffen, ensuite, lesélèves effectuent un stage d’une quinzainede jours en Slovénie et une seconde périodede deux semaines au Portugal ou au Maroc.Il nous arrive également de dispenserla phase D en Belgique dans la régiond’Ypres, Bruges, Roeselare et Courtrai oudans le sud de la Belgique (Neufchâteau,Saint Hubert…).Cette procédure était appliquéejusque 2009 !(4) Cette compagnie se compose des <strong>Peloton</strong>s RavAir, Pathfinders, <strong>Training</strong> et de la Section MALT.(5) L’avion est loué, en leasing par la Défense, 200heures par an.(6) Celui-ci déclenche l’ouverture du ventral à 750pieds au cas ou le parachutiste n’actionne pas sapoignée à l’altitude voulue(7) Parachute américain de couleur grise pourles sauts avec matériel, maximum 40kg, armecomprise(8) Avec une ouverture à 12.000 pieds, le parachutisteest capable de dériver de quelque 5 à 6kilomètres. Après une ouverture à 25.000 pieds, ilpeut dériver jusqu’ à 40 km16


De Cursussen VO 1990-2009Over de organisatie van de cursussenVO sinds de jaren 1990 tot nu kregenwe onze informatie van CommandantWilfried Vanermen. Sprongmonitor sinds1999 behoorde hij twee jaar tot de TechnischeCompagnie en werd daarop chef vanhet <strong>Peloton</strong> <strong>Training</strong> tot 2010.Momenteel staat hij aan het hoofd vande Compagnie Steun aan Luchtlandingsoperaties(4). In tien jaar heeft hij behoorlijkwat ondervinding opgedaan en heeftop zijn naam meer dan 2.000 sprongen VOen een 250 AO staan.In de jaren 1990 wordt de cursus toegankelijkvoor de militairen van de drie bataljons.Geen voorafgaande voorwaardentenzij gediend te hebben in een bataljongedurende meerdere jaren en de toelatinghebben van de bevelhebber van het Regimentof later de Brigade Para-Commando.Een twintigtal leerlingen nemen er aandeel en de eerste drie fasen lopen over zesweken.De sprongen gebeuren van een Skyvan(5) met valschermen van het vleugeltype,op de DZ van Schaffen, Moorsele, Leopoldsburgof Zoersel.… In Moorsele, dat overigens militairdomein is, beschikken we over de installaties,de sprongenzone, een plooizaal, eenvideozaal voor de debriefing en logeeraccomodatie.We verblijven er de vijf dagenvan de week, want het weekend is voorbehoudenaan de burgerclub. (W.Vanermen).Gedurende de fase A worden de eerstedrie dagen gewijd aan theorie en het plooienvan de parachute PD (PerformanceDesign). De leerlingen doen vervolgenseen dertigtal sprongen, om te leren hetvliegtuig te verlaten, hun val te controleren,zich te stabiliseren, een linkse draai,een rechtse draai, een voorwaartse salto,een achterwaartse salto en een horizontaleafdrijving en hun rugvalscherm te openenop de voorgeschreven hoogte. In het beginwordt gesprongen op 5.000 voet met openingvan rugvalscherm na 10 seconden. Deduur van de val wordt opgevoerd naarmatehun vooruitgang!Nu zijn de leerlingen uitgerust met hetbarometrische openingsysteem “CypresADD” (Automatic Activation Device) (6).Fase B is een vervolmakingscursus meteen twintigtal sprongen met hetzelfde typevalscherm. Enerzijds leren de springersprecisie bij de landing door te proberen zodicht mogelijk bij het doel te landen, en,anderzijds, in te springen en zo dicht mogelijkbij elkaar te stabiliseren.Tijdens fase C leren ze, door een dertigtalsprongen, te springen met materieel.Tot in 2005 gebeurde dit met het burgervliegtuigSkyvan en valscherm SOV (SpecialOperation Vector) (7) en het aangepastematerieel aan voorzijde.Tijdens fase A en B wordt gesprongenvan 3.000 tot 12.000 voet zonder materieel,tijdens fase C van minstens 5.000 voet.... Om redenen van de luchtveiligheid isin Schaffen de maximum toegelaten hoogte12.000 voet.Bovendien hebben we gemerkt dat we dehelft van de leerlingen verloren die vroegernooit aan vrije val gedaan hadden, somsomdat ze het ritme niet volgden, maar ookomdat ze het opgaven. Ook viel op tijdensde operationele fase dat de leerlingen nietgewend waren uit de C-130 te springen. Wehebben, zoals vóór 2005, in de fases A enB de Skyvan, maar voor fase C, de C-130.Ieder jaar in september gingen we naarde ETAP in Frankrijk waar we veertien dagenkonden beschikken over een BelgischC-130. Hiermee sprongen we op DZ’s in deomgeving van Pau…We konden springenvan 12.000 voet hoogte en na hun verblijfdaar werden de leerlingen gebrevetteerd.(W.Vanermen).Na het beëindigen van fase C waren deleerlingen bekwaam om de cursus “operationelespringer” op grote hoogte te beginnent.t.z. de fase D: sprongen met materieelHALO en HAHO (8) boven de 12.000voet en uitgerust met zuurstofmasker, bijdag en bij nacht.Bij HALO doen de parachutisten eenlange vrije val en openen op 3.000 voet(met SOV), op 5.000 voet met parachuteMMS (Multi Mission System). Bij HAHOopenen ze hun valscherm van zodra zegestabiliseerd zijn en richten zich dan, ingroep, naar de landingszone volgens eenvooraf vastgelegd plan, rekening houdendOperationele springer wordenmet de windrichtingen op de verschillendehoogten.Deze fase begint met een verblijf vaneen week in Schaffen, vervolgens brengenze gedurende veertien dagen een stagedoor in Slovenië en een tweede, ook veertiendagen, in Portugal of in Marokko. Hetgebeurt ook dat fase D voltrokken wordt inde streek van Ieper, Brugge, Roeselare enKortrijk of in het zuiden van België (Neufchâteau,Saint-Hubert).Deze procedure werd gevolgd tot 2009Beja 2008.(4)Deze compagnie bestaat uit de <strong>Peloton</strong>s Rav Air,Pathfinders, <strong>Training</strong> en de Sectie MALT.(5)Dit vliegtuig wordt in leasing gehuurd doorDefensie (200 uren per jaar).(6) Hiermee wordt de reserve automatisch geopendop 750 voet indien de parachutist de handgreep nietop de gewenste hoogte getrokken heeft.(7) Amerikaans valscherm, van grijze kleur, voorde sprongen met materieel, maximum 40kg wapenincluis.(8) Met de opening op 12.000 voet is de parachutistin staat 5 à 6 km af te drijven. Na een opening op25.000 voet kan dat gaan tot 40km.Benin 2008.17


Devenir chuteur opérationnelVector).Après quelques sauts, il est examiné parun « tandem examinator » et lorsqu’ilréussit ces épreuves, il effectue huit sautsavec un moniteur expérimenté.Il est ensuite qualifié !Le Cours AFFpartir de 2009, afin de diminuer leA nombre d’échecs et de permettre unestabilisation plus rapidement, le CEParautilise une nouvelle procédure dénomméeAFF (Accelerated Free Fall). L’écoleenvoie des instructeurs en Arizona (USA)pour se familiariser avec cette nouvelleméthode.Actuellement, le <strong>Peloton</strong> <strong>Training</strong> disposed’une dizaine de moniteurs capablesde dispenser le cours à quelque 15 élèves.Avant de le débuter, le cours se rend au« wind tunnel » (9), dans une institutioncivile installée à Roosendaal (Pays-Bas) oùchaque élève apprend, sans être stressé,à évoluer et à se stabiliser pendantquelque six minutes.Les trois premiers sauts OR sontexécutés avec deux moniteurs qui accompagnentl’élève depuis la sortie du Skyvanjusqu’à l’ouverture du parachute. Pour lesquatre sauts suivants, il n’a plus qu’un seulinstructeur.A l’issue de la phase A, celui-ci estformé AFF en effectuant sept sauts.…Ce système est très performant et lerésultat de réussite est pratiquement de100%. (W.Vanermen).La phase B est ensuite entamée. Sonprogramme est identique à celui avant2009. Les élèves sautent sans instructeurset aux mêmes endroits (Schaffen, Bourg-Léopold, Zoersel, Moorsele). Des stagesde deux semaines sont également effectuésà Castelnau en France avec des sauts duSkyvan.La phase C est organisée avec des sautsde C-130.…En 2010, nous avons été à Tancos.(W.Vanermen).Pour les deux premières phases, les élèvesutilisent le parachute « Navigator », pour laphase C, le parachute MMS « Multi MissionSystem », acheté par la Belgique en2010 et qui offre trois avantages :- sauter avec le bergham fitté sur le ventre,ce qui permet au chuteur d’emporter unecharge plus lourde et d’être mieux stabilisé,- sauter avec un « drogue », une sorte depetit parachute qui permet au parachutistede ne pas dépasser la vitesse de 200km/heure alors que celle-ci peut atteindre250km/heure. Il ne s’agit donc pas d’unstabilisateur mais d’un frein,- la possibilité de sauter avec une « staticline » qui permet le déploiement du« drogue » dès la sortie de l’avion, cequi facilite la chute groupée des équipes« Pathfinder » et « Special Force ».Les équipes « Special Forces » souventen missions opérationnelles pendantplusieurs mois ont moins l’occasion des’entraîner. Aussi, l’utilisation de ce nouveauparachute leur permet de se reconditionnerplus rapidement.Le cours est actuellement destiné auxcandidats dispatchers, aux membres du<strong>Peloton</strong> Rav Air, Pathfinders et SpecialForces. Par contre, il n’y a donc plus dechuteurs opérationnels dans les bataillons.Il existe également une possibilité desauts en tandem qui permettent d’infiltrerdes militaires spécialistes non chuteursopérationnels, pouvant aider les « SpecialForces » ou les « Pathfinders » ou de permettreà des VIP d’effectuer une chute, telle Ministre Flahaut lorsqu’il était Ministrede la Défense.…Chaque année, nous faisons sauterquelque 40 civils ayant lors d’une compétitionou d’une tombola gagné un ticket leurpermettant un saut en tandem, et ce, dansun but de relation publique. (W.Vanermen).Pour suivre le cours « Tandem Master», les candidats doivent avoir effectué500 sauts en ouverture retardée. Le courscommence par deux jours de théorie ausol ! Le candidat effectue deux sauts testsavec bergham ensuite des sauts avec leparachute tandem SOV (Special OperationEn guise de conclusionPlusieurs parachutistes ont payé deleur vie le développement des sautsà ouverture retardée.Le Sous-Lieutenant Janssens, commandantdu CEPara Baka, au coursd’un saut à N’Djili le 20 janvier 1959.Le Caporal Mols en 1964Le 1 er Sergent Preman en 1971.Le 1 er Sergeant Marroy en 1988.Le 1 er Sergent Beaudot en 1988.Le Caporal-Chef Eeckhout en 2000.Le Caporal-chef Jajor en 2003.Pensons-yet rendons-leur hommage !!!!Au momentoù nous rédigions cet article :407.780 sauts en ouverture retardéeont été réalisés129 brevets de moniteur de saut ORont été décernés.(9) Dans ce « wind tunnel »,, l’élève se retrouvedans les mêmes conditions que pendant une chuteet apprend à se stabiliser. Il n’en existe pas en Belgique,mais à Roosendaal, à Paris, en Angleterre,aux USA…. L’appareil est très onéreux et nécessiteune énorme quantité d’électricité pour fonctionner.18


Operationele springer wordenDe cursus AFFVanaf 2009, om het aantal mislukkingente minderen en sneller een stabilisatiete bekomen past TrgCPara een nieuweprocedure toe, AFF (Accelerated FreeFall). De instructeurs worden naar Arizona(VS) gestuurd om zich vertrouwd te makenmet deze nieuwe methode.Momenteel beschikt het peloton <strong>Training</strong>over een tiental monitoren die in staatzijn de cursus te geven aan een vijftal leerlingen.Vooraf gaan we naar een “windtunnel”(9), een burgerlijke instelling in Roosendaal(Nederland) waar iedere leerling,volledig ontspannen, gedurende zes minuten,leert te evolueren en zich te stabiliseren.Voor de eerste drie sprongen VO wordtde leerling begeleid door twee monitorenvanaf zijn stap uit de Skyvan tot de openingvan zijn valscherm. Voor de vier volgendeis er nog één instructeur. Op het einde vanfase A wordt de vorming AFF besloten metzeven sprongen.…Dit systeem werkt uitstekend: praktisch100% slagen. (W.Vanermen).Begint dan fase B met een zelfde programmaals vóór 2009. De leerlingenspringen zonder instructeur en op dezelfdeplaatsen: Schaffen, Leopoldsburg, Zoersel,Moorsele. Stages van twee weken vindenook nog plaats in Castelnau in Frankrijk,met sprongen van Skyvan.Fase C gebeurt met sprongen uitC-130.… In 2010 zijn we naar Tancos gegaanvoor sprongen uit C-130. (W.Vanermen).Voor de twee eerste fasen gebruiken deleerlingen het valscherm “Navigator”,voor fase C, de parachute MMS (MultiMission System), door België aangeschaftin 2010 en die drie voordelen biedt:- springen met bergham bevestigd op debuik, wat toelaat dat de springer een groterelast kan meenemen en beter gestabiliseerdis,-springen met een “drug”, een soortkleine parachute die belet dat de parachutistsneller zou vallen dan 200km/uur, daarwaar hij 250km/uur zou kunnen bereiken.Het gaat niet om een stabilisator, maar omeen rem.- de mogelijkheid om te springen meteen “static line” die de “drug” kan ontplooienvan zodra het vliegtuig verlatenwordt, wat de sprong in groep vergemakkelijktvoor “Pathfinder” en “Special Forces”ploegen.De “Special Forces” ploegen die veelalmeerdere maanden op operationele missieszijn, hebben minder de gelegenheid om tetrainen. Met het gebruik van deze parachutevinden ze vlugger opnieuw hun conditieterug.De cursus is vandaag bestemd voorkandidaat-dispatchers, de leden van het <strong>Peloton</strong>Rav Air, Pathfinders en Special Forces.In de bataljons zijn geen operationelespringers meer.Er worden ook nog tandemsprongengeoefend. Hiermee kunnen militaire specialisten,die geen operationele parachutistenzijn, geïnfiltreerd worden in steun vande “Special Forces” of de “Pathfinders” ofook om VIP’s een sprong te laten doen, zoalsb.v. de Heer Flahaut die toen Defensieminister was.…Ieder jaar laten we zo’n 40 burgersgenieten van een tandemsprong die gewonnenwerd als prijs in een competities of bijeen tombola. Een public relation actie dus.(W.Vanermen).Om een cursus “Tandem Master” tevolgen moeten de kandidaten 500 sprongenmet vertraagde opening op hun actiefhebben. De cursus begint met theorie op degrond gedurende twee dagen! De kandidaatdoet twee testsprongen met berghamen springt daarna met een tandemparachuteSOV ‘Special Operation Vector).Na enkele sprongen wordt hij gekeurddoor een “Tandem examinator” en wanneerhij in de proeven slaagt, maakt hijacht sprongen met een ervaren monitor enwordt daarna gekwalificeerd.Ter afsluitingMeerdere parachutisten hebben deontwikkeling van de sprongenmet vertraagde opening met hun levenbetaald.Onderluitenant M.Janssens, commandantTrgCPara Baka bij een sprongin N’Djili op 20 januari 1959.Korporaal Mols in 1964 gedurendeeen ballonsprong.Eerste-Sergeant Premane in 1971.Eerste-Sergeant Marroy in 1988.Eerste-Sergeant Beaudot in 1988.Korporaal-chef Eeckhout in 2000.Korporaal-chef Jajor in 2003.Laat we ze niet vergeten!!!Op het ogenblik dat dit artikelsamengesteld werd, zijn er 407.780sprongen met vertraagde openinguitgevoerd en werden 129 brevettenvan sprongmonitor VO uitgereikt.(9) In deze “windtunnel” bevindt de leerling zich indezelfde omstandigheden als tijdens de val en leerthij hoe te stabiliseren. Bestaat niet in België, wel inRoosendaal, Parijs, Engeland, Verenigde Staten…Het is een betrekkelijk duur apparaat en verbruiktheel wat electrisch stroom bij de werking.19


SOUVENIRSPendant ma longue carrière de despatcher,d’active et de réserve, de janvier 1955 au31 décembre 1990, 45 ans au total, j’ai étéconfronté à de nombreux incidentspendant le vol de l’aéronef ou pendant lessauts. Tous les incidents qui vous sontcontés ci-après se sont heureusement bienterminés. Bien sûr, il y en a eu d’autresqui, malheureusement, se sont malterminés. Malgré tout ils étaient très peunombreux en comparaison avec le nombrede sauts effectués jusqu’à ce jour. Maisceux-là, il vaut mieux les tenir dans lefond du tiroir.Tous les incidents de cet article sontreproduits de mémoire, ne sont pas datés etne se trouvent pas dans un ordrechronologique. Drop sur Kerkhoven avecC-119. Le sous-lieutenant Mertens, notreprésident d’honneur est, après la sortie,resta accroché avec la sangle de largage deson chestbag au premier siège destarboard. Les cordes du parachute étaientdélovées, mais le sac intérieur était restéfermé. Il a été retiré à l’intérieur de l’avionà la main. Pas de blessure. Drop surSchaffen avec C-119. Le 1SG Palmans(brevet despatcher n°107) fut, pendant ledespatching à port, éjecté à 1200 pieds.Après l’ouverture de son parachutecommandé (sans réserve) il s’est retrouvéparachute ouvert au milieu du stick. Pas deblessure. Drop sur Kerkhoven avec C-119.Le 1SM Gervois (brevet despatcher n°28)a été éjecté pendant le despatching à port.A cette époque, on se sécurisait avec unesafety belt autour de la taille qui étaitaccrochée au câble static. Il a été retiré à lamain à l’intérieur du cargo. Légèresblessures au visage. .Après cet incident, leport de la safety belt fut abandonné.Drop en OR sur Schaffen avec H34. Le1SG Vermeulen (brevet despatcher n°44),largueur, se trouvait près de la porteouverte durant l’ascension. L’hélicoptère,alors qu’il se trouvait à l’altitude de 900pieds, a eu un arrêt de moteur brusque. Parle choc, Vermeulen s’est retrouvé dehors.In mijn lange loopbaan van 45 jaar, alsdespatcher, in actieve dienst en alsreservist, van januari 1955 tot 31december 1990, heb ik veel incidentenmeegemaakt tijdens de vlucht metverschillende vliegtuigen of tijdens desprongen. Al de hierna gebrachteincidenten liepen gelukkig goed af. Erwaren weliswaar andere die spijtig genoeg,wel slecht afliepen. Maar ze waren niet zofrequent in vergelijking met het aantalsprongen die zijn gebeurd. Die kunnenmaar beter bewaard worden onder in delade. Alle hierna vertelde incidentenwerden uit het hoofd gebracht, de meestezonder datum en ook niet inchronologische volgorde. Drop met C-119op Kerkhoven DZ. OnderluitenantMertens, onze erevoorzitter, bleef na deuitgang onder het vliegtuig hangen aan deaflaatwebbing van zijn chestbag, die achterde zetel aan starboard was blijven haken.De koorden van het valscherm waren rondde static lijnen gedraaid maar hetvalscherm, nog steeds in de binnenzak,bleef dicht. Hij werd met de handbinnengehaald. Geen verwondingen. Dropop Schaffen met C-119. 1SG Palmans(brevet despatcher nr 107) werd tijdens dedespatching aan port, op 1200 voet, uit hetvliegtuig geprojecteerd. Na de opening vanzijn commandé valscherm (zonder reserve) bevond hij zich te midden van de stick.Geen kwetsuren. Drop op Kerkhoven metC-119. De 1SM Gervois (brevetdespatcher nr 28) naar buitengeprojecteerd tijdens een drop aan port. Indie periode had de despatcher alsveiligheid een safety belt rond het middelen vastgehaakt aan de static kabel. Hijwerd met de hand binnen gehaald. Enkelelichte verwondingen in het aangezicht.


Ouverture instantanée et atterrissage endehors de la plaine, derrière chez Flup. Pasde blessure, mais vert de colère.L’hélicoptère a atterri en autorotation. Volen H34 sur Schaffen pour saut OR avecl’équipe de compétition. Vers 500 pieds laporte fut arrachée et nous avons atterri àl’extérieur de la plaine en autorotation.Atterrissage assez rude, Pas de blessés. LeCdt avi Brokken était aux commandes.Vol en C-13O pour un brevet A du 2 BnCommando. A environ 5 minutes de laDZ et pour la première fois dans macarrière, la sonnette d’urgence se met àfonctionner. Le crew chief / loadmasternous donne « Préparez-vous pour unabandon aircraft ». Nous étions à cemoment déjà au-dessus de la DZ deSchaffen, donc pas de problème pour nous.Nous étions prêts à exécuter l’ordre. Iln’en fut rien. Nous sommes retournés àMelsbroek où nous avons changé d’avion.Les élèves sont restés très calmes et ontexécuté les ordres des despatchers sansproblèmes. A Melsbroek, le pilote nous aexpliqué qu’un des moteurs avait une perted’huile ainsi qu’une panne hydraulique.Drop de Dakota (DC3) dans les années1953 sur Schaffen. Le Sgt Grimonprez du1Bn Para est resté accroché à l’avion. Dû àune mauvaise sortie, la static line toujoursaccroche au câble, était passée derrière leparachute dorsal et empêchait l’ouverturenormale.. Il tournait comme une toupie. Achaque tour, son casque heurtait lacarlingue et résonnait à l’intérieur. Lestrois despatchers à bord ont décidé de nepas utiliser le retrieving mais bien laperche. En effet, dans le système retrievingil existait également une perche d’environs4 mètres, munie d’un crochet. Le paraaccroché devait, s’il était conscient, passerce crochet dans un des D-ring du harnais,ce qui fut fait.Na dit incident werd de safety belt nietmeer gebruikt. Drop OR op Schaffen metH34. De 1 Sgt Vermeulen (brevetdespatcher nr 44) bevond zich als largueuraan de deur, die tijdens het klimmen bleefopen staan. Op 900 voet had de Heli plotseen flame out ( motor die stil valt). Doorde schok viel Vermeulen naar buiten.Onmiddellijke opening en landing buitende DZ in de omgeving van Flup. Geenverwondingen maar groen van woede. DeHeli landde in autorotatie. Drop OR van decompetitieploeg op Schaffen. Op 500meter werd de deur afgerukt en landde deHeli in autorotatie buiten de DZ. Een vrijharde landing. Cdt avi Brokken was piloot.Niemand gekwetst. Vlucht van C-130 vooreen brevet A commando. Op ongeveer 5minuten van de DZ, en voor de eerste keerin mijn loopbaan, horen we de alarmbel.De crew chief/loadmaster beveelt “Prepare abandon aircraft”. We waren toenal boven Schaffen DZ en was er voor onsgeen probleem en waren klaar voor deuitvoering. Die kwam er niet en we zijnnaar Melsbroek teruggekeerd.. Daar legdede piloot uit dat een der motoren olieverloor en een hydraulische panne had.Drop van Dakota (DC3) in 1953 inschaffen. De Sgr Grimonprez van het 1 BnPara bleef aan het vliegtuig hangen. Dooreen slechte uitgang geraakte de static lijn,die nog steeds aan de kabel wasaangehaakt achter zijn rugvalscherm enbelette zo de normale opening van hetvalscherm. Hij draaide rond als een tol.Elke toer raakte zijn helm de romp en datweerklonk ook in de binnenkant van hetvliegtuig. De drie despatchers aan boordbeslisten van de stok en niet de retrievingte gebruiken. In het retrieving systeembestond er ook een lange stok van 4meindigend op een haak.


Les despatchers ont alors retiré lemalheureux Grim à bord. Pas de blessuresgraves, quelques contusions. Le SgtGrimonprez a sauté sans problème lelendemain. Notez qu’à cette époque, onsautait encore avec le Type-x sansréserve. Drop sur Schaffen de C-119. Unsous- officier du 2 Bn Commando dont j’aioublié le nom, est également restéaccroché à l’avion. Situation semblable àcelle de Grimonprez, probablement duégalement à une mauvaise sortie. Staticline, toujours accroché au câble, maisenroulée autour et derrière le dorsal. Lemalheureux, pensant à juste titre qu’ilallait tomber en chute libre, ouvre sonparachute de réserve. Comme il esttoujours accroché, le parachute se gonfletrès vite et par la force de traction la lignestatic se casse à hauteur de l’arc de laporte. Le pilote (Adj Chef avi Geruzet) asenti ses commandes sans réaction pendantplusieurs secondes Le malheureuxcommando a atterri derrière le bois aunord de la DZ. Pas de blessures. Lamésaventure s’est terminée par une bonnecuite au bar le soir. A l’inspection duharnais, les plieurs ont constaté que labarre de fixation était pliée presque enangle aigu et plusieurs coutures avaientcédé. Notre sous-officier a eu beaucoup dechance. Pour ma part, j’ai eu pas mald’ennuis à l’ouverture au début des StratoStar et Strato Cloud. Il arrivait parfois queles commandes restent bloquées et parfoisdes caissons restaient fermés. Je m’en suistoujours bien sorti, sauf une fois :atterrissage en spirale avec une commandebloquée et deux caissons fermés, devant leClub Chabot. Je suis resté étendu, lesouffle coupé. Transporté à l’hôpital deDiest, le médecin urgentiste, après uneradio, a constaté une fêlure dans unevertèbre cervicale.De parachutist moest, indien hij nietbewusteloos was, de haak in een van de D-ringen van het harnas steken. Dit gebeurdeen de despatchers trokken de ongelukkigeGrim terug aan boord. Geen zwarekwetsuren, wel enkele kneuzingen. SgtGrimonprez sprong zonder problemen dedag nadien. Noteer dat er in die tijdgesprongen werd met Type-x zonderreservevalscherm. Drop op Schaffen vanC-119. Een onderofficier van het 2 Bncommando waarvan ik de naam vergat,bleef eveneens aan het vliegtuig hangen.De reden was dezelfde als deze vanGrimonprez en dus waarschijnlijk ookvolgend op een slechte uitgang: static- linenog aan de kabel maar lopend langs deachterkant van het rugvalscherm. Deongelukkige dacht dat hij in vrije val gingvertrekken en opende meteen zijnhulpvalscherm. Het valscherm staatmeteen bol en door de forse tractie, breektde static-line af ter hoogte van de deur. Depiloot, Adj Chef Geruzet, voelde dat hijgeen besturing had gedurende enkeleseconden. De ongelukkige landde achterhet bos ten noorden van de DZ. Hetsprongincident eindigde die avond met eenstuk in zijn kraag in de bar. Bij deinspectie van het harnas stelde men vastdat de barre de fixation bijna in een rechtehoek was geplooid en dat verschillendenaden waren losgekomen. Deonderofficier in kwestie heeft veel gelukgehad. Ik zelf heb nogal wat problemengehad bij de opening in het begin van hetgebruik van de Strato Star en de StratoCloud. Het gebeurde dat de stuurlijnengeblokkeerd waren en dat er soms enkelecaissons niet open gingen. Het is steedsgoed afgelopen op een keer na: landingvoor de Club Chabot,in schroef, met eengeblokkeerde stuurlijn en twee geslotencaissons.


Je suis resté tout le weekend sur uneplanche et le lundi je suis retourné auboulot sans problème. Un autre incidentqui aurait pu très mal se terminer, a eu lieupendant les essais en chute avec arme etmatériel. A cette époque, nous avionsencore les parachutes Olympic. Ce jour-là,j’avais sur le dos le Papillon dans un minisac, le réserve toujours devant, arme sousle réserve et bergham de 50 kg accroché auharnais devant. Pendant l’ouverture, lavoilure a complètement éclaté avec zéro deportance. Pas de panique, action sur leslibérateurs de voilure, libération desreliques du dorsal et ouverture du réserve,mais gros problème avec l’arme et lebagage. Finalement je m’en suis sorti sanscasse. Pour la petite histoire, j’ai mêmeretrouvé le poignard que l’on fixait sousles élastiques du réserve. En conclusion, jedirai que tous les incidents qui sont arrivéspendant le vol ou le saut se sont terminéspar un happy end. A mon avis, on le doit ànotre professionnalisme, la qualité del’enseignement et la façon decommuniquer notre expérience aux élèves.Un grand bravo aux moniteurs!Ik ben blijven liggen, de adem afgesneden.In het hospitaal van Diest stelde deurgentiearts vast dat er een barst was ineen van ce nekwervels. Ik moest hetweekend op een plank doormaken en demaandag daarop ben ik zonder problemengaan werken.Een ander incident, dat slecht had kunnenaflopen, gebeurde gedurende de proevenwaarin we sprongen in vrije val met wapenen materieel. Ik die tijd hadden we nog deOlympic. Die dag had ik een Papillon ineen minizak op de rug, de reserve vooraanmet daaronder een wapen en ook eenbergham van 50 kg vastgehecht aan hetharnas. Bij de opening scheurde hetvalscherm uiteen en had geen draagkrachtmeer. Geen paniek, actie op de gespen teneinde de koepel af te werpen en openingvan het hulpvalscherm..Nu kwam ik in deproblemen door het wapen en de bergham.Uiteindelijk ben ik er zonderkleerscheuren vanaf gekomen. Detail: ikheb zelfs de dolk die we meedroegenonder de elastieken van de reserveteruggevonden. Tot besluit kan ik zeggendat alle incidenten, tijdens de vlucht enonder het springen, goed zijn afgelopen. Ikdenk dat we dit te danken hebben aan onsprofessionalisme, onze kwaliteit van deopleiding en de manier waarop we onzeervaringen aan de leerlingen overbrengen.Bravo aan onze monitoren!Gui Reniers


LES AVATARS DE CLAUDEBERGERETIntroduction.Laissons d’abord la parole à Gui Reniers,qui s’est chargé de nous envoyer un articleavec la description de quelques bellesmésaventures, d’après les récits de ClaudeBergeret." Quand un despatcher à la tète dans lesétoiles, il a parfois des surprisesdésagréable ".Claude Bergeret (ditle Berge), brevetdespatcher n°127 àla date du 250769,cours n°307 I en ena eu quelques-unes,qui heureusement sesont bien terminées.Claude a étémoniteur de saut de1969 à 1980. Ilvenait du 2 Cdo. Il aquitté le régimentPara- Cdo pourpasser à l'OTANcomme bodyguarddu grand patron decette organisationjusqu'au jour de sa retraite. A l'époque del’utilisation de la poignée d’ouverture (àgauche ou à droite) et pour éviter de laperdre à l'ouverture nous mettions unélastique à la poignée accroché au harnais.Cet élastique nous permettait de la lâcheraprès traction. La poignée restaitaccrochée au harnais (en cas de perte,toujours PV a charge de l'intéressé, biensûr). ».Les avatars du Berge .......Je le cite.1. Lors d’un saut d’hélicoptère, engrimpant vers l’altitude de saut, le CpnVanput (OES) avait remarqué que jen'avais pas d'élastique à ma poignée. Ilm’en fait la remarque dans son style bienconnu : «Berge, pas d’élastique, pas desaut" . Vite vite et dans une des poches dema salopette de saut, je trouve unecordelette rouge (50 kg de résistance ...jecrois).DE LOTGEVALLEN VAN CLAUDEBERGERETInleiding.Laten we eerst het woord aan Gui Reniersdie zich belastte met ons een artikel testuren met de beschrijving van enkelemooie tegenslagen, beleefd en verteld doorClaude Bergeret:" Wanneer een despatcher aan het dromengaat, staat hij soms voor onaangenameverrassingen ". ClaudeBergeret ( de Berge),brevet despatcher nr127 op datum van 25juli 69, heeft er enkelebeleefd die, gelukkigvoor hem, goedafliepen. Claude wassprongmonitor van 1969tot 1980. Hij kwam vanhet 2 Cdo en verliet hetregiment Para-Cdo ombij de NAVObodyguard te wordenvan de grote baas tot dedag van zijn opruststelling. In deperiode van het gebruikvan hetopeningshandvat (links of rechts) moestenwe het handvat met een elastiek vastmakenaan het harnas, teneinde dit niet teverliezen. De aanwezigheid van dieelastiek liet ons toe van het handvat los telaten na de opening. Het handvat bleef vastaan het harnas. In geval van verlies werduiteraard steeds een PV ten laste vanbelanghebbende opgesteld ".De lotgevallen van de Berge …… Ikciteer:1. Bij een sprong uit de helikopter, terwijlwe klommen naar de spronghoogte, hadOES, Kapt Vanput gezien dat ik geenelastiek aan mijn handvat had. In zijngekende stijl zei hij “ Berge, geen elastiek,geen sprong” Het moest dus rap gaan en inde zak van mij sprongsuite vond ik eenrood koordje (50 kg weerstand, denk ik).


J'attache celle-ci en vitesse, donc mal, à lapoignée et au harnais et hop…. skydive.Après une chute de rêve, traction poignéeà 2000 pieds mais du fait que la cordeletteest trop courte, la poignée reste bloquéedans son logement sur le harnais. Je meretrouve comme un con...........et doispasser au réserve. OUF.........!!!!!!!Préalablement j'avais essayé de retirer lecâble, mais sans succès, et le sol serapprochait très vite d'ou emploi duréserve. Atterrissage en catastrophe, j’en aiencore la tremblote dans les guiboles. Unevoilure de réserve ce n'est pasgrand.......!!!!2 .La meilleure est encore a venir: Aprèsun drop OA de C130 je me libère duparachute (PARACOMMANDER) pourêtre plus à l'aise afin de remettre le cargoen ordre pendant que l'avion grimpe versun plafond. 13.500 pieds, je suis n° 1 doncle largueur, «OK, on y va"Saut…chute…2000 pieds, tractionpoignée..........MAIS PAS DE POIGNEE.En me refitant en vitesse et sans contrôle,j’ai coincé la poignée à l’envers dans sonlogement d'ou impossibilité d’atteindre cefoutu morceau de métal. Obligation depasser au petit. Ouf ! Qui a déjà eu cetteblague? Car cette fois-ci, j’ai l'air d'undouble con.3. Belle journée d'été en juillet 1978 peude temps après l’Ops Kolwezi.Les sticks FNPB se trouvent face auhangar 2 pendant le break du matin.Saut d'alouette pour les despatchers sansstick à 6500 pieds. Tous les jeunots nousobservent. Les moniteurs de sticks font lescommentaires d'usage sur notre saut. Saut,chute, 2000 pieds, traction poignée puis …rien, juste quelque chose qui a bougé dansmon dos. Je me secoue, je change deposition, rien ne se passe. Je dois passer aupetit, bonne ouverture du réserve, maiscoup classique, le sac dorsal s’ouvre et lavoilure dans le fuseau de voile me tombeentre les jambes. Pour ne pas à nouveauavoir l'air d'un con, je remonte toutl'ensemble et le coince entre mes jambes.Tout va bien, plus de problèmes.Ik maak snel, dus verkeerd, mijn handvatvast aan mijn harnas en hop …. skydive.Na een mooie vrije val trek ik, op 2000voet, aan mijn handvat. Maar door het feitdat het koordje te kort was, bleef hethandvat in zijn ligplaats. Een dom gevoel… ik moet dus mijn reservevalschermopenen. Oef !!! Eerst had ik noggeprobeerd van aan de kabel te trekkenmaar de grond kwam te snel dichterbij.Een catastrofale landing was het gevolg.Mijn benen beven er nog van. Een koepelvan eer reservevalscherm is niet groot.!!2 De beste komt nog. Na een drop OA vanC-130 doe ik mijn valscherm uit(Paracommander) om gemakkelijker hetvliegtuig terug in orde te zetten terwijl wenaar 13.500 voet klommen.Ik ben nr 1 en moet dus “largeren”:. “OK,go, vrije val …. 2000 voet … ruk aan hethandvat …. MAAR GEEN HANDVAT.Toen ik mijn valscherm in allerhaastaantrok had ik het handvat omgekeerd inzijn ligplaats geschoven en kon ik datstukje rotmetaal niet vinden. Dus openingreservevalscherm Oef ! Wie heeft nuzoiets al meegemaakt, want nu zie ik er uitals een dubbele idioot.3. Een mooie zomerdag in juli 1978, eentijdje na de Ops KolweziDe sticks van de FNPB ( NationaleFederatie Belgische Parachutisten) staanaan Hangar 2. Het is de voormiddagbreak.De despatchers zonder stick doen eensprong van Alouette op 6500 voet. Al dejongeren staan te kijken terwijl demonitoren onze sprong commentariëren.2000 voet, ik trek aan mijn handvat en ergebeurt niets. Enkel iets dat bewoog opmijn rug. Ik schud even, verander mijnpositie, maar er gebeurt niets. Ik open mijnreservevalscherm en, klassiek geval, dezak van het rugvalscherm gaat open en hetvalscherm in de gaine valt tussen mijnbenen. Om niet weer als een idioot door tegaan trek ik het rugvalscherm op en klemhet tussen mijn benen.Alles gaat goed, geen problemen meer.


J’atterris prés du hangar ballon (pasdessus) et pour ne pas me minimiser je metape un stand up avec 45 m2 de voile. Je leressens toujours dans ma vieille carcasse.Dixit Berge…Et Gui conclut : "Malgré tous ces avatars,Claude BERGERET a été un excellentdespatcher, excellent chuteur, il adoraitcela comme nous tous".Ik land bijna aan de hangar ballon en omiets goed te maken doe ik een stand-up metmijn valscherm van 45m2. Ik voel het nogin mijn karkas. Dixit de Berge…En Gui besluit : ondanks al zijntegenslagen was Claude Bergeret eenuitstekende despatcher en springer. Hijhield er van zoals wij allemaal.


Cursus Franse SprongonderichterMidden 1970 werd ondergetekende, samenmet Olt Louis Michiels van het Pl LuRavals Chinese vrijwilliger aangeduid om inde ETAP (Ecole des Troupes Aéroportées)in Pau de cursus "STAGE DEFORMATION DE MONITEURS DESAUT EN PARACHUTE" te volgen.De bedoelingen hiervan waren:1.Het verruimen van onze technischekennis.2.Meer ervaring op doen3.Ons Frans bij schaven (nietonbelangrijk!).Voor mij persoonlijk werd dezeaanduiding op gemengde gevoelensonthaald omdat ik de twee vorige jarenpraktisch niets anders gedaan had dancursussen volgen in binnen- en vooralbuitenland, met daaraan lange periodesvan afwezigheid van mijn familie totgevolg. Zo vertrok ik begin 1968 naarBeieren (Duitsland) voor de DuitseCommando en overlevingsstage"Einzelkampfer" in de Luftlandeschulevan Altenstad en het Commando CentrumSauwald (Duur:11 weken). Nauwelijksbekomen van deze uitputtende en koudeervaring (ze hadden blijkbaar veel geleerdin Stalingrad!) werd ik naar Fort BenningUSA gestuurd voor de Pathfinder course(zie artikel van Kol Mertens in een vorigeGreen On).Deze cursus kwam voor mij alseen geschenk uit de hemel, omdat ikverlost was van het trauma om alsonderrichter naar het Trg C Commando teworden gestuurd, wat doorgaans het gevalwas voor de mensen die de Commandocursus in Duitsland gevolgd hadden.Enkele weken na mijn terugkeer uit de VSwerd ik naar het Trg C Para gemuteerdvoor de cursus Despatcher (halleluja!).Mijn opleiding als despatcher was heeluitzonderlijk daar ik de enige leerling was.Onder de kundige leiding van privé leraar1SM Felicien Gilet werd ik na 9 weken totdespatcher gepromoveerd, dit ook tot groteopluchting van de toenmalige monitorenwant door het feit dat ik de enige leerlingwas,Cours Moniteur de Saut en FranceAu milieu des années 70 je fus, comme leSLt Louis Michiels du Pl Ravair, désignécomme volontaire chinois pour aller suivreà l’ETAP (Ecole des Troupes Aéroportées)à Pau le cours "STAGE DE FORMATIONDE MONITEURS DE SAUT ENPARACHUTE".Les raisons en étaient :1. Agrandir nos connaissances techniques2. Acquérir plus d’expérience3. Améliorer notre français (non sansimportance)Pour moi, cette désignation était accueillieavec des sentiments mitigés, car les deuxdernières années je n’avais pratiquementrien fait d’autre que de suivre des cours enBelgique et a l’étranger avec commeconséquences de longues périodes loin dela famille. C’est ainsi que je venais, en1968, de suivre le cours de"Einzelkampfer" dans la Luftlandeschulede Altenstadt et au Centre Commando deSauwald en Bavière (République fédéraleallemande) (Durée 11 semaines). A peineremis de cette expérience épuisante etfroide (ils avaient apparemment apprisbeaucoup à Stalingrad), j’étais désignépour aller suivre le Cours Pathfinder à FortBenning USA (voir l’article du ColMertens dans un des Green Onprécédents). Ce cours fut pour moi unevraie bénédiction, car il me sauvait dutraumatisme d’une mutation vers le Centred’entrainement Commando, ce qui était larègle pour ceux qui avaient suivi le coursCommando en Allemagne. Quelquessemaines après mon retour des US jefaisais mutation pour le CE Para afin desuivre le cours despatcher (alléluia !). Moncours était assez spécial, car j’étaisl’unique élève. Sous la conduite savante demon moniteur privé, le 1 SM FelicienGillet, je fus promu despatcher après 9semaines. Ceci au grand soulagement desmoniteurs de l’époque, car comme j’étaisl’unique élève ils devaient, lorsque jedonnais des cours, passer souvent dans lesharnais et sur les matelas.


moesten zij menige uren in de harnassenen op matten doorbrengen wanneer ik detype lessen gaf. Bij die gelegenhedenlieten de heren dan ook geen kans voorbijgaan om me een kloot af te trekken! Enfin,einde goed alles goed. Nu kon het ernstigewerk beginnen en was ik eindelijk verlostvan langdurige cursussen enafwezigheden. Maar mijn voorbarigoptimisme werd na nauwelijks 6 maandende kop ingedrukt want Louis en ik kondenopnieuw onze koffers pakken richting “Ladouce France. ” De stage in Frankrijk viel,op enkele details buiten beschouwinggelaten, best mee omdat we algebrevetteerde monitoren waren en we opgebied van sprongen in OR verder stondendan enkele van onze Franse onderrichters.Ik begreep ook vrij snel dat het principevan:”keeping a low profile” hieraangewezen was en we gedwee de vaakchauvinistische opmerkingen van deFranse monitoren, zonder protest moestenaanvaarden. Al spoedig werd ik ” le petitbelge “ genoemd. Dat stoorde mij in hetgeheel niet, want letterlijk genomen washet niet gelogen! Mijn vriend Louis hadhiermee meer moeite waardoor hij vaak inde clinch hing met de fransen. Het zou mete ver leiden om de vele plezanteanekdotes aan te halen. Maar een voorvalwil ik hier toch vertellen. In onze groepleerlingen bevond zich Patrick O’Connel,een Engelsman van Ierse afkomst die geenwoord Frans verstond. En omdat deFransen enkel Frans spreken werd ikgevraagd, door de stage overste om alstolk op te treden wat vaak hilarischetoestanden teweeg bracht. Op een momentvroeg de stageoverste in het Frans:”Lahon, zeg eens tegen die Engelseklootzak dat hij wat meer aandacht aan delessen moet besteden want dat hij andershet kanaal terug mag overzwemmen!!” Ikvertaalde dat in ”Patrick, de luitenantvraagt wat meer op te letten, hoewel hijweet dat het niet gemakkelijk voor je is”.Waarop de Engelsman repliceerde:”Johnny zeg tegen die kikkervretendeAu cours de ces leçons, ces messieurs n’enrataient pas une pour jouer avec mes c…Bref, tout est bien qui finit bien. Enfin letravail sérieux pouvait commencer, carj’étais enfin libéré de ces cours et deslongues absences familiales. Mais monoptimisme durait à peine six semaines, carLouis et moi pouvions faire nos valisesdirection "La douce France". Le stage enFrance, mis à part quelques détails,dépassait notre attente, du fait que nousétions déjà breveté moniteur et qu’au pointde vue sauts en OR, nous étions mêmeplus expérimenté que nos instructeursfrançais. J’avais d’emblée compris que lesystème « profile bas » était de mise et quenous devions tant bien que mal, accepterles remarques parfois chauvines de nosmoniteurs français. On m’appelait assezrapidement "le petit belge", ce qui ne medérangeait pas outre mesure, car en faitc’était une réalité. Mon ami Louis parcontre, ne digérait pas toujours ce genrede plaisanteries ce qui provoquait souventune querelle avec les Français. Sansvouloir aller trop loin dans les anecdotes,je tiens quand même à vous raconterl’histoire suivante : nous avions dans notregroupe un certain Patrick O’Connel,anglais d’origine irlandaise, qui necomprenait pas un mot de français. Etcomme les français ne parlent que lefrançais, j’étais sollicité comme interprètepar le chef de stage. Ce qui engendraitparfois des situations assez comiques. Unjour, le chef de cours me demandait :"Lahon, veux-tu dire a ce con d’Anglaisqu’il doit faire un plus grand effort, carsinon il peut retraverser le canal à la nage".Je traduisais : " Patrick, le lieutenantdemande, sachant que tu n’as pas facile, defaire un plus grand effort". La réponse del’Anglais :" Johnny, dites à ce Napoléon bouffeur decuisses de grenouilles, qu’il vaut mieuxqu’il se rappelle Waterloo ". Ce que jetraduisais en : " Certainement lieutenant, ilpromet a l’avenir de faire tout sonpossible.


Napoleon dat hij maar beter eens terugdenkt aan Waterloo”.Wat dan weer door mij vertaald werd in:”Zeker luitenant hij zal in de toekomst zijnuiterste best doen!”.De grote verschillen tussen de Fransecursus en de onze waren:1.Een intensiever sportprogramma(dagelijks min 1uur)2.Meer operationele sprongen, zowel inOR als in OA (sprongen boven bebostezones, in het water (Meer van Lourdes), opkleine Ops DZ in de lage Pyreneeën.Het largeren uit de Nordatlas was in grotelijnen gelijk als uit de C119. Het werk inde Transal C160 was, niettegenstaande hetgroter aantal paras ( 90 in plaats van 64),gemakkelijker omdat men meer ruimtehad. Enfin, wij hebben het uiteindelijk toteen goed einde gebracht en de stage metlauweren overleefd.Les grandes différences entre le coursmoniteur français et le nôtre étaient :1. La partie sportive du cours (au moinsune heure par jour)2. Un plus grand nombre de sautsopérationnels, tant en OA qu’en OR, dessauts sur zones boisées, dans l’eau (Lac deLourdes), sur petites DZ Ops dans larégion Basses-Pyrénées. Les largages duNordatlas et du C-119 se ressemblent fort.Par contre le travail dans le Transal C-160était plus facile, car plus spacieux etmalgré le plus grand nombre de paras (90au lieu de 64).Finalement, nous avons survécu et terminéle stage avec fruit.AIRBORNE, VIVE LES MONOS.Cdt b.d. Lahon J.Despatcher nr120


Parachutisten bij het Rode Kruis!Jullie gaan het niet geloven maar van 1960tot 1969 had het Rode Kruis van België eensectie parachutisten. Dimitri de Martinoff,para-commando en tweede commandant vande Eerste Hulp groep (de latere MobieleColonne) richt in de schoot van deze groepeen sectie parachutisten op, die hijgedurende jaren zou leiden. Het was eenheel speciale eenheid die, hoewel goedgeïntegreerd in de schoot van dehulpdiensten van het Rode Kruis, afhing vande Ministeries van Binnenlandse Zaken envan Defensie. Op het paracommandoschildjestaat ook een rood kruis, als symbool vanhun integratie. Waarom werd deze sectieopgericht? Misschien heeft de koude oorloghierin een rol gespeeld maarde vraag blijft onbeantwoord.Wat er ook van zij, deze sectiewerd in het leven geroepen omeventueel tussen te komen bijgrote manifestaties engedurende catastrofen.Personeel en materieel kondensnel en overal gedropt worden,zelfs in moeilijk toegankelijkeplaatsen. Er werd gesprongenuit de Fairchild C-119 en deLockheed C-130 Herculeszodat de vrijwilligers steeds snel paraatzouden zijn voor elke opdracht. Hunopleiding voorzag ook nog: oversteken vanwaterlopen, parcours paracommando,rotsklimmen enz. Onze collega en vriendLucien V. herinnert zich dat men leerde uiteen rijdende vrachtwagen te springen dienaarmate de vordering steeds sneller ensneller reed. Kop vooruit en knieën gespreidsprong hij, samen met de anderevrijwilligers, daarbij zorgvuldig de techniekvolgend die door hun paracommandoinstructeurs wasaangeleerd. De camion GMC ging daarbijtot 40 km per uur, zodat men maar beter deafsprong niet miste. In 1964 is het RodeKruis in feest. De oudste nationalemaatschappij viert haar honderdsteverjaardag met veel pracht en praal.Des parachutistes à la Croix-Rouge!Le croirez-vous ? De 1960 à 1969, la Croix-Rouge de Belgique a eu une section trèsspéciale de parachutistes. En effet, au seindu groupe de secours (future colonnemobile), Dimitri de Martinoff, paracommandoet commandant en second dugroupe, fonde alors la section desparachutistes et la dirige des années durant.Une unité toute particulière dépendant desMinistères de l’Intérieur et de la Défense,bien qu’intégrée au Service de Secours de laCroix-Rouge. Sur l’écusson du paracommandoest greffée une croix rouge,symbole de l’intégration de l’un dans l’autre.Pourquoi cette section ? La guerre froide apeut-être joué un rôle, mais le point estencore à la question. Quoiqu’ilen soit, cette section avait pourobjectif d’intervenir lors degrosses manifestations ou lors decatastrophes. Elle permettait delarguer rapidement personnel etmatériel de secours sur quelqueslieux que ce soit, difficilesd’accès ou pas. Sautant d’avionsFairchild C-119 et de LockheedC-130 Hercules, les volontairess’entraînent régulièrement afind’être prêts pour toute mission.L’entraînement a subsisté de longues années: traversée de fleuves, parcours paracommando,escalade, etc. Notre collègue etami, Lucien V., se rappelle avoir appris àsauter d’un camion qui roulait, au fil desexercices, de plus en plus vite. Tête en avantet genoux écartés, il s’élançait, avec lesautres volontaires, et sautait, appliquantfidèlement les techniques enseignées parleurs instructeurs para-commandos. Lecamion GMC allait jusqu’à 40 km/h. Alors,autant ne pas rater la marche! En 1964, laCroix-Rouge de Belgique est à la fête. Plusvieille société nationale, elle célèbre ses 100ans, en grandes pompes, et réunit volontaireset proches au stade du Heysel. MêmeAdamo en est !


Vrijwilligers en hun familie wordenuitgenodigd op de Heysel. Adamo was erook bij. Er waren veel activiteiten endemonstraties. Maar een trekt vooral deaandacht: de aankomst van een Sikorskyhelikopter metaan boord eenploeg eerste hulpwant er zijn alverschillende“gekwetsten” inhet stadion. Deploeg ontscheept,grijpt naar eendraagberrie enlaadt degekwetsten vrijsnel in de heli,waarna zeverdwijnen zoals ze gekomen zijn. Missionaccomplished… een geslaagde demonstratie.In 1964 vindt de operatie Rode Draak plaatsin Stanleystad. De Congoleseopstandelingen gijzelen 1500 Belgen. Deregering beslist van tussen te komen. Dimitride Martinoff wordt eerst gevraagd om deelte nemen met zijn sectie. Zijn bekwaamheidop gebied van geparachuteerde sanitaireinterventies met medische hulp, dokters,infirmiers en helpers zouden een goedekeuze geweest zijn.Maar uiteindelijkgaat hun deelnameniet door. De para’sbrengen dezedelicate interventietot een goed einde.Op de luchthavenin Zaventem staande vrijwilligers van de sectie klaar om devluchtelingen uit Stanleystad te ontvangen,te steunen en te begeleiden. De verdienstevan deze vrijwilligers wordt onderlijndwanneer hen de Gouden medaille van hetRode Kruis van België wordt toegekend.Op het lint, een verwijzing naar een zekerlidmaatschap, dat van het regimentparachutisten.Nombre d’activités et démonstrations sontfaites, une retient notre attention : l’arrivéed’un hélicoptère Sikorsky. A son bord, uneéquipe de secouristes, car on dénombre déjàplusieurs « blessés » sur le stade. L’équipemet pied à terre,s’empare de sonbrancard etrapidement,charge lesblessés dansl’hélicoptèrepour repartir …d’où il est venu.Missionaccomplie,démonstrationréussie ! Ennovembre 1964,c’est l’opération Dragon rouge surStanleyville (Kisangani) : la rébellioncongolaise tient 1500 belges en otage, laBelgique décide d’intervenir. Un temps,Dimitri de Martinoff est pressenti pour yprendre part avec sa section. Sescompétences en matière d’interventionssanitaires parachutées, avec assistancemédicale, médecins, infirmiers, secouristesetc. en fait un premier choix. Maisfinalement, sa participation est écartée et cesont nos paras quicouronnent desuccès cette délicateintervention. Al’aéroport belge, lesvolontaires de lasection sont là pouraccueillir, soutenir,accompagner lesrescapés fraîchement rentrés de Stanleyville.Le mérite des volontaires de cette section estsouligné lorsque leur est décernée lamédaille d’or de la Croix-Rouge deBelgique. Avec sur le ruban la trace d’unecertaine appartenance, celle au régimentparachutiste.Sandrine MATHEN 06 october <strong>2012</strong>


Het nieuwe valschermElke despatcher heeft zijn verhalen en ervaringen tijdens zijn periode als sprongonderrichter.Zij het in het <strong>Peloton</strong> <strong>Training</strong> of Rav Air, op de staf van het Trg C of in de Para Cdoeenheden.Ervaringen die hij opgedaan heeft in de cursus despatcher, de stickvorming of de uitvoeringvan de sprongen in automatische opening of vrije val en de activiteiten er rond.Primordiaal in het basisonderricht staat daarbij het gebruik van het valscherm AutomatischeOpening.Hierbij een historisch overzicht van de valschermen in gebruik sinds het ontstaan van het<strong>Training</strong> Centrum:. 1946 - 1956 : Irvin Type X (60 m²) UK zonder reserve. 1956 - 1959 : Irvin Type X (60 m²) UK met reserve UK.. 1959 - 1964 : Tap 665/ 12 (60 m²) FR met reserve FR.. 1969 - 1985 : Tap 656/16 (55m²) FR met reserve FR.. 1964 - 1997 : Tap 672/12 (74m²) FR met reserve FR.. 1997 - <strong>2012</strong> : Tap 672/29 B (74m²) FR met reserve FR.. 1979 - Nu : ARZ 696 Mi: 29 B (100 m²) FR met reserve FRVanaf 2005 res UK.. Vanaf <strong>2012</strong> heeft het Trg C het nieuwe valscherm E.P.C. aangekocht.(Ensemble deParachutage du Combattant)Eigenschappen van een ideaal valscherm:. Koepel: Hoe groter, hoe meer draagkracht en veiligheid bij het landen.. Draaglast: Hoe hoger, hoe meer uitrusting en veiligheid. Drophoogte: Hoe lager, hoe veiliger voor tactische inzet.. Windsnelheid: Hoe hoger, hoe minder meteo beperking.. Gewicht: Hoe hoger, hoe minder comfort voor de springer.. Landingsnelheid: Hoe lager hoe veiliger.. Levensduur: Hoe langer, hoe beter op logistiek en financieel vlak.. Bestuurbaarheid: Verhoogt de veiligheid en de tactische inzet.. Porositeit: Hoe kleiner hoe meer draagkrachtHierbij een vergelijking tussen de Mi en de EPC in de verscheidene domeinen:ARZ 696 Mi 29/B • Opp.koepel: ± 100 m2 • Min.Alt.drop: 91 m • Gewicht: 13 kg • Max.SW: 165 kg • Max. Wind speed: 16 Kt • Hoogte verlies: 44 m • Openingsschok: 8.0 G • Levensduur:15j–120 spr. • Interoperabiliteit met Nederland E.P.C. • ± 115 m2 • 80 m • 15,23 kg • 165 kg • 20 Kt • 47 m • 6.5 G • 18j–180 spr. • Interoperabiliteit met Frankrijk


Gegevens van de EPC:. Koepel1. Soepele en zachtere openingen = verminderen het risico op botsingen en aanhakingen bij massa drops ( verminderd het centerline effect *) 2. De openingen in het anti-­‐inversienet aan de aanvalsboord zijn kleiner en verminderen het risico van blijvende aanhakingen bij massa drops 3. Het bovenste gedeelte van de koepel is versterkt met een stevigere stof om beschadigingen te vermijden bij wrijving en zo het onderhoud bij herstellingen te verminderen . Harnas


Le nouveau parachuteChaque despatcher à l’issue des périodes où il exerce comme moniteur de saut, aura sespropres histoires à raconter et agrandir le champ de sa propre expérience. Que ces périodesaient lieu au <strong>Peloton</strong> Trg, au <strong>Peloton</strong> Rav Air, à l’EM du CE Para ou pour une unité ParaCdo. Il fait son expérience tout d’abord pendant son cours despatcher et il en augmentel’ampleur par la formation de sticks aux techniques de base du saut en parachute, l’exécutionde sauts en ouverture automatique ou en chute libre et toutes les activités connexes. Il estpresque évident que la partie la plus importante de l’entraînement de base soit centrée surl’utilisation du parachute à ouverture automatique.Pour les plus jeunes lecteurs, le tableau ci-après reprend les différents types de parachutesutilisés depuis la création du CE Para.Quand Avec quoi Comment1 1946-1956 Irvin Type X 60 m² UK sans Rés2 1956-196* Irvin Type X 60 m² UK avec Rés UK3 19**-196* TAP 665/12 60m² FR avec Rés FR4 1969-1985 TAP 656/16 55m² FR avec Rés FR5 1964-1997 TAP 672/12 74m² FR avec Rés FR6 1997-<strong>2012</strong> TAP672/29B 74m² FR avec Rés FR7 1997-*** ARZ/696 Mi :29B 100m² FR avec Rés FR8 201*- *** EPC FR avec Rés UKUn type de parachute ne peut être comparé à un autre type que si l’on a retenu certainscritères. Ci-après vous pouvez trouver une ébauche de comparaison entre deux types le ARZet l’EPC1 : dépend également de l’aérodynamique2 : si plus grande, plus d’emport3 : si plus basse, tactiquement plus sécurisante4 : si plus grande, moins de restrictions météorologiques5 : si plus léger, plus confortable pour le parachutiste6 : fonction du sauteur, du vent, de l’aérodynamique7 : critère logistique8 : si plus grande, posé plus doux9 : choix du fabricant, n’intervient pas dans une comparaison11 : si moins fort, plus confortable pour le sauteur (et sécurisation de son équipement)CRITERES ARZ 696 Mi29/B EPC1 Coupole 100 m² 115 m²2 Charge 165 max 165 max3 Altitude de lâcher 91 m 80 m4 Vitesse de vent maxi 16 Knt 20 Knt


5 Poids équipement 13 Kg 15.23 Kg6 Vitesse au poser7 Durée de vie 15 ans ou 120 sauts 18 ans ou 180 sauts8 Maniabilité9 Porosité de la voilure10 Interopérabilité NL FR11 Choc à l’ouverture 8 g 6.5 gCommentaires additionnels relatifs à l’ ARZVOILURE1. Une ouverture souple et douce de la voilure diminue le risque de collision etd’accrochage lors d’un parachutage de masse (diminution de l’effet centerline *)2. Les ouvertures pratiquées dans le filet anti-inversion du bord d’attaque diminuent le risqued’un accrochage permanent3. La partie supérieure de la coupole est fabriquée dans une matière plus solide et est ainsirenforcée. Les accros dus aux frottements diminuent en nombre et en importance. Il en vaautomatiquement de même pour la durée moyenne des réparations.HARNAIS1. Harnais ergonomique, modulaire et articulé2. Adaptable en largeur et en longueur3. Démontable entièrement pour l’entretien et les réparations4. Une extension du siège permet une fixation plus aisée du crochet pour le sac largable5. Interopérabilité avec le réserve utilisé en BE : GQ 2080 LLP6. Système de décrochage identique pour les parachutes EPC et MiMESURES DE TRANSITIONAprès l’introduction en 1997 du parachute ARZ 696 Mi/29B, l’entraînement au sol a déjà étéadapté à l’atterrissage vent dans le dos et au freinage via l’utilisation de poignées.La technique d’atterrissage est la même pour le parachute EPC.La technique de pliage est du même genre et comprend autant de points de contrôle, ce quipermet d’atteindre une capacité de pliage de 10ea par jour.Les parachutes seront achetés par tranches annuelles jusqu’à un total de 2765eaUne première tranche a été achetée en mars 2011 et livrée en septembre 2011Une deuxième tranche a été achetée en mars de cette année et sera livrée en sept <strong>2012</strong>Ce que ce nouveau parachute nous apportera, l’avenir nous le dira. La technique progressetoutefois dans la bonne direction puisqu’il est admis que l’EPC est plus performant que le Mi.A quoi on doit ajouter que depuis l’introduction du Mi, le nombre d’accidents à l’atterrissagea diminué de 50%.Un autre point positif a été l’achat par l’armée française de 15.000 parachutes de ce type.Je souhaite à tous les gamins de la génération actuelle de nombreux safe and happy landingsavec ce nouveau parachute*L’effet centerline: l’effet de l’air sur un avion est identique à celui sur un bateau. Le ventarrive sur le nez et est dévié vers les flancs. Pour les sauts simultanés par les portes para ilexiste alors un risque d’accrochage (MI). Du fait que l’EPC s’ouvre plus lentement, l’effetd’accrochages diminue théoriquement. En pratique? L’avenir nous le dira. De toute façon il yaura moins d’accrochages parce que les mailles du netting du bord d’attaque sont plus petitesque celles du MI.Lt Col Desle Jan Despatcher no 172En coopération avec Master-rigger Ronny Marien


BURMA/MYANMAR BOLIVIA BOPUTHATSWANA BOTSWANA BRASILBRAZIL BRUNEI BULGARIA BURUNDI CAMBODIACAMBODIA CAMEROON CANADA CENTRAL AFRIC EMPIRE CENTRAL AFRIC REPUBLICCHAD CHILI Pathfinder CHINA CISKEICOLOMBIA COMOROS CONGO CONGO BRAZZAVILLE


CROATIA CUBA CYPRUS CZECH REPUBLICCZECHOSLOVAKIA DENMARK DJIBOUTI DOMINICAN REPUBLIC ECUADORECUADOR EGYPT EL SALVADOR ESTONIA ETHIOPIAFINLAND FRANCEGABON GEORGIA GERMAN DEMOCRATICREPUBLICGERMANY


GHANA GREECE GUATEMALA GUYANAHONDURAS HONG KONG HUNGARYINDIA INDONESIA IRANIRAN IRAQ IRELANDISRAEL ITALY IVORY COAST JAPAN


JORDAN KATANGA KAZAKHSTAN KENYA KYRGYZSTANKUWAIT LAOS LATVIA LEBANON LESOTHOLIBYA LITHUANIA MACEDONIA MADAGASCAR MALAWIMALAYSIA MALI MAURITANIA MEXICO MOLDOVAMONGOLIA MONTENEGRO MOROCCO MOZAMBIQUE NAMIBIA


NEPAL NETHERLANDS NEW ZEALANDNICARAGUA NIGER NIGERIA NORTH KOREA NORWAYOMAN PAKISTAN PALISTINE PANAMAPARAGUAY PERU PHILIPPINES POLAND PORTUGALQATAR RHODESIA ROMANIA


RUANDA RUSSIA SAUDI ARABIA SENEGAL SERBIASINGAPORE SLOVAK REPUBLIC SLOVENIA SOMALIA SOUTH AFRICASOUTH AFRICA SOUTH KOREA VIETNAMNorth SouthSOUTHWEST AFRICASOVIET UNION SPAIN SRI LANKA SUDAN SURINAM


SWAZILAND SWEDEN SWITSERLAND SYRIATADJIKISTAN TAIWAN THAILANDTHAILAND TOGO TRANSKEI TUNESIA TURKYEUGANDA UNITED ARAB EMIRATES UNITED KINGDOM


UNITED KINGDOM UKRAINE UPPER VOLTAURUGUAY UNITED STATES AMERICA UZBEKISTANVENEZUELA YEMEN YEMEN ARAB REPUBLICYEMEN PEOPLES DEMOCRATIC YOUGOSLAVIA ZAIRE ZAMBIA ZIMBABWEREPUBLIC


IN MEMORIAM FRANSROOTHOOFDFrans ROOTHOOFD est décédé le 4septembre <strong>2012</strong>. Frans est né le 7 février1928 à Duffel. Il est entré comme milicienau Regt Para SAS 2éme escadron.Candidat chauffeur. Il rengage et devienssous officier mécanicien. En 1954 ildemande sa mutation pour le CE Paracomme candidat despatcher. Il suit lecours 113 I et est breveté despatcher le 3juillet 1954, brevet n°38. De ce coursLouis Jadot, brevet n° 40 est le derniersurvivant. Frans suit le premier cours enOR en 1957. Vers 1975 il quitte le<strong>Training</strong> pour la Cie ESR en RFA comme.Il reste environ deux ans chez les ESR etquitte l'armée pour ouvrir un commerce defleurs à Deurne (Antwerpen). Je merappelle Frans comme un joyeux luron,heureux de vivre, joueur de cartes invétéréet surtout photographe presqueprofessionnel. A Kamina et à Usumbura ilprenait des centaines de photos pour lesPara-Cdo’s qu'il développait dans les WCdurant la nuit n’ayant pas de chambre noirà sa disposition. Père de 6 enfants (3garçons, 3 filles) et grand et arrière-grandpèrede 21 petits enfants. Pendant sesheures de loisir, il pratiquait le deltaplane,il a même fait du deltaplane en Afrique duSud. Frans a fait son dernier saut le 4septembre <strong>2012</strong> après une longue etdouloureuse maladie. Frans, les Monos tesouhaitent bon vol vers un mondemeilleur. Nous ne t'oublierons pas.Frans ROOTHOOFD overleed op 4september <strong>2012</strong>. Hij werd op 7 februari inDuffel geboren. Hij begon in het Leger alsmilicien in het Regt Para SAS, tweedeeskadron. Kandidaat chauffeur. Hij tekentbij en wordt onderofficier mechanieker.In 1954 vraagt hij mutatie naar het Trg CPara als kandidaat despatcher. Hij volgt decursus 113 I en haalt op 3 juli 1954 hetbrevet nr 38. Van deze cursus is enkelLouis Jadot, brevet nr 40, nog in leven.Frans volgt de eerste cursus in OR in1957. Rond 1975 verlaat hij de <strong>Training</strong> engaat naar de Cie GVP in de BSD. Hij blijftongeveer twee jaar bij de GVP en verlaatdan het Leger. Hij opent eenbloemenwinkel in Deurne (Antwerpen).Ik herinner me Frans als een vrolijk man,met veel levensblijheid, een verwoedkaartspeler en praktisch eenberoepsfotograaf. In Kamina en Usumburanam hij honderden foto’s van de Para-Cdo’s. Hij moest ze ‘s nachts in detoiletten ontwikkelen want hij had geendonkere kamer ter beschikking.Vader van 6 kinderen (3 jongens, 3meisjes), grootvader en overgrootvadervan 21 kleinkinderen. In zijn vrije tijddeed hij aan deltavliegen. Tot zelfs inZuid-Afrika. Frans deed zijn laatste sprongop 4 september <strong>2012</strong> na een langdurige enpijnlijke ziekte. Frans, de sprongmonitorenwensen je een goede vlucht naar eenbetere wereld. We zullen je niet vergeten.Gui Reniers


IN MEMORIAMRemerciements du Général Fitch lors de la cérémonie d brevet A.De Gauche à Droite: G Reniers, A Hanch (notre traducteur, ancien d'Angleterre, adj au Pl Ballon)J HerktCours Despatcher 1954 113IJean Herkt 1 er couché à gauche.Encore trois vivants sur la photo: R Gorez, D Canniau,


Photo Souvenir


Je n'ai pas pu résister…Souvenir, Souvenir …


Joyeuses Fêtes à Tous


Keep The Spirit Alive vzw in samenwerking met het Pegasus Museum vzw nodigt alle Para-Commando’s en sympathisanten uit voor de 1 Para Nieuwjaarsdrink op zaterdag 26 januari2013 in de Hallezaal in Diest. Dranken tegen een democratische prijs in het gezelschap vankameraden en gelijkgezinden zullen er voor zorgen dat het nieuwe jaar goed ingezet wordt.De deuren zijn open van 20.00 u tot 00.00 u. Daarna kan verder verbroederd worden in detalrijke gelegenheden op de Grote Markt.Asbl Keep The Spirit Alive en coöperation avec le asbl Musée Pégase invite tous les Paracommandoset sympathisants à la réception Nouvel An 1Para qui se tiendra aux Halles(Hallezaal) à Diest le samedi 26 janvier 2013. Les boissons seront à des prix démocratiqueset la compagnie de collègues et amis fera que nous débuterons agréablement l’annéenouvelle. Portes ouvertes de 20.00 heures à minuit. Après quoi, la possibilité existera defraterniser dans les multiples bistros de la Grand’ place.Meer informatie / plus information : www.KTSA.be

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!